Dagboek van een introvert #19: herfst, alsjeblieft (en waarom het mijn favoriete seizoen is)

Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: herfst, alsjeblieft (en waarom het mijn favoriete seizoen is).

Samen met mijn moeder zit ik in de tuin, de zon brandt op onze hoofden, onze ogen zijn gesloten. ‘Heerlijk hè?’ zegt ze. ‘Hmmpf,’ mompel ik terug. ‘Jammer dat het alweer bijna voorbij is,’ zegt ze. ‘Hmmhmm,’ antwoord ik. Ze somt nog op wat ze zo gaat missen aan deze zomer, terwijl ik wat terug brom om te laten weten dat ik luister.

Maar echt luisteren doe ik niet, want van binnen denk ik alleen maar: hallelujah, ik heb het overleefd. De strijd is gestreden, de wapens neergelegd. De zomer is bíjna voorbij. I made it. En hoewel ik nog steeds met mijn ogen dicht in de tuin zit terwijl mijn moeder maar doorratelt over haar favoriete seizoen, denk ik alleen nog aan koppen thee, warme dekens, stapels boeken en de geur van een bos als het net geregend heeft. Aan koekjes bakken, pompoensoep, lange wandelingen maken en aan filmmarathons.

De deur niet meer uitkomen

Vanaf de eerste lentedag kijk ik er al naar uit en zodra het 1 september is, bestaat voor mij de zomer niet meer. Hoe warm het ook nog is. Herfst wil ik. Nu. Waar het hoogseizoen voelt als heel veel moeten (afspreken met vrienden, de deur uit, tuinfeestjes, trouwerijen) voelt de komst van het koude weer alsof je eindelijk weer kunt ademen.

Het is sociaal acceptabel om de deur niet uit te komen (want het regent), vaak heb je de natuur voor je alleen (niemand gaat met kou naar buiten) en de herfst geeft je nooit het gevoel dat je de dag niet plukt, iets wat ik dagelijks voel als ik tijdens de zomer binnenzit. En dan heb ik het nog niet eens gehad over een kop chocolademelk, die warme douche als je natgeregend thuiskomt, je oprollen in de dekens als een burrito.

Truien breien, warme sokken, pepernoten, SLOFFEN en vooral niets moeten. Mijn moeder verklaart me misschien voor gek, maar ik ben lang niet de enige die een sprongetje maakt als de 9 weer in de kalender zit. Sterker nog, al mijn introverte vrienden kijken reikhalzend uit naar de koudere maanden van het jaar. Lucht dat even op.

7x waarom de herfst favoriet is

Oh jongens, die stilte en rust als je je buiten de deur begeeft. Geen gillende kinderen op een druk strand, geen overvolle terrassen of harde muziek tijdens tuinfeestjes. Je hoort de blaadjes praktisch vallen. Ik leef er voor.
Ik mag me eindelijk weer verstoppen in een gigantische trui zo groot als een slaapzak en niemand die er iets van zegt.
Ik hou van routine, en waar die in de zomer vaak foetsie is, keert de regelmaat en structuur in het najaar weer terug.
Regenachtige dagen zijn het perfecte excuus om met een boek in bed te kruipen. Gewoon al om vier uur ’s middags. Of om elf uur ’s ochtends, kan jou het wat.
Appeltaarten. Niks aan toe te voegen.
De tijd lijkt langzamer te gaan in de herfst. Alsof niet alleen de natuur zich terugtrekt, maar wij dat ook mogen doen. I’m all here for it.
Harry Potter-marathons. Absoluut hoogtepunt.