Ik, online editor Bente, ontdekte al dat ik introvert was toen ik het woord nog niet eens kon spellen. Toen ik rillingen over mijn rug kreeg omdat ik naar een kinderfeestje moest, terwijl ik liever met een boek op de bank zat. En nog steeds worstel ik ermee.
Op dat kinderfeestje vond je me niet ergens midden in de groep, maar vaak aan de rand ervan. Ik vermaakte me prima door anderen te observeren. Nu ik een stuk ouder ben, is dat niet veranderd – behalve dat ik nu zelf mag bepalen of ik naar dat feestje wil of toch voor dat boek ga. Door mijn introversie ben ik een goede luisteraar, kom ik vaak met creatieve ideeën en ben ik een kei in alleen zijn. Hartstikke handig dus, die eigenschap. Maar dat ik er soms mee worstel, is absoluut waar.
6 worstelingen die je herkent als je introvert bent
- Luidruchtige mensen. Punt. Zodra ik omgeven ben door mensen die veel geluid produceren, haak ik af. Dan is mijn batterij in no time leeg en moet ik bijna aan de beademing. Ben ik op een feestje? Je vindt me bij de hond. Of de kat. Die is een stuk rustiger.
- Waarom bestaat smalltalk? En mogen die koetjes en kalfjes alsjeblieft de wei weer in? Ik ben er echt niet goed in en blij word ik er ook niet van. Ik ben die persoon die bij de eerste ontmoeting al praat over het ontstaan van het universum. Slaat niet altijd aan.
- ‘Aarde aan, Bente.’ De zin die ik ongeveer twaalf keer per dag hoor. Ik ben nogal een dromer en mis soms wat er gebeurt in het hier en nu omdat ik ergens ben waar anderen niet kunnen komen.
- Nee, ik ben niet verlegen en nee, er is ook niets aan de hand. Ik heb gewoon niet zo’n zin om te praten.
- Na één sociale gelegenheid heb ik tien werkdagen nodig om ervan bij te komen. Twaalf als ik er langer dan drie uur ben geweest.
- Kom niet bij me aan met onverwacht bezoek. Als ik net een kop thee heb klaargezet om na een drukke werkdag een serie te kijken en de deurbel gaat, huil ik een klein beetje vanbinnen.
Tekst Bente van de Wouw
Gepubliceerd op 9 september 2021, laatst bewerkt op 31 december 2023
