De zon schijnt terwijl online editor Rachel met de trein vanaf de Veluwe richting het westen van het land rijdt. Op haar schoot ligt Flow 2 open op het verhaal van collega Bente. Het zet haar aan het denken over haar eigen leven.
Soms heb je verhalen waarin je jezelf kunt herkennen, zonder dat je precies hetzelfde hebt meegemaakt. Het zijn je eigen invulling en gedachtes die je aan het denken zetten. Dat heb ik ook bij het verhaal van Bente. Ik heb geen burn-out meegemaakt en heb ook geen wandeling gemaakt naar Santiago, maar toch denk ik af en toe: o ja, dit komt me bekend voor.
Bente omschrijft in haar verhaal dat ze maar doorrende en alles aanpakte omdat ze dacht dat het zo hoorde, niet per se omdat ze er gelukkig van werd. Afgelopen zomer merkte ik het zelf ook: het werd me een beetje teveel. Ik werkte voor Flow, op zaterdag in de horeca, studeerde journalistiek en wilde daarnaast nog ‘ja’ zeggen tegen alle toffe aanvragen voor overnachtingen, dagjes weg en sociale afspraken. Het probleem bij mij was (en is) vooral dat ik alles leuk vind. Ik wil te veel. Misschien herken je dat wel. Soms is het goed om pas op de plaats te maken. Misschien toch een keertje ‘nee’ zeggen of een middag een boek lezen in plaats van alles meteen op te vullen met andere afspraken.
Je eigen pad bewandelen
Bente koos ervoor om een wandeling – en wat voor een – te maken om alles een beetje op een rijtje te krijgen. Vooral de volgende zinnen vond ik erg mooi en aansprekend: ‘Ik ben blij dat ik uit de bocht vloog op die rechte snelweg zonder afslagen. Ik ontdek nu hoe fijn het is om een eigen pad uit te stippelen. Om over allerlei verschillende wegen te lopen om te kijken wat het beste voelt. Om af en toe aan de kant van de weg uit te rusten.’
Je kunt zoiets natuurlijk allemaal op je eigen manier interpreteren, maar voor mij persoonlijk betekende het dat je niet per se het pad hoeft te bewandelen dat anderen van je verwachten. Je hoeft je niet te verantwoorden over je keuzes. Je hoeft je niet schuldig te voelen tegenover anderen wanneer je een keer ‘nee’ zegt en – ik zeg dit ook tegen mezelf – je hoeft je niet druk te maken om wat anderen van je vinden of denken. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar ieders pad is anders. Het hoeft geen rechte weg te zijn, er mogen ook afslagen, hobbels en gaten in zitten. Het is jouw levensweg.
Meer lezen
- Bente vertelt in Flow 2 over haar wandeltocht naar Santiago de Compostella, daarnaast schreef ze het boek Onderweg – Op weg naar Santiago, op zoek naar mezelf (Het Spectrum).
- In de rubriek Bente onderweg naar Santiago lees je meer over de wandeling van Bente. Lees hier het eerste deel.
- Je verantwoorden voor je beroeps- of studiekeuze: waarom doen we dat eigenlijk?
Tekst en fotografie Rachel Vieth
