Heb je geen tuin? Met guerrilla gardening kun je toch (openbaar) tuinieren

Je helpt er jezelf, de buurt en de bijen mee. Guerrilla gardening verovert plantje voor plantje de wereld. Dit is het en zo doe je mee.

Een verdord stuk gras dat verandert in een bloemenzee. Een boom met een boomtuintje en allerlei plukkruiden gewoon op de stoep. Bedank guerrilla gardening ervoor: tuinieren op openbare grond, zonder dat je daar expliciet toestemming voor hebt. Klinkt crimineel, is het niet. Eigenlijk is het gewoon een manier om meer groen in je buurt te creëren.

Voordelen alom: jij hebt een nieuwe hobby, de buurt ziet er een stuk vrolijker uit, de bijen en de vlinders kunnen voortleven en het zorgt ook nog eens voor saamhorigheid. Zeker als je de buren optrommelt om mee te helpen.

Een beetje spannend is het misschien wel, tuinieren op openbare grond. Hoe zit dat precies met de regelgeving in Nederland? Laura, guerrilla gardener in Haarlem, legt het haarfijn uit in een artikel voor Duurzame student. Volgens haar verschilt per gemeente wat toegestaan is. Zo moet je bij de ene gemeente eerst een aanvraag doen en bij de andere kun je gewoon je gang gaan. En voor guerrilla gardening geldt ook een beetje: wat niet weet, wat niet deert.

Zo begin je met guerrilla gardening

Zoek je stukje grond. Misschien dat braakliggende veldje vlak bij je huis, of die zielige strook niets bij de bushalte. Kies een plek waar je regelmatig langskomt, zodat het niet veel moeite kost om het bij te houden.
Ken de regels. Zoek uit hoe je gemeente denkt over guerrilla gardening en doe het met respect.
Niet veel tijd? Gebruik dan zaadbommen. Dit zijn balletjes van een mix aarde, klei en allerlei verschillende zaden.
Accepteer dat het niet altijd van een leien dakje zal gaan. Misschien maait de gemeente al je werk weer weg. Of zien buurtgenoten het nog steeds als plek voor afval. Niet leuk, maar het gebeurt.
Onthoud dat het niet groots hoeft. Een paar extra bloemetjes hier en daar brengt al zo veel meer vrolijkheid en kleur. Klein is ook genoeg.