Hoe vind je iets rustigs in jezelf als de wereld zo wiebelig is? Journalist Annemiek Leclaire ging op onderzoek uit. Deze week delen we haar inzichten in drie afleveringen.
Apocalyptische scenario’s
Misschien kwam het omdat de dagen donkerder werden en de nieuwsberichten grimmiger, maar de afgelopen tijd begon ik meer te piekeren over mezelf en de wereld in het algemeen. Ik begon te twijfelen aan een heleboel dingen tegelijk.
Deed ik het allemaal wel goed?
Hoe ging ik eigenlijk mijn toekomst in?
Wat zou mij en de wereld nog allemaal te wachten staan?
De apocalyptische scenario’s stromen de huiskamer binnen: zorginfarcten, energietekorten, overstromingen, oorlog in Europa… Wat staat ons niet allemaal aan verschrikkingen te wachten?
Dat die rusteloosheid mij niet alleen trof, merkte ik aan de sombere ongedurigheid in mijn omgeving: of het nu in mijn gesprekspraktijk was, in mijn vrienden- en familiekring of bij de winkelende mensen op het plein hier beneden, ik nam een beetje een mismoedige verlorenheid waar.
Meer voelen, minder denken
“Het is ook een lastig krachtenveld om vertrouwen in te houden,” zegt psycholoog Frederike Mewe als ik haar bel om raad. Mewe schreef het boek Goed zoals je bent dat eind maart 2022 verschijnt. Volgens haar begint meer vertrouwen met ‘heel dicht bij jezelf kunnen blijven, bij je eigen kern. Met uit je hoofd en in je lijf komen.’ Mewe: “Dat doe je door meer te voelen en minder te denken. We zijn geneigd van alles te gaan bedenken, om controle te houden in lastige situaties, maar soms brengt dat ons juist verder af van onszelf. Denken kan de realiteit vervormen, omdat er vaak zo veel stemmen in je hoofd meespreken. Je weet helemaal niet of het wel waar is wat je allemaal bedenkt.”
Je moet goed opletten, wat je er allemaal van maakt in je hoofd, zegt Frederike Mewe. “We kennen de toekomst helemaal niet: het noodlot kan op allerlei manieren toeslaan, wie had een virus zien aankomen? Proberen het onbekende met denken onder controle te houden, leidt ons juist verder de onzekerheid in.” Voelen, daarentegen, is echt, adviseert ze. “Zijn je handen koud, doet je buik pijn, heb je hoofdpijn? Dat is allemaal juist heel tastbaar.”
Lucht
Dit herken ik. Ik kan soms verstrikt raken in honderd gedachten over hoe ik iets moet aanpakken, maar als ik dan even ga zitten, voel ik diep in mijn buik de bal van stress. Een verknoopte spanning precies in het midden van wie ik ben. Dat alleen al waarnemen, geeft me lucht. Arme stakker, denk ik dan soms medelijdend, ga maar even iets lekkers halen op het winkelplein beneden.
Steviger staan, begint volgens psycholoog Mewe met nauwkeuriger voelen. Je niet afwenden van de paniekerige gevoelens, maar ze juist helemaal doorvoelen. “Elke emotie zakt af na twee minuten. Daardoor voel je heel even die angst of onzekerheid, maar creëer je niet allerlei verhalen eromheen die het lijden vergroten.”
Meer lezen
Tekst Annemiek Leclaire Fotografie Annie Spratt/Unsplash.com
