Zo ga je om met dat schuldgevoel als je tijd voor jezelf neemt

Neem je eindelijk rust, is het in je hoofd een drukte van jewelste. Online editor Bente herkent dat schuldgevoel tijdens het ontspannen maar al te goed. Zo gaat zij ermee om.

Soms wil ik wel, maar lukt het niet. Die afspraak in het weekend, schrijven aan mijn boek, nog even die was draaien of boodschappen doen. Dan staat het in de ochtend heel ambitieus op mijn to do-lijst, maar denk ik ergens in de namiddag: ik kan niet meer. Dan weet ik dat het tijd is om gas terug te nemen en tijd voor mezelf te pakken.

Dat ontspannen kan ik heel goed, als ik mijn to do-lijst netjes heb afgewerkt of voor mijn gevoel ‘goed bezig’ ben geweest. Die rust voelt dan als een prijs: welverdiend. Als de dag niet helemaal loopt zoals ik wil en ik daardoor niet alles afkrijg, is het anders. Dan voelt dat ontspannen plotseling als verboden fruit. Ik wil het wel, maar ik mag het niet van mezelf.

Op de bank met schuldgevoel als gezelschap

Inmiddels heb ik echt wel geleerd om dan tóch die rust te nemen, maar echt lekker voelt het niet. Lig ik op de bank een boek te lezen met schuldgevoel als gezelschap, of kan ik me niet concentreren op die serie omdat een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik maar een onproductief schepsel ben. Leuk is anders.

Onnodig ook, dat constante straffen. Hoewel het in een maatschappij gericht op succes soms wel zo voelt, is rust nemen geen prijs die je pas verdient als je productief bent geweest. Het is een basisbehoefte. Iets wat je jezelf altijd en overal mag geven als je het nodig hebt. Dat weet ik allemaal heus wel. En toch blijft dat schuldgevoel zo lekker knagen als ik de boel zo nu en dan de boel laat.

Ga ik daardoor dan toch maar weer aan het werk? Nee, absoluut niet. Of dat schuldgevoel uit mijn lijf verdrijven? Neu, dat werkt averechts. In plaats daarvan heb ik van een psycholoog geleerd om dat schuldgevoel maar gewoon te accepteren. Het bij me uit te nodigen op de bank zonder er aandacht aan te schenken. Doe ik dat vaak genoeg, dan wordt het vanzelf kleiner. Ik verwacht niet dat het ongemak ooit helemaal weg zal gaan, maar misschien kunnen we vrienden worden. Ik heb goede hoop.