Er zijn nogal wat dingen in je leven die, als je niet uitkijkt, stilletjes de regie van je overnemen. In het boek De kampvuurvraag helpt Onno Aerden je je leven vorm te geven op een manier die bij jou past. In deze serie deelt hij elke week een inzicht of vraag. Deze keer: hoe leer je om te gaan met het verleden?
Therapie
Daar stond een divan! Dit begon toch wel erg te lijken op Serieuze Therapie, dacht ik, terwijl ik licht nerveus op het randje ging zitten. Ik wist niet of Dorien doorhad dat ik moest wennen aan het idee om dadelijk echt gestrekt te gaan – als het al zo was, dan liet ze het niet merken. En zo kwam het dat ik even later door haar zachte stem in een halfslaap werd gebracht op een divan in Amsterdam-West, een geleide hypnose om een aantal behoorlijke obstakels uit mijn jeugd te tackelen.
Praten
Eerst een stapje terug. Natuurlijk had ik, op mijn ontdekkingstocht naar een leven dat beter bij me paste, een leven dat minder in het teken stond van anderen, van ‘hoe het hoort’ en alle frustraties die daarbij kwamen, gepraat met therapeuten. Maar dat was het vooral: praten. En dat kan ik goed. Het lukte me altijd om het verhaal over mijn jeugd zo op te dissen dat de psycholoog van dienst me bemoedigend kon toespreken, wat tips kon geven en dat was het dan.
Terugkeren naar het verleden
Dorien was anders en dat bleek al snel. De enige woorden die ze gebruikte waren bedoeld om me terug te laten keren naar die pijnlijke momenten aan de eettafel in het verleden: het geruzie tussen mijn ouders, het besef dat ze er niet uitkwamen, mijn montere bemiddelingspogingen (ik was elf, twaalf jaar oud), de gemompelde toezeggingen krijgen van vader en moeder: nee, we zullen het niet meer doen, en dan al de dag erna merken dat hun beloften geen waarde hadden.
Het kwam allemaal langs in die halfslaap: de kilte, het ontbreken van gevoel, van een streling, een knuffel, het gebrek aan empathie voor mijn zus en mij, het plotselinge vertrek van mijn moeder naar ‘een nieuw leven’ in een plaats verderop, haar coming out als lesbische vrouw – we moesten het er maar mee doen, mijn zus en ik.
Oude pijn
Het waren sessies die voor het eerst diepe, oude pijn naar boven brachten. Niet zo zeer om het er nog eens met mijn ouders over te hebben – vader is dood, moeder oud en ziek – maar wel om mijn hart te luchten, mijn ziel te schonen en mezelf nog beter te leren kennen. Werken aan een fijne toekomst voor jezelf betekent niet alleen vooruitkijken maar ook over je schouder achterom, naar de meest kwetsbare versie van jezelf. Om te kunnen uitvogelen hoe je je leven zo veel mogelijk naar je hand kunt zetten, is het belangrijk om ook jezelf helemaal te leren kennen.
Over De kampvuurvraag
- In zijn boek De kampvuurvraag daagt Onno Aerden je uit om te kijken naar de manier waarop je je leven invult en om niet te wachten tot na je pensioen. Aan de hand van oefeningen en zijn eigen verhaal krijg je meer inzicht in je wensen en verlangens.
- Hier vind je de andere delen uit de serie van Onno over (kampvuur)vragen om jezelf te stellen.
- Meer blogs van Onno vind je op zijn website Dekampvuurvraag.nl. Daar kun je ook zijn boek bestellen. (Uitgeverij Business Contact)
Tekst Onno Aerden Fotografie Almos Bechtold/Unsplash.com
