Sommige verhalen in je familie zijn zo mooi, dat je ze eigenlijk vast zou willen leggen. Maar hoe begin je? Door het klein te houden – en nog drie andere tips.
- Bedenk dat je niet meteen een uitputtende familiegeschiedenis hoeft te schrijven. Die paar mooie verhalen van dat dierbare familielid vastleggen, is ook al mooi. Houd het klein en dicht bij jezelf: wat interesseert jou het meest?
- Kies een vorm die bij je past en haalbaar is. Gesprekken voeren en op video of audio opnemen kan, maar ook: een brief- of mailwisseling met je familielid over zijn belevenissen, samen oude fotoboeken doorkijken en opschrijven wie er op de foto’s staan en wat het verhaal erachter is, samen belangrijke plekken bezoeken en daar foto’s maken, familierecepten of spulletjes met een verhaal verzamelen of alle familieleden vragen een bijzondere herinnering op te schrijven.
- ‘Ga er maar van uit dat elk begin een goed begin is,’ schrijft journalist en auteur Marijke Hilhorst in Hoe schrijf je een familiegeschiedenis?. ‘Of het nou de geboorte van moeder is, de dood van vader, het huwelijk van de grootouders, een afschuwelijke dag in juni 1963, een heugelijk feit uit 1888, het grote bevrijdingsfeest, het begin van de oorlog – het doet het er helemaal niet toe.’ Kortom: begín.
- Wil je wél een uitgebreide familiegeschiedenis schrijven, dan kan het zinvol zijn om een workshop te volgen of een hulpboek te lezen, zodat je goed beslagen ten ijs komt.
- Journalist Bas Maliepaard is de bijzondere verhalen van zijn oma aan het opschrijven. Je kunt erover lezen in ons extra dikke jubileumnummer, Flow 7.
Tekst Bas Maliepaard Fotografie Joshua Newton/Unsplash.com
