Everything We Love

Rachel wordt duurzaam (5): hoe nu verder?

Flow’s Rachel heeft het eigenlijk ook wel door: het milieu wordt er niet beter op. Hoog tijd om daar, al is het in kleine stappen, zelf iets aan te veranderen. Ze deelt de komende tijd haar bevindingen op het gebied van duurzaamheid.

Ik ben nu een aantal weken een beetje aan het letten op mijn (duurzame) gedrag. En ik zal je eerlijk zeggen: dat is nog niet ontzettend makkelijk. Vooral het minderen van vlees gaat nog niet zo geweldig. Ik eet nu ongeveer twee dagen in de week geen vlees meer. Een goed begin, dat wel, maar het kan beter.

Maar er is nog meer: ik zet de verwarming meestal een graadje lager dan ik voorheen deed, scheid het groenafval in speciale biozakjes en heb mijn wegwerpscheermesjes vervangen door een roze exemplaar van Estrid die (als het goed is) jaren meegaat. Je vervangt af en toe wel de mesjes, maar hoeft geen onnodig plastic meer weg te gooien.

Hoe nu verder?

Maar hoe nu verder? Want die duurzamere levensstijl van mij mag natuurlijk niet stoppen na deze artikelen. Daarom heb ik al een aantal ideeën voor de toekomst. Ik maak allereerst alle plastic spullen op in mijn badkamer (weggooien is immers ook erg zonde) en vervang zoveel als ik kan voor plasticvrije varianten. Ook heb ik me ingeschreven bij Pieter Pot, een website waar je producten kunt kopen in glazen potten: pasta, hagelslag, havermout, koffie, noten, koekjes, bakproducten. Kortom, van alles. Ik sta nu nog op een wachtlijst, want (gelukkig) ben ik niet de enige die deze duurzame manier van winkelen eens wil proberen.

Mijn oog viel daarnaast op een artikel dat we al eerder schreven. Daarin deelden we een aantal tips wat je zelf kunt doen voor het klimaat. Een daarvan was het planten van bomen. Gelukkig zijn er in mijn woonomgeving, de Veluwe, nog veel bossen te vinden, maar dat kan op andere plaatsen zeker anders zijn. Hoe leuk is het als je je handen uit de mouwen kunt steken en daarmee ook nog de klimaatverandering kunt tegengaan? Ik heb me voorgenomen het een keer te proberen.

Heb je nog leuke en gemakkelijke duurzame tips voor mij? Dan mag je me altijd een berichtje sturen via Instagram.

Meer lezen

Tekst Rachel Vieth  Fotografie Beetje

Bente onderweg naar Santiago #2: wandelen met een kok en geld tekort

Online editor Bente van de Wouw liep in 2019 na een burn-out, paniek- en angststoornis de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella en schreef er een boek over: Onderweg. In deze reeks deelt ze het online dagboek dat ze tijdens haar wandeling elke dag bijhield.

Dag 5: Puente la Reina naar Ayegui (24 km)

Na twaalf uur slaap voel ik me een stuk beter. Ik besluit de wandeling van vandaag te doen. Voordat ik begin, vraagt mijn kamergenoot of ik christelijk ben. Nee, dat niet. ‘Ik heb toch voor je gebeden,’ zegt ze. ‘Ik heb gevraagd of je beschermd kan worden en gun je het geluk.’ Daar werd ik wel even emotioneel van, van die liefde die hier elke dag overvloeit.

Ik loop uiteindelijk 27 km. Het is warm, maar gelukkig zijn er overal waterfonteintjes. Ik kwam zelfs een fontein tegen waar wijn uit kwam. Onbeperkt en voor helemaal niets. Ook nog een mooi gesprek gehad met een jongen uit Tsjechië. Nadat zowel zijn vader als vriend verongelukten, besloot hij alles uit het leven te willen halen. Hij zegde zijn baan op (‘I just said to my boss: fuck you and all this shit, I’m leaving’) en liet alles achter zich om te leven zoals hij altijd had willen leven. Vrij en zonder plannen.

Omdat ‘ie kok was, kon hij mij allerlei dingen aanwijzen. Planten en struiken waarvan ik dacht dat het onkruid was, bleken kruiden te zijn die we elke week wel een keer eten. We kwamen ook nog een amandelboom tegen en hij plukte wat verse vijgen voor me. Nog een nachtje een privékamer en dan voel ik me morgen hopelijk fit genoeg voor weer een slaapzaal. Ik mis de gezelligheid wel.

santiago

Dag 6: Ayegui naar Sansol (26,8 km)

Na tien uur slaap voel ik me best oké en ik ga weer aan de wandel. Een toiletrol heel charmant hangend aan mijn rugtas, de gebruikte zakdoekjes bewaar ik in de riem van mijn tas (er zijn weinig prullenbakken). Ik loop lange tijd alleen, en ik zie zo weinig pelgrims vandaag dat ik me een paar keer afvraag of ik verkeerd gelopen ben. De weg is lang en het landschap onveranderlijk, en ik verveel me.

Ik besluit voor het eerst in zeven dagen weer eens muziek te luisteren en, komt ‘ie hoor jongens, ik word er zo blij van dat ik ervan moet huilen. Dus ik loop en ik loop en ik loop. En ergens tussen het ene en het andere stadje besef ik dat ik nog maar vijf euro vijftig contant heb. De dichtstbijzijnde pinautomaat is achttien en een halve kilometer verder. Dat red ik niet meer.

Lichtelijk in de stress probeer ik een plan te bedenken. Tot ik een andere pelgrim ontmoet en ik hem mijn verhaal vertel. Hij duwt me twintig euro in mijn hand. Ik kijk hem verbluft aan en hij zegt: ‘We’re on the Camino, this is what we do for eachother.’ Ik loop nog wat meer en om half drie is het op. Ik vraag om een bed bij een albergue (dat ik nu wél kan betalen) en installeer me.

De diepte in

Ik begin me zieker te voelen dan vanochtend, en hoewel het 27 graden is, blijf ik het koud hebben. Miserabel zit ik in het restaurant wat te eten, als Steve, een Amerikaan, vraagt of hij mee mag eten. ‘Sure.’ Eerst praten we over de standaard dingen, maar al snel gaat hij de diepte in. Hij vertelt over zijn bewogen leven als sieradenmaker.

Hoe hij zijn dochter opvoedde in een busje en hoe hij uiteindelijk weer een huis vond door kristallen uit Mexico te verkopen. Hoe hij een kind meenam uit Mexico, op verzoek van de vader, en hoe dit kind verongelukte in zijn bus. Hij heeft de Camino zo’n elf keer gelopen, waarvan een keer helemaal.

Meer lezen

Local Wayeira over de fijnste eetplekken in Zutphen

Het stadje Zutphen kent een rijke geschiedenis en veel bijzondere conceptstores. Een heerlijke plek om een dag te vertoeven en om te eten natuurlijk. Local Wayeira deelt haar fijnste hotspots. 

Genietcafé

Een gezellige eetplek om tot rust te komen waar je even ontsnapt aan de bruisende stad. Het zit op een heel mooi historische hofje aan de markt. Ze serveren lokale en, zo veel mogelijk, biologische producten en vooral de taartjes zijn heel lekker. Er zijn ook vegetarische en vegan opties. Het geeft een knus huiskamergevoel. Nu ook een tweede vestiging geopend, net iets buiten de stad.

De Driekant & Van Rooyens

Twee fijne bakkertjes met versgebakken producten. Ze zitten allebei in de mooiste straat van Zutphen: de Lange Hofstraat. De Driekant is een biologisch bakkertje met lekkere dingetjes en heeft ook een lunchcafé. Bij Van Rooyens heb je heerlijke Veluwse appelcake.

The Rough Meat Company

Voor echte vleeseters. Er staat een echte chef-kok in de keuken en kwaliteit en transparantie staan voorop. Het is een gezellige plek met een sfeervolle binnentuin. Het vlees komt van Nice to meat, een slager die inkoopt bij de meest verantwoorde en duurzame boeren. Ook lekker om gewoon een ijsje te halen.

Voor in de zomer: Het Koelhuis

Een gezellige en hippe strandtent aan de IJsel. Vooral in de avond voor een drankje of diner is het een sfeervolle plek. Duurzaam en zo veel mogelijk lokaal en biologisch. Ook een hotspot voor verschillende zomerse activiteiten.

Ook leuk om te doen en te bezoeken:

  • De pelikaan: een schattig winkeltje. Je kunt er authentieke koffie halen, waarvan ze de koffiebonen zelf voor je branden. Het ruikt er heerlijk.
  • Conceptstores: je vindt deze schattige en unieke winkeltjes als je in de grote winkelstraat een afslag naar links of rechts neemt. Zo de kleine zijstraatjes in.
  • De Fluisterboot: een rondvaart langs de mooiste plekjes.
  • Noten & zo: een winkel met honderdduizend verschillende soorten noten. Heel lekker.

Meer lezen

Tekst Sara Assarrar  Fotografie Wayeira Meijer

Beleggen voor beginners: wat moet je weten?

In deze serie over financiële selfcare schreven we eerder al over het stellen van financiële doelen, het creëren van meer financieel inzicht en over het werken aan je vermogensopbouw. In deze blogpost hebben we het over beleggen voor beginners. 

Geen dag is hetzelfde

Misschien vraag je je af wat beleggen nou eigenlijk precies inhoudt. Heel simpel gesteld is beleggen het investeren van geld met het idee dat die investering in de toekomst meer waard wordt. Je uiteindelijke rendement is afhankelijk van hoe lang je het geld kunt missen, het risico dat je bereid bent te nemen, maar ook de kosten en de verwachte opbrengst.

De waarde van je portefeuille (de samenstelling van de beleggingen die je hebt gekozen) kan elke dag veranderen. Je zou dus kunnen zeggen dat beleggen vooral geschikt is voor mensen die een beetje kunnen omgaan met een bepaalde mate van onzekerheid. Als dit wel bij je past, dan kan beleggen heel leuk en aantrekkelijk zijn. Je kunt je geld dan namelijk voor je laten werken.

Bepaal je langetermijndoel

Voordat je begint met beleggen bepaal je je ‘beleggingshorizon’. Dit betekent dat je nadenkt over je financiële doel en bedenkt wanneer je dit doel bereikt wilt hebben. Beleggen is vooral interessant voor financiële doelen op de langere termijn. Denk bijvoorbeeld aan het opbouwen van vermogen voor na je pensioen; daar kun je misschien wel tien of twintig jaar (of nog langer) voor uittrekken.

Door financiële doelen concreet te maken, wordt duidelijk hoeveel er per maand opzij moet worden gezet om ze te behalen. Door te beleggen worden doelen mogelijk sneller behaald. Denk aan eerder stoppen met werken, je kind(eren) een financieel steuntje in de rug geven of het kopen van een vakantiewoning. Een noodpotje voor onvoorziene uitgaven is ook aan te raden. Je wilt voorkomen dat de beleggingen weer moeten worden verkocht als de wasmachine onverwacht moet worden vervangen.

Beleggen voor beginners; je hoeft het niet alleen te doen

Bij beleggen draait alles om de juist mix van beleggingscategorieën. Hoeveel rendement er wordt behaald op lange termijn hangt nauw samen met die keuze. Op basis van je doelen, beleggingshorizon en hoeveel risico je wilt nemen (het risicoprofiel) maak je een keuze voor de verdeling van de beleggingen over verschillende beleggingsvormen. Denk aan aandelen, obligaties, vastgoed en meer.

Bedenken waarin je wilt beleggen, kan nog best wel ingewikkeld zijn. Zeker als je er nog niet veel ervaring mee hebt. Gelukkig kun je bij een bank als ABN AMRO online begeleiding krijgen in de keuze voor je doel, hoelang je wilt beleggen en het risico dat je wilt nemen. Met vermogensbeheer laat je het beheer van je portefeuille over aan specialisten. Uiteraard gaat dit dan helemaal volgens jouw wensen, zoals het bij jou past. Hier komen we in het vijfde en laatste artikel in deze reeks op terug.

Ben je nieuwsgierig geworden en wil je gaan ontdekken of beleggen bij jou past? Meld je dan aan voor de cursus In balans met vermogen van ABN AMRO. In deze online cursus, die je op elk gewenst moment kunt volgen, worden de volgende modules behandeld:

  • Module 1: Doelen stellen.
  • Module 2: Financieel inzicht.
  • Module 3: Vormen van vermogensopbouw.
  • Module 4: Beginnen met beleggen.
  • Module 5: Duurzaam beleggen.

Meld je hier aan voor de cursus.

Deze blogpost is geschreven in samenwerking met onze partner ABN AMRO.
Beleggen kent risico’s. Je kunt (een deel van) je inleg verliezen.

Tekst Merel Wildschut

Bente is eerlijk: ben ik de enige die maar wat doet?

Bente van de Wouw van @tobehonestnl is eerlijk. Over miserabele momenten, therapiesessies, spring-een-gat-in-de-luchtdagen en het leven zoals het is. En ze maakt er illustraties over. Deze keer: ben ik de enige die maar wat doet?

Als ik 21 ben, dacht ik vaak toen ik een jaar of 13 was, dan snap ik het leven vast veel beter. Ik was een stille tiener met een rijke fantasie en behoorlijk wat angsten, en ik had het gevoel dat ik maar wat door het leven struikelde zonder ergens grip op te hebben, zoals waarschijnlijk iedere tiener. Maakt niet uit, dacht ik steeds, als ik volwassen ben dan wordt alles duidelijk.

Zo ging het bij iedereen boven de 21 in mijn omgeving namelijk ook. Had je de magische grens bereikt, dan liep je plotseling met een houding die zei: ik weet overduidelijk hoe alles in elkaar steekt. En daar was ik met mijn onzekerheid en ik-weet-niet-wat-ik-doehouding belachelijk jaloers op. Komt wel, bleef ik tegen mezelf zeggen als ik weer eens op mijn figuurlijke bek ging. Het komt vanzelf.

Een papieren zakje, alsjeblieft

Was dat even tegenvallen toen ik mijn twintiger jaren inging en ‘het’ er nog steeds niet was, ook niet toen ik inmiddels 25 was. Ik wist nog steeds niet wie ik nou eigenlijk was en wat ik nu precies leuk hoorde te vinden. Dat laatste leek met de dag te veranderen. Ik wist wel waar ik goed in was – schrijven – maar had geen flauw benul welke richting ik daarmee op wilde.

Ik had een mislukte lange relatie achter de rug en na genoeg jaren op mezelf kon ik nog steeds mijn kleding niet zo netjes opvouwen zoals mijn moeder dat deed. Een eigen huis kopen? Baby’s? Een hypotheek aanvragen of trouwen? Heb je een papieren zakje voor me?

Ik deed het leven fout, daar was ik van overtuigd. Want terwijl iedereen om me heen in de pas leek te lopen, had ik het struikelen nog steeds niet afgeleerd. Ik was qua leeftijd misschien volwassen, en zo zag ik er vanbuiten vast ook uit, maar ik voelde me nog steeds dat stille kind met allerlei angsten. Het enige verschil was dat ik nu onwetend was op kantoor in plaats van op school. En in mijn eigen huis in plaats van in dat van mijn ouders.

Niet de enige

Pas toen ik eerlijke stukjes ging schrijven en daardoor ook gesprekken aanging met vrienden en vreemden, ontdekte ik: wacht eens even, volgens mij ben ik niet de enige met al die onzekerheden. Mijn collega die altijd zo stabiel leek, zat thuis midden in een crisis.

Mijn vriendin die van de ene promotie in de andere rolde, was eigenlijk helemaal niet blij met haar werk. En waar ik mijn ouders eerst altijd als mijn helden zag, ontdekte ik door erover te praten dat zij ook maar mensen met gebreken waren.

Toen een vriend van me laatst vertelde over zijn steengoede baan, gevolgd met de woorden ‘ik heb soms geen flauw idee wat ik doe’, wist ik het zeker: volwassen worden is een mythe. Iedereen doet maar wat. We zijn alleen te trots om het toe te geven. Nu ik dat weet, voelt het struikelen en uit balans raken plotseling niet meer zo erg. En voelt het zelfs best fijn om het allemaal niet te hoeven weten. Dat doet namelijk niemand.

Meer lezen

Tekst en fotografie Bente van de Wouw

Werken vanuit een huisje in de Achterhoekse natuur

Op het 22 for 2022-wensenlijstje van Flow’s Merel staat: een paar dagen werken vanuit de natuur. In de tweede week van januari maakt ze dat voornemen al waar door een paar dagen met laptop en al naar het Gelderse Laren te verkassen.

Ik reserveer een leenauto, slinger mijn spullen achterin en begin aan de rit naar de Achterhoek. Het valt me bijna tegen dat het vanuit Utrecht maar vijf kwartier rijden is. Stiekem had ik me verheugd op een ‘echt reisje’, maar ik ben er zo. Ergens vlak voor Lochem neem ik een afslag. Ik rijd tussen de weilanden door en vind mijn logeeradres vlot. Ook al ben ik niet zo ver van huis, ik heb toch het gevoel dat ik in een compleet andere wereld beland. Mijn huisje, de Boskamer van B&B De Brenschutte, kijkt uit over de velden en verder over helemaal niets.

werkenindenatuur

Écht ademhalen

Bij aankomst in de knusse B&B krijg ik eerst van de vriendelijke eigenaresse Annemiek een korte workshop ‘hoe de houtkachel aan te maken’. Misschien ga je lachen als je dit leest, maar: ik heb nog nooit een vuurtje gestookt, dus ik vind het op een grappige manier een beetje spannend. Wanneer ik ’s middags de kachel aanmaak en het vuurtje lekker brandt, weet ik; dit is nu al een geslaagde trip.

De volgende ochtend voel ik me Randstedelijker dan ooit. Terwijl ik langs een veldje met boerenkool loop, verzucht ik; ‘wat ben ik toch in hemelsnaam in die stad aan het doen?’ Ik kan hier écht lekker ademhalen. Dieper en anders dan thuis. In het dorp is een slager (daar zal je mij niet vinden), een snackbar (daar wel), een bakker die volgens de toeristische folder van wereldklasse is, en een grote supermarkt. Wat heb je meer nodig als je ergens een paar dagen blijft? Bij die plaatselijke supermarkt koop ik een puzzelboekje. Terwijl ik eigenlijk nooit puzzel. Maar het voelt alsof dat er nu bij hoort. Dat, en een flesje rode wijn. Voor ’s avonds hè, er moet immers ook nog gewerkt worden.

Werken in de natuur: werkt dat wel?

Van een collega krijg ik via de mail een compliment. Ze vindt het knap dat het me lukt om nog iets uit m’n handen te krijgen terwijl ik in zo’n mooie omgeving ben. Ja, daar heeft ze misschien wel een punt. Het liefst zou ik de hele dag buitenspelen, maar dat gaat niet. Het feit dat ik een paar Zoom-meetings heb gepland, helpt. Ik moet mijn gezicht toch even laten zien. Eigenlijk lukt het me juist heel aardig om productief te zijn. Ik haal een deadline én lees een boek uit. Tussendoor maak ik wandelingen. Het lijkt wel alsof ik meer uren in een dag heb dan thuis. Komt het doordat er minder afleiding is? Is het de grotere dosis frisse lucht aan mijn hoofd? Ik weet niet precies wat het is, maar ik vind het heerlijk.

Wanneer ik na een paar dagen weer terugkeer naar Utrecht bedenk ik onderweg al dat ik dit vaker ga doen. Op de snelweg fantaseer ik over andere plekken waar ik eens zou willen gaan werken: in Zeeland (zodat ik tussen het werken door een strandwandeling kan maken) of in Limburg, bijvoorbeeld. Alles met een wijds uitzicht en een houtkachel lijkt me een goed idee.

Meer lezen

Tekst en fotografie Merel Wildschut

Gedicht van de week #33: Lijntjes

Huisdichter Elmay Claassen schrijft wekelijks speciaal voor Flow een gedicht. Over het leven, de liefde of klein geluk. “Gedichtjes om in te verdwalen,” zoals ze ze zelf noemt.

Lijntjes

Zijn de dromen die ik heb wel de mijne? Of zijn dat de dromen die ik volgens de maatschappij zou moeten hebben? Durf ik ook buiten die lijntjes te dromen? Met die vragen stond ik vanochtend op en dus schreef ik er een gedichtje over.

Tekst Elmay Claassen  Fotografie &Kirsten

Een hoopgevend stuk over #MeToo en The Voice: “We vinden het allemaal niet zo normaal meer”

Afgelopen week gebeurde er ontzettend veel rondom het thema #MeToo. Wat is het dan toch fijn om in de zaterdagkrant een artikel te lezen waarin de gebeurtenissen in een groter geheel worden geplaatst, merkt Flow’s creative director Irene.

Het verhaal We vinden het allemaal niet zo normaal meer van Lorianne van Gelder en Marcel Wiegman hielp me om mijn geest te scherpen. De vraag die de journalisten zich stelden: gaat er door de schandalen bij The Voice iets veranderen? En het antwoord is hoopgevend.

Ten eerste wordt in dit stuk de hashtag #MeToo nog eens belicht. De hashtag werd voor het eerst gebruikt in 2006 door de Amerikaanse activiste Tarana Burke, en die nam een grote vlucht nadat verschillende vrouwen in 2017 filmproducent Harvey Weinstein beschuldigden van grensoverschrijdend seksueel gedrag. #MeToo werd een beweging tegen seksueel geweld en seksuele intimidatie. In Nederland ontstond de eerste grote #MeToo-affaire rond producent en regisseur Job Gosschalk, die in 2017 door verschillende acteurs werd aangeklaagd wegens seksuele intimidatie en machtsmisbruik.

De stilte doorbreken

In het artikel betogen Van Gelder en Wiegman dat nooit eerder in Nederland de reacties op een #MeToo-affaire heftiger zijn geweest dan deze keer. En ze halen een onderzoek aan van Vakbond CNV, dat afgelopen zomer nog vaststelde dat ruim twee miljoen vrouwen dagelijks het slachtoffer zijn van seksuele intimidatie op het werk. Ze laten onder meer Laura Adèr aan het woord van Fairspace, een organisatie die bedrijven helpt om een veilige en inclusieve werkvloer te creëren en stellen de vraag: is er met de bom die is ontploft onder het podium van The Voice iets fundamenteels veranderd? Is de stilte nu dan echt doorbroken, of blijven dit soort incidenten gewoon plaatsvinden?

“Laten we hopen op een ommekeer,” zegt Laura Adèr, maar ze heeft niet eerder gemerkt dat ophef bij organisaties leidde tot een werkelijke cultuuromslag op de werkvloer. En ook nu kun je je volgens de schrijvers van het artikel afvragen wat belangrijker wordt gevonden door de toeschouwers van het drama rond The Voice: de onmiskenbare sensatie om de machtige mediafamilie De Mol ten onder zien gaan, of een groot gevoel van solidariteit met de slachtoffers? Ook vragen ze zich af of het genoeg is wat er in eerdere #MeToo-zaken in Nederland is gebeurd.

Grenzen en macht

Organisatiepsycholoog Tamara de Reu is positief. “Mensen blijven mensen en waar macht een rol speelt, bestaat het risico dat er grenzen worden overschreden. Maar de meeste organisaties die ik heb bijgestaan in dit soort zaken zijn echt met verandering aan de slag gegaan. Het kost alleen tijd.”

Adèr van Fairspace voegt daaraan toe: “#MeToo is in 2017 viral gegaan, maar pas het afgelopen jaar merk ik dat bedrijven hulp zijn gaan zoeken. We vinden het allemaal niet zo normaal meer, we tolereren minder. Het goede nieuws is dat na dat onderzoek van het CNV meer organisaties zich bij ons hebben gemeld met de vraag of we ze konden helpen om affaires te voorkomen en te leren hoe ze vooruit kunnen zien in plaats van achteraf in te moeten grijpen. Ik verwacht zo’n toename ook na The Voice.”

In verandering gebeurt het

Zelf kreeg ik door dit stuk en afgelopen week goede hoop dat mijn dochter in een andere wereld opgroeit dan ik. Er is ongelooflijk veel gebeurd sinds 2017, en daar word ik blij van. Er is aandacht voor victim blaming, op Instagram zag ik verschillende mannen zich uitspreken en ik zie ontzettend veel gesprekken om me heen waarin we van elkaar proberen te leren. Ook zijn er diverse initiatieven ontstaan zoals Speak Up van onze collega’s van onder meer Libelle, waarin ervaringen worden gedeeld. Bovendien zijn bedrijven zich na vorige week meer dan ooit bewust van het feit dat dit onderwerp op de agenda moet staan. En gelukkig is er veel, heel veel aandacht voor de slachtoffers en kunnen zij ergens terecht (onder meer bij MIND Korrelatie).

De wereld is enorm in beweging, en dat vind ik weleens veel. Maar ook mooi. Want in verandering gebeurt het.

Meer lezen

Tekst Irene Smit  Illustratie Sacrée Frangine

Een fijn thuiskantoor maakt werken leuker: 7 tips

Voor iedereen die nog steeds met zijn laptop aan de keukentafel zit zonder het echt gezellig te maken: zeven tips voor een fijn thuiskantoor.

Het klinkt misschien een beetje voor de hand liggend dat je beter werkt in een fijne omgeving. Maar volgens hoogleraar cognitieve psychologie Stefan van der Stigchel is het echt zo.

‘Van verblijven in een fijne ruimte raak je gemotiveerd om te werken. En motivatie is cruciaal voor concentratie,’ zegt hij in een artikel over thuiswerken in de Volkskrant. Hoe maak je dat thuiskantoor dan een beetje gezelliger, ook als je niet zoveel ruimte hebt? Zeven tips.

Een gezelliger thuiskantoor

  1. Zie je werkplek als een verlengde van je woonkamer, in plaats van als kantoor.
  2. Heb je geen ruimte voor een eigen werkplek? Probeer dan een klein plekje voor jezelf te creëren met wat persoonlijke spullen.
  3. Zorg dat je fijn licht rondom je bureau hebt. Natuurlijk licht van buiten is natuurlijk het fijnst, maar als dat niet mogelijk is, kun je ook met lampen werken.
  4. Je hebt het niet altijd in de hand, maar een fijn uitzicht kan helpen bij de concentratie. Dat werkt dan weer averechts als je uitkijkt op een plek waar veel gebeurt, zoals een drukke straat. Dan kun je beter de andere kant op zitten.
  5. Het wordt vaak gezegd: planten en de kleur groen in het algemeen verlagen stress. Best handig dus, zo’n potje ontspanning op je bureau.
  6. Zorg dat rommel niet in het zicht ligt. Omring je met persoonlijke spullen waar je blij van wordt, maar laat overige prullaria uit je gezichtsveld. Beter voor de concentratie.
  7. Ruim je werkplek na afloop op zodat je de volgende dag fris en rustig kunt beginnen.

Lees meer

Tekst Bente van de Wouw  Bron de Volkskrant  Fotografie Clay Banks/Unsplash.com

Merel kookt in het seizoen: 5x recepten met spruitjes

Toegegeven; spruitjes roepen niet bij iedereen de warmste gevoelens op. Toch zijn er talloze lekkere gerechten rondom deze wintergroente. Online editor Merel zet vijf van haar favoriete recepten op een rij.

Die ‘niet-zo-warme gevoelens’, die stammen waarschijnlijk nog uit de tijd dat je als kind net iets te bittere spruitjes voorgeschoteld kreeg. Spruitjes koken is nog best een kunst. Eerlijk? Het kan echt lekkerder. Door de spruitjes te roosteren, stomen, wokken, frituren of verwerken in een ovenschotel, bijvoorbeeld. Met de volgende recepten tover je de lekkerste spruiten op je bord.

Gnocchi met spruitjes en boerenkoolpesto (Culy)

Twee wintergroenten ineen: spruitjes en boerenkool maken samen een stevige, winterse maaltijd. Maar gecombineerd met gnocchi, mozzarella en citroenschil, is het weer helemaal in balans.

Hier vind je het recept.

Romige spruitjes (The Tortilla Channel)

Eigenlijk is dit best een traditioneel gerecht: spruitjes met spek. (Hier kun je natuurlijk ook vegetarisch spek gebruiken.) Maar door de volle saus op basis van kookroom en kaas, is het toch weer een heel nieuw recept.

Hier vind je het recept.

Salade met paarse spruitjes en peer (De Groene Meisjes)

Wist je dat je spruitjes ook heel goed in een salade kunt verwerken? De combinatie van spruitjes met peer is er trouwens ook eent die je eigenlijk niet mag missen.

Hier vind je het recept.

Gefrituurde spruitjes (The Mediterranean dish)

Wellicht een leuke toevoeging aan de borrelplank: hapklare spruitjes in een warm laagje paneer. Het is weer eens wat anders dan een kaassoufflétje.

Hier vind je het recept.

Geroosterde spruiten met een ‘honey glaze’ (Bon appétit)

Tot slot: hoe maak je de perfect geroosterde spruitjes? Dit recept legt het goed uit. Vervolgens kun je eindeloos variëren: rooster ook eens pompoen of pastinaak mee, bijvoorbeeld.

Hier vind je het recept.

Meer koken in het seizoen

Tekst Merel Wildschut  Fotografie Jez Timms/Unsplash.com

Minder koffie met deze gezonde koffievervangers

De een kan niet zonder en de ander kan eigenlijk niet zo goed met. Koffie drinken is voor velen een dagelijks ritueel. En hoewel te veel koffie voor niemand goed is, ligt deze grens van te veel voor sommigen al bij één kopje. Met deze gezonde koffievervangers kun je minder koffie drinken en toch van je koffiemomentje blijven genieten.

Thee als koffievervanger

De meest gangbare vervanger van koffie is thee. Het drinken van enkele koppen thee per dag heeft gezondheidsvoordelen als het verlagen van de bloeddruk en de kans op diabetes. De meest gedronken groene en zwarte thee bevatten theïne (cafeïne) en ook hierbij is het raadzaam om niet meer van te drinken dan drie koppen. Rooibos en kruidenthee komen niet van de theeplant en bevatten dan ook geen theïne. Het drinken van verschillende kruiden brengen andere effecten op het lichaam met zich mee. Zo werkt bijvoorbeeld kamille kalmerend, gemberthee tegen misselijkheid en brandnetelthee vochtafdrijvend.

Gezonde matcha

Ook matcha is een thee. De extra groene blaadjes van de jonge, schaduw groeiende theeplant worden vermalen tot poeder. Matcha is ruim duizend jaar geleden ontwikkeld door Japanse zenboeddhisten die een eigen ritueel ontwikkelden met thee die ze meenamen uit China. Door de hoeveelheid sterke antioxidanten zorgt ervoor dat het positief effect heeft op de gezondheid. Ook matcha bevat theïne en geeft dus energie. De theïne in matcha bevat ook L-Theanine en dit werkt weer kalmerend. Door dit groene poeder te vermengen met heet water of warme (plantaardige) melk kun je een heerlijke thee of latte maken.

Golden Milk met kurkuma

Een veel gemaakte latte is Golden Milk. Je maakt dit goudkleurige drankje met warme (plantaardige) melk en kurkumapoeder. Aan deze sterkgekleurde gele kurkuma-wortel, of beter gezegd de curcumine in het kruid, worden vele gezonde eigenschappen. Zo zou het ontstekingsremmend zijn bij kleine ontstekingen in het lichaam en helpen bij het behouden van soepele gewrichten. Ook kun je kurkuma – net als gember – als rauwe wortel met warme water tot een gezonde thee maken.

Koffie van cichorei

Bovenstaande vervangers zijn gezond in te zetten om je koffie-inname te verminderen. Alleen is de smaak echt geheel anders. Wat het meest in de buurt komt qua smaak van gewone koffie is surrogaatkoffie op basis van de cichorei plant. Al in 1800 werd de wortel van de plant geroosterd en vermalen tot koffie. In de Tweede Wereldoorlog werd de cichorei koffie extra populair omdat koffiebonen niet meer geïmporteerd konden worden en de cichorei in Europa groeit. De laatste jaren is de koffie weer met een opleving bezig omdat het qua smaak koffie-achtig is en gezondheidsvoordelen heeft zoals een bevorderlijk effect op de darmen.

Meer koffie?

  • Deze koffievervangers kunnen in je Nespresso-apparaat.
  • Hier vind je koffie op basis van cichorei.

Tekst en fotografie Nina van Hilst

Waarom ‘dankbaarheid opschrijven’ je minder somber kan maken

Er is een hoop ellende in de wereld, maar gelukkig zijn er ook nog dingen waar we dankbaar voor kunnen zijn. En die dankbaarheid is goed voor je, blijkt uit een artikel van de Volkskrant.

Journalist Evelien van Veen schrijft in het artikel over een app die ontwikkeld is om elke dag stil te staan bij de dingen waar je dankbaar voor was. Een compliment van je collega, de zon die doorbrak tijdens je lunchpauze of een mooi boek dat je hebt uit gelezen. Zo ben je je elke dag bewust van de mooie dingen die gebeuren in je leven, ook al lijken ze soms ver weg.

Hoogleraar geestelijke gezondheidsbevordering Ernst Bohlmeijer produceerde mede de app en doet onderzoek naar de effecten ervan. Hij schrijft in zijn boek De kracht van dankbaarheid: ‘Denk terug aan iets leuks en je knapt geheid op. Dankbaarheid kan helpen die herinneringen te creëren; het werkt als een vergrootglas voor aangename zaken – ja, oom Hans was vervelend aan het kerstdiner, maar de rollade was nog nooit zo goed gelukt – en daardoor sla je ze makkelijker op. Dat klinkt triviaal, maar de werking bij serieuze tegenslag is vergelijkbaar.’

Trauma’s en depressieve klachten

Door je te focussen op mooie dingen die je op een dag hebt meegemaakt en die bijvoorbeeld elke dag even op te schrijven zouden eventuele depressieve klachten kunnen afnemen. Best wel opvallend.

Philip Watkins deed onderzoek naar de rol van dankbaarheid bij het verwerken van traumatische gebeurtenissen. Hij vertelt: “We zien steeds weer dat depressieve klachten afnemen en het welbevinden omhooggaat als mensen bijvoorbeeld een week lang dagelijks drie dingen opschrijven waarvoor ze dankbaar zijn. Twee dingen zijn daarbij opmerkelijk. Eén: het effect van zo’n week houdt wel zes maanden aan. Twee: de mensen die het ’t vervelendst vinden om te doen, hebben er het meeste baat bij. Ook wel weer logisch, want juist zíj moeten het leren.”

Dingen waar je (bijvoorbeeld) dankbaar voor kunt zijn:

  • Een fijne zonnestraal die door je raam naar binnen schijnt.
  • De wandeling tijdens je lunchpauze.
  • Het luchten van je hart bij een van je vrienden.
  • Ongegeneerd heel hard meezingen met je favoriete nummer (en daarbij dansen).
  • De kaarsjes aansteken voor het avondeten.

Meer lezen

Tekst Rachel Vieth  Priscilla du Preez/Unsplash.com

Hoe word je (weer) creatief? Inspiratie en tips van illustrator Yukiko Noritake

Bij Flow 1 vind je de eerste SlowNewsJournal, een krant zonder haast, met bijzondere en positieve verhalen. De Japanse illustrator Yukiko Noritake maakte de coverillustratie. Hoe komt deze artiest aan haar inspiratie? En hoe zet je je eigen creativiteit weer ‘aan’?

Hoe ga jij zelf aan de slag?

“Mijn favoriete onderwerpen zijn de ‘gewone’ dingen en momenten in het leven. Dat kan bijvoorbeeld een mooi landschap zijn, een gezellige avond met vrienden of warme momenten met familie. Ik vind het leuk dat deze echte gebeurtenissen een illustratie meer emotionele lading geven dan wanneer je een denkbeeldige situatie illustreert.

Ik maak illustraties met acrylverf. De schilderijen die ik maak, scan ik in en eventueel pas ik de kleuren daarna aan in Photoshop om ze helemaal af te maken. Ik raak ook altijd geïnspireerd door mode of bij het zien van foto’s en kunstwerken van anderen. En als ik op vakantie ben, haal ik veel inspiratie uit de landschappen waar ik langskom; het licht dat de natuur maakt vind ik zo mooi.”

Wat zijn jouw tips om creativiteit op gang te brengen?

“De eerste stap is: focus op het vinden van iets wat je erg leuk vindt. Op de kunstacademie moesten we verschillende tekentechnieken uittesten en daarom gebruikte ik veel verschillende soorten verf, pennen, stiften en papier. Het bekijken van andermans werk kan je ook zin en inspiratie geven om creatief bezig te zijn.

Hobby’s uit je kindertijd zijn denk ik een mooi handvat om erachter te komen wat je graag doet. Ik herinner me nog dat ik op de basisschool een schilderij maakte met acrylverf, ik was zo onder de indruk van de heldere kleuren. Toen al vond ik het geweldig om portretten en bloemen te schilderen.

Ik heb vaak illustraties gemaakt waar ik toch niet tevreden mee was, die belandden dan in de papierbak. Maar ik maakte mijn tekeningen áltijd af, blij of niet, dan kon ik het eindresultaat bekijken en me afvragen waarom ik niet tevreden was. Daar heb ik een hoop van geleerd: blijf dus veel oefenen, ook als het even tegenzit.”

Meer lezen

Interview Ruby Wijdenbosch  Coverillustratie Yukiko Noritake

Into the woods: ontdek natuurhuisjes in Nederland en België

Iets vaker onthaasten en ontstressen in een huisje in het groen. Dat hoopt Laura Claessens te bereiken met haar boek Into the woods. Daarin deelt ze 25 bos- en natuurhuisjes in Nederland en België. 

In het boek Into the woods vind je verschillende overnachtingsplekken, midden in de natuur. Stuk voor stuk uitgetest door Laura. Ze schrijft over haar eigen ervaringen, verhalen achter het ontstaan van de huisjes en ze tipt veel uitstapjes in de buurt van een huisje: wandelingen, musea of steden. Maar het fijne aan een natuurhuisje is: je hoeft er helemaal niet uit te gaan. Je kunt ook heerlijk een boek pakken, een kop thee zetten, je verschuilen in een luie stoel en genieten van het groene landschap en de rust om je heen.

Een zomer lang in de natuur

Tijdens een backpackreis in Colombia ontdekte Laura de rust en schoonheid van het groen en de natuur. Het zorgde bij haar voor rust in haar hoofd en meer creativiteit. Eenmaal thuis in België zocht ze steeds vaker de natuur op om die rust opnieuw te beleven. Toen reizen niet meer kon vond ze bij haar in de buurt allerlei natuurhuisjes (of een Tiny kot, zoals ze dat zo mooi zeggen in het Vlaams). Een zomer lang overnachtte ze in cabins, boomhutten en tiny houses en bundelde haar ervaringen en tips in Into the woods.

Ze schrijft in haar boek: ‘Turen naar de wiegende boomtoppen, luisteren naar de geluiden van het bos, af en toe slurpen van een tas koffie en verder helemaal niks (moeten) doen: voor mij is het de ultieme manier om te onthaasten. Gewoon, volledig ín het moment zijn. En dat lukt nergens beter dan in een klein huisje in een bos of elders in het groen.’

Meer lezen

Tekst Rachel Vieth  Fotografie Laura Claessens

Een ode aan luisterboeken

Flow’s Merel is dol op luisterboeken. Ze verslindt het ene digitale exemplaar na het andere. Deze boekvariant lijkt het grote publiek nog niet helemaal te hebben bereikt. Waarom eigenlijk niet? 

Lezen met je oren

Ik hoorde één van mijn favoriete Bookstagrammers, Jen Campbell, zich onlangs hard maken voor luisterboeken. Ze zei iets in de trant van ‘het moet maar eens klaar zijn met mensen die zeggen dat luisterboeken geen echte boeken zijn en dat boeken pas meetellen (bijvoorbeeld voor je leeschallenge) als je ze zelf hebt gelezen. Met je ogen dus. Lezen met je oren is net zo goed lezen.’ Daar was ik het meteen helemaal mee eens. Luisterboeken vragen trouwens nog best wel iets van je concentratie. Je hoeft je dus geen luie lezer te voelen als je eens voor een luisterboek kiest. Je neemt precies dezelfde stof tot je, alleen dan met een ander zintuig.

Inclusief lezen

Laat ik beginnen met mijn pleidooi voor het luisterboek door te zeggen dat luisterboeken ten eerste onmisbaar zijn voor visueel beperkte mensen en dat ze ten tweede heel erg handig zijn voor mensen met dyslexie. Lezen – de technische handeling – gaat niet iedereen gemakkelijk af. Dat je lezen lastig vindt, wil niet zeggen dat je niet van verhalen houdt. Lang leve de uitvinding van het luisterboek; het maakt lezen een heel stuk inclusiever.

Waarom luisterboeken zo fijn zijn

Maar, er zijn nog meer redenen om van luisterboeken te houden. Ik zal er een paar noemen:

  • Luisterboeken nemen amper ruimte in. Je hoeft alleen je telefoon en je koptelefoon mee te nemen. Hoe handig is het dat je dikke pillen niet meer hoeft mee te slepen? Neem de nieuwe roman van Hanya Yanagihara: volgens mijn app (Storytel) staat dit boek voor 29 uur luisterplezier. Dat is een flinke baksteen onder in je tas.
  • Je kunt boeken luisteren terwijl je onderweg bent in de auto of wanneer je aan het wandelen bent. Je hoeft het boek waar je net helemaal in zit, dus niet meer weg te leggen.
  • Zelf vind ik het heel leuk om een boek te luisteren tijdens het schoonmaken van de badkamer, of tijdens de afwas. Met een goed verhaal erbij worden huishoudelijke klussen een heel stuk leuker.
  • Veel boeken worden erg goed voorgelezen. Soms door de auteur van het boek zelf, soms door een stemacteur. Wanneer een verhaal goed wordt voorgelezen kan dat helpen er helemaal in te komen. Boeken gaan daardoor nog meer leven.
  • Je kunt de snelheid van het voorlezen zelf aanpassen. Ik heb mijn player standaard op 1.2 staan, omdat ik 1.0 net te traag en 1.5 net te snel vind. Dit is het perfecte luistertempo voor mij.
  • Sommige boeken lenen zich heel goed als verhaal voor het slapengaan. Wist je dat ook volwassenen er veel baat bij hebben om voorlezen te worden? We schreven er deze blogpost over.

Mooie luisterboeken: Merels tips

Misschien hebben luisterboeken nog wat meer tijd nodig om door te dringen tot het grote publiek. Zo ging het immers ook met podcasts en nu luistert iedereen ze. Ik houd hoop. Ik denk namelijk dat luisterboeken heel veel mensen hun plezier in boeken terug kunnen geven.

Overweeg jij om eens een luisterboek te proberen? De volgende titels vond ik heel leuk om te luisteren, ik vond ze in de Storytel-app:

  • De heks van Limbricht
  • ’t Hooge nest
  • De meisjes: Zeven sprookjes
  • Matrix
  • Confrontaties
  • De vervlogen helft
  • The black flamingo

Meer lezen

Tekst Merel Wildschut  Fotografie Melanie Pongratz/Unsplash.com

Een variatie op je wandeling: loop een rondje met een ezel

We wandelen heel wat af tegenwoordig. Voor een variatie op je rondje kun je naar Zeist gaan. Daar kun je aan de wandel met een ezel.

Opvang De Ezelsociëteit in Zeist vangt ezels op die in nood zijn. Bijvoorbeeld omdat ze ziek, verwaarloosd, mishandeld of bejaard zijn. Normaal gesproken is de opvang open voor bezoekers en kun je de ezels bekijken en aandacht geven, maar tijdens de lockdowns veranderde dat.

Toen ze dicht waren door de maatregelen, bedachten de vrijwilligers een nieuwe manier waardoor de ezels toch aan hun gezelschap en beweging komen. Je kunt namelijk in het nabije bos wandelen met een ezel. Naast dat het een bijzondere ervaring is, zorg je er ook voor dat de ezel (en jijzelf) aan zijn dagelijkse stappen komt.

Ook nu veel maatregelen weer opgeheven zijn, kun je nog steeds mee wandelen. Je kunt via de website een afspraak maken voor een wandeling van twee uur.

Meer lezen

Tekst Rachel Vieth  Fotografie Annie Spratt/Unsplash.com

Wat betekent een uitgebreide ochtendroutine voor de rest van je dag?

’s Ochtends een paar bladzijdes in een boek lezen, een yogales volgen of een wandeling maken. Sommige mensen vinden een uitgebreide ochtendroutine heel fijn. In een artikel van de Volkskrant vraagt journalist Yasmine Esser zich af of het ook helpt om de rest van de dag meer gedaan te krijgen.

Wij schreven al eens eerder over de miracle morning. ’s Ochtends vroeg uit de veren om voor je (werk) dag begint al van alles te doen: lezen, schrijven, wandelen, mediteren. Je kunt zelf bedenken wat je fijn vindt, voor iedereen is dat weer anders.

In het artikel van de Volkskrant vertelt Benjamin Spall, een Amerikaanse freelance journalist die onder andere schrijft voor de The New York Times, dat de meest succesvolle mensen ’s ochtends de tijd nemen om iets te doen waar ze ontspannen, energiek en gemotiveerd van worden. Hij interviewde meer dan driehonderd mensen en bundelde hun verhalen in een boek. Daaruit blijkt dat de geïnterviewden door hun ochtendroutine meer rust hadden in hun hoofd, meer structuur in hun leven, en ze hadden het idee dat ze meer controle hadden over de dag.

Kleine stapjes

Maar door elke ochtend heel veel dingen te willen doen, zoals sporten, een yogales volgen en ook nog eens lezen, kun je jezelf te veel opleggen, zegt Mark Tigchelaar, psycholoog en schrijver van het boek Focus Aan/Uit (2019). “Al die onderdelen, zoals meditatie en sporten, zijn op zich hartstikke goed voor je. Maar het is een gevaar dat je het jezelf gaat opleggen en dat je je schuldig voelt als het niet lukt om de hele routine van zes onderdelen af te werken. Dus houd het simpel. Want hoe groter de gedragsverandering die je wilt, hoe meer motivatie je nodig hebt om het te bereiken. Tiny habits (kleine stapjes) kosten weinig moeite, terwijl het effect groot kan zijn.”

Mocht je ’s ochtends je routine willen uitbreiden dan is het volgens Tigchelaar wel belangrijk dat je ’s avonds wat vroeger naar bed gaat. Want zegt hij: “Als jij om vijf uur wilt opstaan om rustig aan je dag te beginnen, geldt: om negen uur oogjes toe. Je kunt niet én laat slapen én vroeg opstaan. Als je alles wilt, heb je niets.”

Meer lezen

Tekst Rachel Vieth  Fotografie Clay Banks/Unsplash.com

De creatieve design vakantiehuisjes van Familie Buitenhuys

Wat begon met een eigen vakantiewoning, groeide uit tot een hele familie van buitenhuizen in Nederland. Marielle van Familie Buitenhuys ontwierp en bouwde zes design-vakantiehuisjes in Noord-Holland, Noord-Brabant en Zeeland. De creatieve vakantiehuizen van Familie Buitenhuys.

Design vakantiehuis

De design-vakantiehuizen van Familie Buitenhuys zijn one-of-a-kind en creatief ingericht. Marielle Leenen en haar man hebben ze zelf ontworpen en gebouwd of verbouwd. De vier al te huren huisjes zijn een cabin met glazen kas om in te slapen, een huisje met een ligbad, een cabin met houtkachel buiten, en een lichtblauwe, houten cottage. Allemaal met een eigenzinnig en vrolijk interieur. Van schuivende wanden tot slapen onder de sterren en een bad onder het raam. De cabins zijn geschikt voor twee tot zes personen. In de huisjes vind je vermaak als spelletjes, boeken of een schommel. En Marielle voorziet je volop van tips voor avontuur in de omgeving.

Reizende strandhuisjes

De nieuwste twee telgen van de huizenfamilie zijn twee veertig jaar oude strandhuisjes die momenteel verbouwd worden. De huisjes zijn van hun oude strandplek verwijderd en staan nu bij het bos, omringd door een fijne tuin. Toen Marielle het idee had om de oude huisjes te gaan vervoeren, kreeg ze veel ‘dat kan niet’ te horen. Toch besloot ze haar plan door te zetten en geen nieuwe huisjes te bouwen. De klassieke sfeer van de strandhuisjes krijg je niet bij nieuwbouw en ook vanuit duurzaamheid vond ze recyclen van de huisjes een goed idee. In het voorjaar zijn de nieuwe oude huisjes beschikbaar voor de verhuur.

design vakantiehuis

Meer lezen

Tekst Nina van Hilst  Fotografie Nina van Hilst & Familie Buitenhuys

Een podcast voor avonturiers: She Explores

Tijdens een stevige wandeling luisterde online editor Merel naar een paar afleveringen van de podcast She explores – een ‘outdoor podcast voor vrouwen’ – en ze concludeerde dat deze echt gedeeld moest worden met de lezers van Flow. 

Geen ervaren hiker

Deze podcast luisteren tijdens het wandelen, voegt een extra dimensie toe. De gesprekken die host Gale Straub voert met haar gasten gaan namelijk op de één of andere manier allemaal over buiten zijn, wandelen en de natuur beleven. Zo is er bijvoorbeeld een gesprek met een bioloog die het leven van beren onderzoekt, maar ook eentje met een doorgewinterde wandelaar die vertelt hoe eenzaam het kan zijn om solo meerdaagse tochten te maken. En ook al wandelde ik dan maar een bescheiden tien kilometer door Utrecht en ben ik nog lang niet op het niveau ‘ervaren hiker’; ik voelde me toch aangesproken.

Outdoor people

De gasten hebben allemaal twee dingen gemeen: ze zijn vrouw en ze houden van de natuur. Dat spreekt mij als beginnend Serieus Wandelaar erg aan. In de podcast gaat het er geregeld over dat mensen een eenzijdig beeld hebben van ‘outdoor people’. Het zouden allemaal sportieve, witte mannen zijn. Een beetje de types die je in de reclames van Bever voorbij ziet komen. De werkelijkheid is echt heel anders; íedereen kan een natuurmens zijn. En ook vrouwen gaan op allerlei avontuurlijke tochten, soms in hun eentje.

De mooiste afleveringen

Gale spreekt met haar gasten over wat het outdoor leven hen brengt. Sommige mensen wandelen om iets te overwinnen of om iets te verwerken. Anderen hebben van het buitenleven hun werk gemaakt. Weer anderen hebben hun stadse leven compleet omgegooid en gaan helemaal voor het leven in de natuur; er komt van alles voorbij. De mooiste afleveringen, om mee te beginnen, vond ik aflevering 198: Kindness out there. In deze aflevering komen er allerlei mensen aan het woord die een mooie ervaring delen die ze tijdens een avontuur in de natuur hebben beleefd. Aardige mensen zijn echt overal, zo blijkt. Ook aflevering 205, How to be alone, heeft indruk gemaakt. Wie in z’n eentje de natuur intrekt, moet voorbereid zijn op eenzaamheid. Daar kan niet iedereen mee omgaan.

De podcast heeft inmiddels 207 afleveringen, dus je kunt even vooruit. Luister de podcast hier via Spotify, of via je favoriete podcast app.

Meer luisteren

Tekst Merel Wildschut  Fotografie Tavis Beck/Unsplash.com

Op avontuur met Bente: housesitting in Brabant

‘Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.’ Met deze quote van Pippi Langkous als inspiratiebron, stapt online editor Bente uit haar comfortzone om op avontuur te gaan. Dicht bij huis en verder weg. Dit keer: housesitting in Brabant.

Het is nog donker als ik in de auto zit, op weg naar een boerderij in Brabant waar ik de komende twee weken zal passen op twee honden, drie katten, vier geiten en nog wat kippen. Het is niet de eerste keer dat ik op een huis en toebehoren pas. Ik deed het eerder al in De Cotswolds, Oxford, Basel en Den Haag. Het is wel de eerste keer dat ik op zo’n grote dierenclan pas, en stiekem vind ik het best spannend.

Hoewel ik mijn adresjes normaal gesproken altijd vind via Trustedhousesitters.com, ben ik nu via Huizenoppassite.nl aan mijn housesit gekomen. Want met Covid ga ik liever niet naar het buitenland, en op deze laatste website vind je veel meer adressen in eigen land. Ik had aan het eind van het jaar behoefte om me even terug te trekken. Om alleen het nieuwe jaar in te gaan, omringd door natuur, rust en vooral heel veel dieren.

Het gemekker van geit Olivia

Die natuur is volop aanwezig, dat zie ik al als ik in de ochtendschemering via een grindpad naar het huis rijd. De woning is omringd door bomen, en erachter ligt zelfs een stukje privébos waar je ook het weitje van de kippen en geiten vindt. De bewoners van het huis zijn al weg, maar ik word luid begroet door het gemekker van geit Olivia, die in de huiskamer is opgegroeid en nu inmiddels buiten leeft, maar nog elke dag om knuffels (en eten) komt vragen.

Nadat ik mijn koffers heb uitgepakt, start ik meteen met mijn routine, die ik ook de volgende dagen nog voor de zon opkomt, uitvoer. Ik laat de honden los in de tuin en het bos erachter. Terwijl zij ravotten, ververs ik het hooi van de geiten. Ik geef ze alle vier eten, wat muesli en speciale korrels, vul emmers met drinkwater en voer daarna ook de kippen.

Als ik daarmee klaar ben, zijn de honden aan de beurt en daarna krijgen ook de katten eten. Het kost me zo’n halfuur, die dagelijkse routine, maar al na een dag of drie merk ik hoe fijn het is om na het opstaan meteen naar buiten te gaan. Om begroet te worden door gemekker en gekakel, gekwispel, en de miauws van hongerige katten.

Ik heb al snel door dat ik geen nette kleding aan hoef te doen, na vijf minuten zijn m’n kleren al vies. Mijn laarzen vuil van het modderige weitje, mijn broek besmeurd door de hoefjes van de vrolijke Olivia.

housesitting

Pippi Langkous is kwijt

Als ik niet aan het zorgen ben voor de dieren, breng ik mijn tijd door in de knusse huiskamer. Hoewel ik van plan was veel te lezen, breien en schrijven, merk ik dat ik vooral behoefte heb aan nietsdoen. Voor het eerst in lange tijd kan ik uren voor me uit staren terwijl ik naar een muziekje luister. Ik kijk series, doe dutjes en als ik zin heb, fiets ik een grote ronde door de omgeving.

Maar het is niet alleen vakantievieren in Brabant. Want bij housesitting komt ook een grote verantwoordelijkheid kijken, en soms gaat er weleens iets mis. Zo raakt op een van de eerste dagen de lievelingskip van de familie, Pippi Langkous, kwijt. Het ene moment is ze in de ren, het andere moment is ze weg.

En op oudejaarsdag, als ik de honden extra vroeg uitlaat zodat ze binnen zijn als het vuurwerk begint, klinkt er onverwachts zo’n harde knal dat een van de honden ervandoor gaat. Sta ik dan, jankend bij de buurman omdat ik haar niet meer kan vinden.

Ik wil niet meer naar huis

Twee uur, een paar belletjes met de bewoners en een optrommeling van het hele dorp zijn er voor nodig om die lieve, bange hond weer terug te vinden. Ze bleek twee kilometer verderop te zijn. De rest van oudejaarsavond breng ik lepeltje-lepeltje met een alsmaar trillende hond door. Zo geschrokken van wat er gebeurd is, dat haar hartje maar blijft bonzen.

Het is dus ook altijd een beetje alert en flexibel zijn bij housesitting, maar aan het einde van de twee weken merk ik dat ik er moeite mee heb om naar huis te gaan. Het was niet alleen een heerlijk huis om in te vertoeven, ik heb inmiddels ook een band opgebouwd met de dieren. Gelukkig zijn de bewoners net zo enthousiast als ik over het concept van huizenoppassen. Of ik nog eens terug wil komen? Ja, heel graag.

Een paar dagen later krijg ik nog een appje van de bewoner: ‘Ik wilde je het nieuws niet onthouden, maar Pippi Langkous is er gewoon weer hoor.’ Bleek ze al die tijd gewoon in het weitje te zitten tussen de andere kippen.

Meer lezen

Tekst en fotografie Bente van de Wouw