Op 19 oktober komt het boek (en derde album) Harnas van glas uit van Maaike Ouboter. Over verlies, verdriet, verlangen en het vinden van liefde.
Je kent haar misschien van het nummer Dat ik je mis waarmee ze doorbrak bij het grote publiek in Nederland. Twee albums verder heeft Maaike Ouboter nu elf nieuwe nummers geschreven. Ze zijn niet alleen gebundeld in een album, maar dit keer is er ook een boek. In Harnas van glas worden alle songteksten van het album aangevuld met een autobiografisch verhaal van Maaike.
Ze vertelt hoe ze zich verhoudt tot haar eigen kwetsbaarheid, hoe ze omgaat met het verlies van haar ouders en ze schrijft over liefde, verdriet en andere grote thema’s.
In haar voorwoord schrijft ze: ‘Dit album heeft een lange aanloop gehad. Als je me zou vragen wat precies de eerste aanzet is geweest, zou ik het je niet kunnen vertellen. Misschien waren er wel meerdere beginpunten die uiteindelijk in elkaar zijn overgevloeid.
Ik denk dat ik er al mee was begonnen toen ik het zelf nog niet in de gaten had. Door beelden uit mijn jeugd die naar boven kwamen op te schrijven. In een klein notitieboekje, dat niemand hoefde te lezen. Door eindelijk over verdriet te mogen schrijven van mezelf. Door eerlijk te zijn. Het heeft zich ontvouwd toen ik alles op papier ging zetten.’
Gebroken hart
Bij de songtekst Harnas van glas schrijft ze in het bijbehorende verhaal over hoe ze moeite heeft gehad om kwetsbaar en open te blijven, omdat dat soms best confronterend of eng is. Ze vertelt ook over hoe ze zichzelf heeft proberen te beschermen tegen een gebroken hart, en dat dat eigenlijk niet kan. ‘Ik heb gezocht naar manieren om me daartegen te beschermen, maar dat bracht me vooral in de knoop. Ik denk dat dat komt omdat je je daar niet tegen kúnt verweren, dat je dat misschien niet eens moet willen.
Je kunt namelijk ook gevangen komen te zitten in die bescherming. Ik vind het weleens moeilijk om de balans te vinden. Je wilt jezelf beschermen en iets van jezelf laten zien. Je laten raken, en dingen van je af laten glijden. Jezelf openstellen zonder dat je overvloeit in anderen en jezelf daarmee kwijtraakt.’ Deze fijne anekdotes worden afgewisseld met herinneringen uit haar jeugd.
Zo vertelt ze bij hetzelfde nummer over haar moeder. Dat haar stem zo veel verschillende kleuren had, bijvoorbeeld. En over haar oma, die haar met een theekopje leerde dat als iets breekt, we het niet meteen weg hoeven te gooien. ‘Lieve kind, als we alles moeten gaan weggooien dat ooit gebroken is geweest, had ik hier ook niet meer gezeten.’
- Koop je het boek Harnas van glas, dan krijg je daar de CD exclusief bij. Koop het via je lokale boekhandel of bestel het online.
- Ook lezen: Spoken word, wat is het precies?
Tekst Bente van de Wouw Fotografie Lisette van Maanen
