Judith pakt straatintimidatie aan met stoepkrijt: ‘Het is een mijlpaal dat het sinds juli strafbaar is’

Niet wegkijken bij grensoverschrijdend gedrag: activist Judith Holzmann uit Nijmegen richtte haar eigen initiatief op, om op een toegankelijke manier aandacht te vragen voor straatintimidatie.

Wat ben je aan het doen?

“Met mijn collectief Catcalls of Nimma kaart ik straat­intimidatie aan in Nijmegen – to catcall is Engels voor naroepen, en ‘Nimma’ is slang voor Nijmegen. Ik begon hiermee omdat ik niet langer wilde wegkijken, iets wat vaak gebeurd bij grensoverschrijdend gedrag. Straatintimidatie komt nog steeds veel voor: ook op de werkvloer, in de sportschool, bij studieverenigingen – en niet alleen vrouwen zijn het doelwit. Op de plek waar zoiets is voorgevallen, schrijf ik in kleurig stoepkrijt wat er is geroepen. Het concept komt uit New York en ik geef er mijn eigen invulling aan. Het account run ik in m’n eentje, maar tijdens het krijten is er wel altijd iemand bij me voor de veiligheid.”

Wat is het idee?

“Dat ik zichtbaar en concreet maak wat ongrijpbaar is, maar intussen wel impact heeft op mensen. Ik vraag op een aanstekelijke, toegankelijke manier aandacht voor een heftige boodschap. Het tijdelijke ervan vind ik juist mooi: na een paar dagen is de tekst weg.”

Hoe is het om in actie te komen?

“In het begin was het erg spannend om zo in het openbaar te laten zien: ik tolereer dit niet. De eerste keer dat ik een tekst opschreef, die best grof was, stond ik voor een supermarkt tussen de winkelende mensen. Die bleven kijken, vonden er wat van. Je moet dan best stevig in je schoenen staan. Maar mijn doel is belangrijker dan mijn ongemak. Inmiddels gaat het makkelijker. Maar soms hebben mensen nu eenmaal een andere visie. Zo hoor ik weleens dat je tegenwoordig niks meer mag zeggen. Maar dat is niet zo. Ik ben er erg voor om elkaar oprechte complimenten te geven, zolang ze ook zo overkomen. Zeggen dat iemand een mooie lach heeft, is iets heel anders dan iets schreeuwen over mooie tieten.”

Wat raakt jou in dit onderwerp?

“Ik vind het belangrijk dat iedereen zichzelf kan zijn, wie je ook bent of van wie je ook houdt. Vroeger voelde ik me soms belemmerd als ik ging dansen en dan werd aangeraakt zonder consent. Nu heb ik mijn bewegingsvrijheid teruggevonden en ga ik regelmatig alleen stappen. De energie die ik krijg wanneer ik vrij kan dansen en bewegen zou ik graag ook op andere plekken ervaren. Ik hoop dat de straat net zo’n veilige plek wordt waar we met respect en liefde met elkaar omgaan.”

Wat is jouw doel?

“Ik geloof in impact op kleine schaal, het kan zo veel betekenen als mensen zich gehoord voelen. Ik heb ook twee protestmarsen georganiseerd, de Nijmeegse Heksennachten. Daar zag ik hoe mensen ervaringen deelden, zich met elkaar konden verbinden en vanaf de zijlijn aangemoedigd werden. Die omstanders zijn belangrijk: als zij vaker ingrijpen wanneer er iets gebeurt, is er al veel bereikt. Een mijlpaal is dat straatintimidatie sinds juli strafbaar is. ‘Je hoeft dit niet weg te wuiven’, zegt de wet dus nu ook.”

Meer lezen

• Van toeschouwer tot activist: waarom Thomas besloot om toch de straat op te gaan.
• Activisme en kunst: de positieve boodschappen van Graphics and Grain.
• Goed nieuws: dit doet activisme voor je mentale gezondheid.

Fotografie Eline van der Linde
Gepubliceerd op 28 april 2025