Ruby zonder filter #7: ben ik de enige die volwassen worden overweldigend vindt?

Net als bij veel andere jongvolwassenen gaat het met online redacteur Ruby altijd “Goed, met jou?”. Totdat ze zich voornam meer open te zijn over mentale struggles. En erover te schrijven; zonder filter, mét knipoog. Deze keer: overweldigd door volwassen zijn (of eigenlijk worden).

“Heb je je studenten-OV opgezegd? Anders krijg je een boete, hè. En bouw je wel pensioen op? O! Check ook even of je nog recht hebt op zorgtoeslag. Ik moest laatst 500 euro terugbe…” Terwijl mijn beste vriendin de spelregels van volwassen worden op tafel gooit, begin ik te zweten. Ik dacht dat ik op mijn achttiende, mét inschrijving voor een sociale huurwoning wel klaar zou zijn voor het echte leven. Tranen van paniek vullen mijn ogen.

Het is geen ramp, dat ouder worden: zelf bepalen hoe laat je naar bed gaat, dat je vanavond – en morgen! – pizza eet en dat de vaat nog wel even kan wachten, is fijn. Maar soms is volwassen zijn ook overweldigend. Ben ik de enige die het gevoel heeft de les volwassen worden te hebben gemist? Die op bepaalde momenten snikkend terugverlangt naar de tijd waarin ik door een speeltuin huppelde, de grootste zorg mijn kapsel was en alles gratis leek?

6x ‘was ik maar weer kind’-momenten

Weekend? Wat is dat?
Elke maandag verheug ik me op die twee heerlijke dagen aan het eind van de week. Toch bestaat minimaal een dag uit eindeloos wasjes draaien, saaie dingen regelen en zorgen dat mijn planten niet doodgaan. RIP langverwachte zaterdag.
Leven op orde
Waar iedereen in mijn omgeving netjes een kastje met mapjes voor administratie heeft, heb ik een lade met 30.000 brieven, bonnetjes en loonstroken door elkaar. En waar zij een brandschoon huis hebben, ligt in mijn appartement altijd wel ergens kattenbraaksel. Hoe. Doen. Die. Mensen. Dat?
Voor niets gaat de zon op
Waar vroeger alles gratis was (of leek), betaal je nu ineens voor alles… Wat is er gebeurd met kosteloze tandartsbezoekjes, de pil en bibliotheekpas? Er bestaan inééns regels als ‘dit is eigen risico’ en ‘je bent ouder dan 21, dokken dus’. *Dept tranen droog met mouw in plaats van tissue*
Mooiste tijd van je leven
Als ik weer eens miep over hoe ongelofelijk zwaar mijn millennial-leven is, krijg ik vaak de ‘maar dit is de mooiste tijd van je leven’-opmerking. Naast de allergische reactie die optreedt bij het horen van zo’n uitspraak, voel ik ook een soort rouw. Gaat het leven vanaf nu dan echt alleen maar bergafwaarts?
Het leed dat verzekering/pensioen/belasting/enzovoort heet
Dit vind ik misschien wel het ergst. Al die tijdrovende en ingewikkelde dingen uitzoeken. Even belastingaangifte doen. Hoezo te laat!? Wat is de beste verzekering? Nee, hier is zo’n beetje alles ‘eigen risico’. Een brief van mijn pensioenfonds. O, ik bouw dus blijkbaar pensioen op.

Of deze grote-mensen-dingen op den duur zullen wennen, weet ik niet. Ik hoop het maar. Dat ik dit jaar op tijd was met de belastingaangifte is een begin. En laat ik in de tussentijd maar gewoon genieten van alle positieve dingen. En van dat ik vandaag – en morgen! – pizza eet.