Soms willen we alles tegelijk doen. Toch is het soms fijner om elke keer een beetje te doen in plaats van alles in één keer. We geven drie redenen waarom.
- Plezierhormoon
Je huis opknappen, de kledingkast uitmesten, oude foto’s inplakken: vaak schuif je dit soort tijdrovende klussen op de lange baan, terwijl ze wel de hele tijd om je aandacht blijven schreeuwen. Jammer, schrijft de Amerikaanse wetenschapper Loretta Graziano Breuning in haar boek Meet your happy chemicals. “Je hoeft een grote klus niet in één keer te klaren, je kunt hem ook opdelen in kleine partjes. Het voordeel hiervan is dat je steeds wordt beloond met een dosis dopamine. Elk stapje dichterbij voelt als een overwinning en triggert dit plezierhormoon. Dit heeft een belangrijke evolutionaire reden, het geeft je energie en motivatie om door te gaan. Als onze voorouders op zoek gingen naar bijvoorbeeld een waterbron, werden ze telkens getrakteerd op dopamine: bij aanwijzingen voor een potentiële bron of als ze water hoorden stromen.”
Lees ook:
Zo ga je van kritiek op je lichaam naar acceptatie en een beter zelfbeeld
- Vogel voor vogel
De Amerikaanse filosoof John Perry haalt in zijn boek De kunst van het uitstellen een mooi citaat aan van schrijver Anne Lamott: ‘Dertig jaar geleden probeerde mijn oudere broer, die op dat moment tien jaar was, een verslag over vogels te schrijven. Hij had hier drie maanden de tijd voor gehad en nu moest hij het de volgende dag inleveren. Hij zat aan de keukentafel en stond op het punt in tranen uit te barsten, omringd door papier, potloden en boeken over vogels. Hij werd verlamd door de enorme taak die voor hem lag. Toen ging mijn vader naast hem zitten, hij sloeg zijn arm om mijn broers schouders en zei: ‘Vogel voor vogel, maatje. Gewoon een voor een.’ - Alle begin is moeilijk
Waarom is het toch zo lastig om die eerste stap te zetten? Volgens de Amerikaanse Robert Maurer, gedragswetenschapper en schrijver van het boek Kaizen – Met kleine stappen naar grote doelen, heeft dit te maken met angst. Een uitdaging aangaan betekent namelijk je veilige routine verlaten. De amygdala van je brein (die houdt van overzicht, rust en voorspelbaarheid omdat dat gunstig is om te overleven) slaat dan alarm, waardoor je een blokkade voelt. Volgens Maurer kun je dit omzeilen door kleine stappen te nemen. Maurer: ‘Eenvoudig haalbare doelen, zoals vijf minuten per dag mediteren of één stapel opbergen van je overvolle bureau, stelt je in staat om op je tenen langs de amygdala te sluipen zodat-ie geen alarm slaat.’
*Meer inzichten over kleine stapjes nemen vind je in Flow Weekly.
Tekst Otje van der Lelij Beeld Shutterstock
