Soms vormen mooie zinnetjes die je bij elkaar hebt gezocht bijna een handleiding voor je eigen leven. Maar hoe onthoud je ze? Journalist Caroline Buijs wilde de inzichten uit het boek De lessen van burn-out ergens bewaren en maakte haar eigen zelfhulpboekje.
Terwijl ik De lessen van burn-out in het café las, schreef ik alle inzichten die ik wilde onthouden op losse blaadjes of ik maakte foto’s van passages die ik herkenbaar vond (en die appte ik dan weer naar mijn man met bijschriften als: ‘Kijk, bijna alles klopt. Frappant, hè?’ – zo opgelucht was ik dat ik niet gek was of dat niet alles alleen aan mij lag.) Maar: ik wist ook bij eerdere zelfhulpboeken dat ik de tips meestal na een week weer vergat. En die losse blaadjes zouden in een la verdwijnen, het boek in de kast – ik had het inmiddels gekocht – en ik zou er alleen af en toe nog in bladeren. Hoe kon ik de nieuwverworven inzichten onthouden?
Ooit gaf iemand me het voorbeeld van de lichtreclames op Times Square in New York: hoe willen reclamemakers dat je hun boodschap onthoudt? Door de boodschap groot en duidelijk te laten zien, én door ze steeds opnieuw te laten zien. Ook filosoof en oprichter van The School of Life, Alain de Botton, benadrukte een paar jaar geleden tijdens een lezing in Amsterdam dat inzichten over hoe te leven alleen beklijven als je ze steeds weer opnieuw leest of hoort – eigenlijk zoals je vroeger, vóór de ontkerkelijking, dagelijks in de bijbel las. Want pas wanneer je iets herhaalt, komt het terecht in je langetermijngeheugen. In je kortetermijngeheugen is niet veel opslagruimte: oude informatie wordt daar gewoon vervangen door nieuwe info wanneer de ruimte vol is. Dus hoe vaker je iets opnieuw leest, hoe groter de kans dat het wordt opgeslagen in je langetermijngeheugen.
Mijn oplossing was om de verzamelde inzichten in een klein notitieboekje – maatje paspoort – op te schrijven, een boekje dat altijd in mijn tas past waardoor ik de inzichten steeds weer kan lezen wanneer ik dat nodig vind. Op een zondagavond installeerde ik me met het boek van Van Bergen en een notitieboekje en begon met schrijven. Net zoals ik vroeger een uittreksel maakte voor een proefwerk, vatte ik nu dit boek samen. Maar ik koos alleen de stof die ík belangrijk vond, in plaats van dat de leraar dat voor mij besloot.
Mijn kinderen keken nieuwsgierig met me mee, benieuwd wat ik van plan was. En nadat ik hun erover vertelde, wilden ze heel graag een voorwoord schrijven in mijn notitieboekje. Misschien zijn hun zinnetjes nog wel het leukste aan dit schrift – ‘Als het allemaal niet werkt, dan bel je me en kom ik je knuffelen, dat helpt altijd!’ (dochter) en ‘Beste medicijn: brief van je puber… Onthoud dat het altijd wel weer goed komt, hoe dan ook’ (zoon). Ze deden me ook inzien dat je soms kwetsbaar mag durven zijn naar je kinderen: je hoeft je zorgen niet altijd bij ze weg te houden of je sterker voor te doen dan je bent.
- Het complete verhaal én je eigen zelfhulpboekje vind je in Flow 6.
- Hoe begin je met je eigen boekje? We schreven er een stappenplan voor.
Tekst Caroline Buijs Illustraties Hadas Friedland Hayun
