Modeontwerper Joline Jolink wilde kleding maken met liefde voor de natuur en daar de tijd voor nemen. Ze verhuisde daarom van de Randstad naar Overijssel om een Fashion Farm te beginnen. Dit is haar verhaal.
“Vorig jaar zijn mijn vriend en ik verhuisd van Rotterdam naar Welsum, in Overijssel. Pas onlangs kwam ik erachter dat de boerderij waar ik de eerste vijf jaar van mijn leven woonde, hier op tien minuten rijden vandaan staat. Ik voel wel een diepe verbondenheid met deze omgeving – de natuur, de jaargetijden, de IJssel vlakbij.”
De jeugd van Joline
“Ik ben de jongste van vier kinderen. Mijn moeder was dolblij dat ze na drie jongens een meisje kreeg. Mijn twee oudste broers ook trouwens. Op oude foto’s zie ik zo goed hoe lief Branko en Benno voor me waren. Zij waren elf en negen toen ik werd geboren, Jasper was anderhalf.
Mijn oma was mijn grote voorbeeld. Ze was coupeur, ontwerper en kledingmaker aan huis. Mijn oma is in 2017 overleden en we waren tot het laatst toe close. Dat we zo hecht waren, komt zeker ook doordat ik in mijn jeugd veel bij haar was. Toen ik één was, kreeg Branko leukemie. Hij is tien jaar ziek geweest. Ik wist niet beter dan dat mijn broer ziek was en vaak naar het ziekenhuis moest. Ik was 12 toen hij op zijn 21e stierf, en ik weet nog dat ik dacht dat dat ‘volwassen’ was. Tot ik zelf 21 werd en me realiseerde dat je ook op die leeftijd nog kind bent.”
Iets tastbaars, mensen blij maken
“Als ik een constante in mijn leven moet aanwijzen, dan is het Peter, mijn vriend. We leerden elkaar kennen toen we allebei dertien waren. Toen we studeerden, hij in Nijmegen en ik in Arnhem, kregen we een relatie. Hij deed Europees recht en tijdens zijn stage bij een groot advocatenkantoor zag hij al snel in dat die wereld niet bij hem paste. Hij vond wat ik deed mooi: iets heel tastbaars, kleding, mensen blij maken. In het begin hielp hij met de contracten en langzamerhand werd hij steeds meer mijn zakelijke partner. Inmiddels runnen we het bedrijf al jaren samen.”
Vlas maken op de Fashion Farm
“Een stukje grond vrijmaken voor het vlas was een van de eerste dingen die we deden toen we hier kwamen wonen. Het hele idee van deze plek, deze boerderij met de bijgebouwen en de grond eromheen, is dat we het productieproces van kleding willen laten zien – van grondstof tot eindproduct.
Vlas is de grondstof voor linnen, een product dat in de basis zo natuurlijk is dat je het weer in de grond kunt stoppen wanneer je er een kledingstuk van hebt gemaakt. Het stukje ingezaaide grond waarop het vlas nu bloeit, zal nauwelijks genoeg zijn voor één kledingstuk, dus het is echt een experiment.
We zijn wel meteen een ‘vlasklas’ begonnen met dertig vrijwilligers. We hebben samen gezaaid, gaan straks oogsten en dan het vlas bewerken. Dat gebeurt met een hekel, een soort spijkerbedje waar je het vlas doorheen slaat. Daar komt de uitdrukking ‘iemand over de hekel halen’ vandaan. Het is arbeidsintensief.”
Waarom een Fashion Farm?
“Ik zag al vroeg in dat de manier waarop de kledingindustrie functioneert op alle vlakken niet houdbaar is. De eerste schreden die ik zette in de mode – in mijn tijd op de academie en de jaren erna – liepen ongeveer gelijk op met de opkomst van de fast fashion. Diep triest is dat we van fast fashion naar ultra fast fashion zijn gegaan. Het is wegwerpmode, gefabriceerd in landen waar het niet alleen veel te goedkoop wordt geproduceerd, maar waar ze ook met het afval achterblijven. Mode is een van de vervuilendste industrieën die er zijn.”
Een innerlijk kompas
Branko’s dood heeft op mij een grote invloed gehad, al ben ik dat pas later gaan zien. Het heeft me een innerlijk kompas gegeven van waaruit ik leef. Door zijn dood heb ik meer empathie ontwikkeld en voel ik me snel verantwoordelijk voor anderen, voor de wereld, voor het behoud van de natuur, voor het aan de kaak stellen van misstanden.
De transitie naar een duurzame textielindustrie is een pad van lange adem. Je moet niet te snel willen gaan en soms is het gewoon frustrerend, al vinden veel mensen dat we al zulke grote stappen zetten. Uiteindelijk moet dit een plek worden waar anderen kunnen zien hoe textiel ontstaat: een fashion farm.
Een duurzame toekomst
Als het bewustzijn groeit, denk ik dat we misschien meer van onze kleding kunnen houden en dat het mensen op andere manieren inspireert om open te staan voor regeneratieve oplossingen – ook voor andere maatschappelijke issues. Ik weet gewoon dat dat gaat gebeuren.
We hebben in de bijna twintig jaar dat we nu bezig zijn al vaak spannende tijden gehad: de crisis, covid, zakelijke zorgen. Peter houdt het een beetje voor me weg, want het is killing voor de creativiteit. Tot nu toe kwam het altijd goed en ik kan het ook in perspectief zien. Ik heb nog nooit onder een brug hoeven slapen en ik denk niet dat dat ooit hoeft, want dan vind ik weer iets nieuws. Ik heb nog een heel leven voor me waarin ik zo veel hoop te bewerkstelligen. Maar wat ik misschien wel het liefste wil, is het doen zoals mijn oma het deed: ambachtelijk, met zorg en aandacht.
Joline Jolink (Apeldoorn, 1981) is modeontwerper en impactondernemer. Haar kleding verkoopt ze vooral online en in haar winkel in Rotterdam. Ze beheerst de hele keten zelf: van schets en productie tot fotograferen en verkopen. Dat breidt ze de komende jaren uit door met een team grondstoffen (zoals vlas) te verbouwen op het stuk grond bij haar boerderij in Welsum.
Meer lezen
- Met deze app check je makkelijk de duurzaamheid van kledingmerken.
- Duurzaam breien: deze winkel verkoopt 100% gerecyclede garen.
- 9 favoriete kringloopwinkels van de redactie.
Fotografie Danique van Kesteren
Gepubliceerd op 17 maart 2025
