Zo kun je optimaal genieten van een feestje: 5 tips

Feestvieren is soms niet zo makkelijk als het lijkt. In het Flow Feel Good Issue geeft journalist Esmee Langereis tips om in de feeststemming te komen (en te blijven).

5 tips om het feestvieren plezierig te maken

Koester de voorpret

Een van mijn gelukkigste herinneringen is mijn vijfde verjaardag. Urenlang lag ik me te verheugen in mijn bed, mijn lichaam gespannen van opwinding. Het wachten op De Grote Dag was bijna ondragelijk, en het leek alsof ik nooit de slaap zou vatten. Toch moet het gelukt zijn, want opeens was het ochtend en was ik vijf! Een wonder op zich. In de ochtendschemer, mijn ouders sliepen nog, klom ik uit bed en opende voorzichtig de deur van de woonkamer. Daar stond hij, de knalrode fiets die we hadden gezien in de folder. Met linten erom, maar misschien heb ik die er later bij verzonnen. Ik moet nog huilen als ik eraan terugdenk, zo intens blij en gelukkig voelde ik me.

Die ochtend in februari werden mijn grootste verlangens waargemaakt. En daarmee alle volgende verjaardagen verpest. Het is tragisch, maar die ochtend met de rode fiets is nooit meer overtroffen. Toch ben ik nooit gestopt met me verheugen, en ook mijn verwachtingen zijn voor ieder feest nog hooggespannen. Nog steeds lig ik op de vooravond in bed te fantaseren hoe het feest eruit zal zien, hoe ik ronddwaal in de menigte, ingenieuze hapjes uitdelend in een oogverblindende outfit. Die voorpret is voor mij het hoogtepunt. Zullen we het voortaan gewoon bij het verheugen laten? En het feest zelf gewoon lekker laten zitten? Scheelt ook weer afwas.
Hang samen de slingers op

Op de site van een lifecoach las ik: ‘Roep af en toe gewoon hardop door de kamer dat het leven een feestje is, geheid dat je er vrolijk van wordt!’ Ik heb het uitgeprobeerd bij mij thuis, maar ik kreeg geen bijval. En van de populaire levenswijsheid ‘Het leven is een feestje, maar je moet zelf de slingers ophangen’ word ik zelf altijd een beetje narrig. Soms lukt het gewoon even niet om die slingers te vinden, laat staan om ze op hangen. Ik pleit voor sámen de slingers ophangen, op feestjes en in het hele leven. Je moet er zelf wat van proberen te maken, maar dat hoef je niet alleen te doen – vraag vrienden en familie om hulp.

Andersom geldt: mensen vinden het fijn als je aanbiedt om te helpen. Hoe concreter je bent, hoe beter. Op ‘Laat je me weten als ik ergens mee kan helpen?’ komt bijna nooit iemand terug. Maar op ‘Zal ik de slingers ophangen, een taart bakken, de wijn regelen?’ wel. Of, als het leven even geen feestje is: ‘Zal ik voor je koken, boodschappen doen, komen stofzuigen?’ Ik spreek uit ervaring. En over slingers gesproken – wil je milieuvriendelijk feestvieren, dan zijn (herbruikbare) slingers inderdaad de beste keuze. Liever geen ballonnen. Zelfs de ecologisch afbreekbare schijnen schadelijk te zijn voor dieren.
Master de kunst van het geven

Gewetensvraag: geef je cadeautjes die je zelf leuk vindt, of denk je vanuit de ontvanger? Ik wil mezelf niet op de borst kloppen, maar ik doe graag mijn best om iets te bedenken waar de ander blij van wordt. (Hoewel, mijn man geef ik ook best een keukenmachine of een föhn.) Een goede voorbereiding is in ieder geval belangrijk. Krijg je opeens een briljante ingeving voor een cadeau, maar is een aanleiding tot schenken nog ver weg? Noteer het idee dan direct in je agenda op bijvoorbeeld de verjaardag van die persoon, mét een notificatie ruim van tevoren. Ga ik ook echt proberen vanaf nu. Mijn cadeau-ideeën zijn steevast een schot in de roos, maar negen van de tien keer ben ik te laat om ze ook daadwerkelijk te – ehhh – kopen.

Gelukkig zijn er altijd bloemen. Al is ook niet iedereen daar blij mee. “Wat je ook doet, neem nóóit bloemen mee op visite,” leerde ik van tv-chef Nigella Lawson. “Je dwingt de gastvrouw enkel om een vaas te zoeken en stengels te gaan hakken. Hoogst onfatsoenlijk!” Daar heeft ze een punt, niemand vindt het leuk om meteen aan het werk gezet te worden door de visite. Maar wat dan? Nigella bakt verse koekjes en verpakt die in een zelf geknutseld doosje van karton van de papierjuwelier. Is misschien wat hooggegrepen. Zelf heb ik vijf exemplaren van mijn favoriete kookboek (De groentebijbel) in huis gehaald voor als er opeens iemand jarig blijkt te zijn. (Wel nog even inpakpapier kopen.)
Kies bewust en strooi met mate

Zelf ben ik niet getrouwd, misschien dat ik daarom zo dol ben op huwelijken. Van intiem en klein tot groots en meeslepend: ik geniet er met volle teugen van. Hoogtepunten uit mijn trouwdagboek: de wedding in Engeland waar de helft van de poepiechique gasten nog vóór het hoofdgerecht uitgeserveerd was en met het hoofd op tafel zijn roes lag uit te slapen. Of die van mijn vriendin die het feest in de huiskamer van ons studentenhuis vierde. Terwijl zij op huwelijksreis was, zijn wij nog maanden bezig geweest de bierconfetti van het linoleum te krabben. Met liefde hoor, ik zeg alleen: geniet, maar strooi met mate.

Enfin, de jurk van de bruid, de meezing-teksten die niemand kan volgen, onderhuidse familievetes en emotionele speeches – er zijn maar weinig feesten die zó de essentie van het leven raken. Misschien je begrafenis, maar daar ben je zelf helaas niet bij. Brengt me bij een punt van aandacht bij zowel huwelijks- als afscheidsceremonies: de rol van een externe partij. De tip hier is om te zorgen dat je daar geen mismatch hebt. Op het huwelijk van mijn vriendin Colette presteerde de ambtelijke pannenkoek het om de naam van de bruid te verhaspelen. “Neemt u, Kotelet van Vleuten, tot uw wettelijke echtgenoot…” Tot tweemaal toe! Gelukkig kun je tegenwoordig een vriend of familielid tot ambtenaar voor één dag laten benoemen – check de regeling voor Buitengewoon Ambtenaar van de Burgerlijke Stand (BABS). Ik doe het heel leuk trouwens.
Recept voor het ideale feest

Het perfecte feest kun je niet plannen. Hoe vaak heb jij je niet staan vervelen op een party die tot in de puntjes geregeld was? Gezelligheid valt niet af te dwingen. Na bijna vijftig verjaardagen weet ik dit: als ik iets te vieren heb, vraag ik me altijd éérst af of het een ‘me-party’ of een ‘them-party’ wordt. Dit is een cruciale keuze. Geef ik het feest voor mezelf of voor mijn gasten? Bij een them-party trek ik alles uit de kast: ik regel een grote ruimte zodat ik iedereen kan uitnodigen en geen scheve gezichten krijg, maak hapjes voor alle religies en overtuigingen, regel een dj of open playlist en uiteraard: een open bar. Ik weet dat ik op zo’n feest zelf niemand echt zal spreken, maar het is leuk om anderen de gelegenheid te geven om te drinken, te dansen en verliefd te worden.

Naarmate ik ouder word, kies ik echter steeds vaker voor een me-party: alleen mensen in wie ik zin heb en zo min mogelijk stress bij de voorbereiding: chips! (Of hapjes van de cateraar, maar geen gezwoeg in de keuken in elk geval.) Omdat ik zelf wel klaar ben met dat zitten en zuipen, vier ik mijn feestjes nu met een wandeling of een partijtje padel. Ik spreek iedereen uitgebreid en heb ruim de tijd om zelf te genieten. Nu wacht ik alleen nog op die rode fiets.