Ruby Wijdenbosch is online editor voor Flow en duikt graag in de menselijke psyche aan de hand van interviews én haar eigen gesprekken met psychologen. Om de week deelt ze een tip van de psych. Deze keer: vaker uitstaan door bezigheden uit je kindertijd.
De ‘wipwap van energiegevers en -nemers’. Die liet de psych me zien toen ik drie jaar geleden bij haar aanklopte. “Bij jou is deze wipwap niet in balans, je bezigheden némen meer energie dan dat ze géven.” Oké, dacht ik. Vaker chillen dus, dat doe ik wel ff.
Maar de weken erna kwam ik erachter dat dat zo simpel niet was. Ik was zolang alleen maar bezig geweest met presteren, rennen en pleasen dat ik niet eens meer wist waar ik energie van kreeg. Eigenlijk leek alles een nemer.
Selfcare: wees weer even kind
Mijn therapeut vertelde me dat kinderen een heel goed voorbeeld zijn als het gaat om selfcare. Ze kunnen rennen, vliegen, spelen, en dan trekken ze zich weer even terug. Zonder schuldgevoel, om ongestoord te ontprikkelen.
“Wat deed je als kind graag om even bij te komen?” vroeg ze me. “En dan telt tv-kijken even niet mee, want dat betekent heel veel prikkels.” Met wat wikken en wegen stelden we uiteindelijk een lijstje op met (aangepaste) activiteiten die ik weer eens moest oppakken. En zo kwam die wipwap toch wat meer in balans.
Maar dan voor volwassenen
- Tekenen
Ik vertelde de psych dat ik dat graag deed als kind. “Maar ja, dat kan ik nu niet meer zo goed. En dan krijg ik er alleen maar stress van,” voegde ik er direct aan toe. Zo snel als ik de beren op de weg zag, joeg zij ze weer weg: “Probeer anders eens een kleurplaat voor volwassenen.” Beste. Tip. Ooit. - Verhaaltjes luisteren
Van mijn ouders mocht ik geen uren televisie kijken. Dus was het alternatief een casettebandje met Jip en Janneke-verhaaltjes. Inmiddels zijn die bandjes vervangen voor Spotify, en stuitte ik in de app laatst per toeval op die verhaaltjes – inclusief dezelfde voorleesstem die ik vroeger zo fijn vond. Ik heb ze aangezet en er met volle teugen van genoten (nadat het schatergelach van mijn vriend was weggeëbd). - Poezen aaien
Als klein meisje had ik een lichte obsessie met onze poes Catootje. En alhoewel ik dit niet echt als een activiteit zag, was ik wel vaak bezig met het beest. Dus door aanraden van de psych, en het feit dat ik nu zelf twee katten heb, kon ook deze bezigheid op de selfcare-lijst. Even aandachtig met ze knuffelen en spelen, en dan zonder een tv of telefoon erbij. Goed voor mijn hoofd, fijn voor Luther en Moes. - Beauty-uurtje
De moeilijkste patroontjes op mijn nagels lakken, een nieuw kapsel uitproberen of tutten met mijn moeders make-up. Als kind had ik regelmatig beauty-uurtjes met mezelf. In de loop der jaren veranderde dat beauty-uurtje in een snelle lik dagcrème en een veeg mascara terwijl ik ondertussen ontbeet en mijn tas inpakte. Op advies van de psych las ik nu eens in de zoveel tijd weer een moment in waarop ik – heel mindful – mijn nagels doe. En ook ‘s ochtends probeer ik wat langer de tijd te nemen voor haar en gezicht.
Meer lezen
- Deze tip uit het kinderbrein geeft je creativiteit een boost.
- Lees meer columns van Ruby.
- Podcast tip: Nothing Much Happens.
- In de nieuwe Flow vind je meer columns en mental health.
Tekst Ruby Wijdenbosch
Gepubliceerd op 17 maart 2023
