Een podcast over inclusief ouderschap: Met z'n allen achter de kinderwagen

In de podcast Met z’n allen achter de kinderwagen bevraagt schrijver en feminist Daan Borrel haar gasten over het thema ‘inclusief ouderschap’. Toen online editor Merel de beschrijving van de podcast las, werd haar nieuwsgierigheid geprikkeld en ze besloot daarom de eerste drie afleveringen te luisteren.

Borrel is sinds een jaar zelf ouder. Al voedt ze haar kindje samen met haar partner op, ze ervaart het zorgen toch als best een individuele zaak. Het feminisme richtte zich tot nu toe vrijwel alleen op de emancipatie van betaald werk en niet op onbetaald werk, zoals in het geval van het zorgen voor een gezin. Het resultaat daarvan is dat in veel huishoudens de vrouw nog steeds het meeste doet. Los daarvan leven we in een individualistische samenleving en vindt de opvoeding van de meeste kinderen achter gesloten deuren plaats. Borrel gaat in deze podcast op zoek naar mensen die het anders aanpakken.

En dat is iets dat mij mateloos boeit. In ben een dertiger en in mijn omgeving beginnen de baby’s te komen. Het zijn er nog geen massa’s, maar ze komen en ik kan er niet meer omheen. Dat heeft als effect dat ik anders over mijn vriendschappen nadenk, want we kunnen er niet omheen: vriendschappen zullen hoe dan ook veranderen als er kinderen komen. Dat is logisch en oké, maar ik vind het ook een beetje spannend. Wat ik er vooral spannend aan vind, is dat ik zoveel voorbeelden zie van mensen die een hek om hun gezin heen lijken te bouwen en daarmee best wel onbereikbaar kunnen worden voor de buitenwereld.

Genderrollen

Dat is iets wat ik echt níet wil, mocht ik ooit kinderen krijgen. Het is ook een onderwerp waar mijn partner en ik veel over praten. Hoe zorgen we ervoor dat we geen symbiotische eenheid worden en dat er nog ruimte is voor de mensen om ons heen? Daarnaast hebben we het over de verdeling van de taken en verantwoordelijkheden. Nu vormen mijn partner en ik een queer koppel en dat betekent automatisch dat de (gender)rolverdeling open ligt. De klassieke man/vrouw-verdeling is op ons niet echt van toepassing; dat scheelt dan weer.

Want eerlijk gezegd vind ik het best stuitend dat het anno 2022 nog steeds zo is dat in het geval van een ziek kind moeders vaker worden gebeld door kinderdagverblijven dan vaders. En waarom krijgen vaders maar vijf(!) dagen ouderschapsverlof? En waarom trekken we vandaag de dag nog een wenkbrauw op als moeders besluiten fulltime te werken? Die ideeën over ouderschap en de verdeling van de verantwoordelijkheden zitten veel dieper dan we denken.

Het kan ook anders

Met z’n allen achter de kinderwagen vertelt hoe het ouderschap er óók uit kan zien. Borrel spreekt met mede-ouders die allemaal een eigen kijk op de zaak hebben. Zo vond ik bijvoorbeeld aflevering 2, met Dr. Kaouthar Darmoni heel inspirerend. Zij pleit voor mee-ouderschap. Waarom je kind helemaal alleen willen opvoeden? ‘It takes a village to raise a child’ is niet zonder reden een beroemd gezegde. Waarom jezelf isoleren met je gezin, als er zo veel kennis, energie en ervaring te delen is? Het gesprek dat Borrel met Darmoni heeft in deze aflevering zal me nog lang bijblijven.

Luister Met z’n allen achter de kinderwagen via Spotify.