Een kringloopwinkel is een magische plek. Bij De Kringloper in Naarden weten ze dat als geen ander. Managers Mariette en Irene leggen samen met ‘schatzoeker’ Mohammed uit hoe het er achter de schermen bij een kringloopwinkel aan toe gaat. Daarnaast delen ze een paar van hun toptips voor het scoren van een parel in de kringloopwinkel.
“Toen ik zo’n 20 jaar geleden als arme student een advertentie in een lokale krant zag staan voor een baan als prijzer bij een kringloopwinkel maakte mijn hart een sprongetje”, zegt Irene van Will, manager bij De Kringloper Naarden. Dat was in een kringloopwinkel in Huizen, waar ze samenwerkte met Mariette Hoeve, nu ook manager bij De Kringloper Naarden. Mariette: “Ik was op zoek naar een vaste baan toen mijn zus vertelde dat ze op zoek waren naar prijzers bij de kringloopwinkel in Huizen. Ik ging al van kinds af aan naar kringloopwinkels en rommelmarkten en heb altijd van tweedehands gehouden, dus ik dacht, deze baan is wat voor mij.”
Beweging is verkopen
“Door onze liefde voor het vak konden we die winkel in Huizen een flinke oppepper geven. ‘Wij gaan wel even laten zien hoe hip dit kan worden’, was ons motto. We styleden hoekjes in de winkel. Je moet aan mensen laten zien hoe de spullen er in een echt interieur uit kunnen zien. Een stoel alleen spreekt niet tot de verbeelding, maar zet hem in een hoekje met een vloerkleed, stalamp, salontafel en vaas, en het ziet er opeens leuk uit. We hebben weleens mensen gehad die zo’n hele set in één keer kochten.”
“Ook schoven we veel, waardoor de winkel er altijd anders uitzag. Beweging is verkopen. Na een tijd zagen we de omzet omhoog gaan. We hebben daarna een tijd apart gewerkt, maar onze baas had gezien dat wij een goed duo waren, dus mochten we De Kringloper in Naarden opzetten, die toen nog casco was. Dezelfde tactiek hebben we hier toegepast. Dat knalde. Er zijn hier dagelijks meer dan 1.000 bezoekers.”
Op zoek naar hondjes
Wanneer je 20 jaar omgeven bent door tweedehands spullen, ga je er anders naar kijken. Mariette: “Het kan niet anders dan dat je op een gegeven moment iets gaat verzamelen. Ik verzamel bijvoorbeeld hondjes. Er hangen schilderijen van honden aan de wand – waar ik heel blij mee ben – en overal staan beelden van honden. Zelfs in de wc staat een poedel.” Irene: “Ik verzamel niet per se één specifiek item, maar wel spullen die ik mooi vind. Die zullen altijd met me meeverhuizen. Oké, ik heb wel iets met vogels. Ze staan in allerlei materialen en vormen in huis.”
Mariette denkt dat ze in ieder geval geen doorsnee huis hebben. “We lopen door de winkel en zien af en toe iets waar we opeens liefde voor voelen. Dat zijn helemaal geen items die waarde hebben, maar we zien er gewoon iets in. Als mensen bij mij thuis zijn en zeggen dat ze een bepaald item mooi vinden, dan geef ik het vaak mee. Dat is even slikken, maar dan heb ik weer ruimte om iets nieuws te scoren.”
Irene herkent dat: “Soms heb je opeens zo’n ooh ja-gevoel. Na het vinden van zo’n item kom ik ’s avonds heel blij thuis. Het leukst is het om dit te spotten in de nieuwbakken, waar alles binnenkomt. Daar zit van alles in, van deodorantsticks tot sieraden. Het zijn een soort verrassingsbakken.” Mariette gaat hierop door: “Je denkt dat je niet meer verrast kunt worden, maar dan komt er toch weer iets binnen waardoor je met je mond vol tanden staat. Zo zat er jaren geleden een kitten tussen de binnengebrachte spullen. Stiekem hoop ik dat er ooit een échte puppy binnenkomt die ik mee naar huis kan nemen.”
Van kunst tot kunstgebit
Irene: “We zetten dus echt niet alles in de winkel en gooien veel weg wat vies of vreemd is. Je wilt niet weten hoe vaak we kunstgebitten, videobanden, zonnebanken, protheses, gouden tanden en dildo’s binnenkrijgen. Die gaan de prullenbak in. We hebben zelfs een keer een pistool gevonden. Oh, en een handgranaat. Toen moest de hele winkel worden ontruimd.” Maar ze krijgen ook bakken vol mooie spullen binnen. “Wanneer mensen aan kringloopwinkels denken, denken ze al snel aan vieze, oude spullen”, zegt Mariette. “We krijgen dagelijks zo’n zes vrachtwagens vol spullen binnen. Soms wordt ons ook gevraagd om huizen leeg te halen en de inboedel te verkopen. Alles wat binnenkomt gaat door onze handen. We sorteren items op ‘kan echt niet meer en moet gerecycled worden’, kleingoed, grote items, mooie spullen en héle mooie spullen. Van de kleine en grote spullen zetten we dagelijks 80 tot 100 bakken in de winkel. Deze spullen krijgen een gekleurde sticker. Na vier weken verkopen we alle spullen met die kleur sticker voor de helft van de prijs. Meestal zijn er van die originele bakken nog zo’n vijf bakken over, zo snel gaat het hier.”
“De mooie spullen worden om de week tijdens een kleine veiling verkocht. Mensen hebben dan twee weken de tijd om te komen kijken en een bod uit te brengen. Tijdens de kijkdagen hebben we ook Donderdag Leuk, dan zetten we spullen neer die we leuker dan gemiddeld vinden. Onze vaste klanten – en die zijn er meer dan je misschien denkt – weten dit en staan die dagen voor we geopend zijn al voor de deuren te wachten. De écht mooie spullen verkopen we tijdens een grote veiling die één of twee keer per jaar plaatsvindt.”
Winkel als bijzaak
Bovenop dit alles is de kringloopwinkel een sociale werkplaats. Mensen met achterstand op de arbeidsmarkt kunnen hier aan het werk. Mariette: “We sturen mensen aan die veel begeleiding nodig hebben. Eigenlijk is dat de core business en is de winkel een bijzaak.” Irene: “Mensen verwarren dit met een vrijwilligersorganisatie. Dat zijn we niet. Iedereen die hier werkt ontvangt loon en we moeten omzet draaien om de lichten aan te kunnen houden. Ik vind het mooi om te zien hoe werknemers hier soms met een beetje een opgehaalde neus binnenkomen, omdat ze de kringloop eigenlijk niet zo glamoureus vinden, maar naar verloop van tijd van het werk gaan houden.”
Voelen dat iets waarde heeft
Hoe weet het team van De Kringloper of een item ‘normaal’, ‘mooi’ of ‘écht mooi’ is? De gevleugelde uitspraak binnen het team is ‘Wat denkt Mo dat het waard is?’ Mo is Mohammed Boualia, een collega met een vlijmscherpe blik die ook al 20 jaar bij de kringloop werkt. Mohammed: “Ik begon ooit als prijzer en heb veel met mijn voorganger en de veilingmeester meegekeken. Ik las boeken over antiek, kunst en vintage om mezelf te leren waar ik op moet letten bij het bepalen wat iets waard is. In het begin vond ik het zo spannend dat ik ’s nachts lag te woelen en mijn vrouw per ongeluk wakker schopte.”
Inmiddels slaapt hij rustig en is hij zelfverzekerd over zijn waardeoordeel. “Ik zie snel of iets waarde heeft of niet. Deels komt dat omdat ik nu meer kennis en ervaring heb, maar het is ook deels een gevoel. Ik voel dan in mijn hart dat iets bijzonder is.” Mariette voegt toe: “Ik denk dat ‘voelen’ sowieso een kernwoord is bij het bepalen of iets waarde heeft of niet. Alles met gewicht is kwalitatief beter. Tenzij het héél licht is, zoals een delicaat wijnglas van flinterdun glas. Met een beetje ervaring vóél je of iets waarde heeft.”
Tussen kunst en kitch
Wanneer Mohammed een parel heeft ontdekt, gaat het naar veilingkamer, oftewel ‘de schatkamer’. Hier wordt het verzameld en in samenwerking met een taxateur getaxeerd tot er een veiling wordt georganiseerd. Mariette: “Soms zit er tussen binnengebrachte spullen iets van serieuze waarde. Dat kunnen we voor duizenden euro’s op de veiling verkopen.” Van Chinees porselein kan Mohammed vrij makkelijk zien uit welke periode het komt en of het waarde heeft. De authenticiteit en waarde van schilderijen bepalen is daarentegen moeilijk. “Dan moet je extra goed opletten”, zegt hij.
Mariette vertelt dat Mohammed ooit een Cornelis Raaphorst heeft gevonden. Die schilderde voornamelijk poezen. “Iemand zei tegen ons: nou jongens, elk poesje is € 2.000 waard. Op ‘ons schilderij’ stonden vijf poesjes! We hebben het schilderij bijna een jaar in de kluis laten staan en aan de buitenwereld verteld dat we er één hadden. Tijdens de veiling bracht hij € 16.000 op. De man die hem heeft gekocht, heeft hem in Engeland voor véél meer doorverkocht. Diezelfde klant heeft ooit een ander schilderij uit de kringloopveiling gekocht voor € 10.000 en dat doorverkocht voor € 100.000.” Irene: “Oh nee, dat wil ik niet hóren!”
Ook vond Mohammed een tijd geleden een klein blik, een soort spaarpot, dat voor € 3.600 werd geveild. Na het ‘eenmaal, andermaal, verkocht’-moment ging er een applaus door de zaal. Dat soort dingen houden het spannend. Mohammed: “Soms krijg ik weleens hoofdpijn van mijn werk. Twee jaar geleden stond ik gewoon te werken en kwam er iemand naar me toe die een bord voor € 200 had verkocht en hier in de serviesbak gekocht voor € 2,80. Daar krijg ik gewoon pijn van. Echt waar.”
Zelf schatzoeken
De één z’n hoofdpijn is de ander z’n kans op een schat. Want hoe goed ze ook zijn, prijzers kunnen niet alles vinden. Goed nieuws voor jou dus! Mariette grapt: “Al helemaal als Mohammed op vakantie is. Dat maakt sommige klanten heel blij.” Als je zelf een schat in de kringloopwinkel wilt vinden is het volgens Mariette, Irene en Mohammed belangrijk dat je niet binnen hokjes denkt. Mariette: “Mensen zoeken vaak naar wat ze kennen. Dat moet je loslaten. Zie je een mooie lampvoet in een verschrikkelijke tint? Spuit ’m in een nieuwe kleur en je hebt een uniek product.” Irene zegt daarover: “Denk niet ‘wat kan ik ermee’, maar ‘wat wil ik ermee’. Je kunt dingen namelijk altijd in een ander jasje steken. Vind je een dressoir te oubollig? Haal de bovenkant eraf en je hebt een stoerdere ladekast. Het is een kwestie van anders kijken en creatief denken.”
Dit artikel verscheen eerder op Vtwonen.nl.
Meer lezen
- Kringloopwinkels: 7 leuke tweedehandswinkels in Nederland.
- Sheryl Lysner ontwerpt lampen van hergebruikte materialen.
- Mariska draagt alleen nog maar tweedehandskleding.
Tekst Anna van der Heijden Fotografie Bonninstudio/Stocksy
Gepubliceerd op 5 oktober 2023