Ze vond het tijd dat meer mensen zich bewust werden van het rijke erfgoed van haar Afrikaanse voorouders. Samen met zangeres en vriendin Sabrina Starke richtte Irene Hin daarom de organisatie Diaspora Wellhouse op.
“Afrikaans design in Nederland bekend maken, dat was lange tijd mijn missie. Mijn kledingwinkel Lady Africa op de Denneweg in Den Haag was ook een ontmoetingsplek. We inspireerden andere vrouwen om met Afrikaanse mode te ondernemen, kregen veel publiciteit en werkten samen met musea, creatieven en organisaties.
Intussen kreeg ik ook steeds meer interesse in de innerlijke reis van mensen. Ik besloot de winkel te sluiten en zo ontstond er ruimte voor nieuwe dingen. Ik bracht tijd door in Afrika en praatte met vriendin Sabrina Starke, die net als ik lang geleden van borstkanker herstelde, over het idee om samen te werken. Dat is Diaspora Wellhouse geworden.
De Afrikaanse diaspora
We willen bijdragen aan een groter bewustzijn van het rijke culturele, spirituele erfgoed van de Afrikaanse diaspora, van onze voorouders. En er kennis over delen.
Sabrina heeft haar wortels in Suriname en ik in Ghana, maar we hebben een gedeelde geschiedenis, een gedeeld verdriet. We herkennen veel in elkaar. Het warmt mijn hart als zij zegt dat ik haar kon ondersteunen met de verwerking van haar ziekte, al reageerde zij heel anders dan ik destijds. Ik zag het toen meer als een gevecht, wilde vooral overleven voor mijn zoon die pas één was. Sabrina benaderde het proces vanuit zelfliefde, zorg en aandacht: wat vertelt mijn lichaam me met deze ziekte? Met die kijk heeft zij me weer veel geleerd.
Toen ik tweeënhalf was, in 1975, kwam ik vanuit Ghana naar Nederland. Mijn vader was Nederlands, mijn moeder Ghanees, aan beide kanten hebben ze met uitsluiting en discriminatie te maken gehad. Ik groeide op in Leiden, was op school bijna de enige van kleur. Ik wilde gewoon net als iedereen zijn, al wist ik dat ik anders was. Het werd me ook door anderen duidelijk gemaakt. In die tijd was het de tendens dat je met een andere afkomst twee keer zo hard moest werken, en je vooral moest aanpassen.”
Ongemak aangaan
“Veel later besefte ik pas hoe verbonden ik me voelde met mijn afkomst. Hoeveel kracht ik eruit kon putten als ik het niet wegduwde, maar juist koesterde. Het opgroeien met twee culturen is echt een gift, het heeft mijn leven verrijkt en maakt dat ik een brug kan slaan tussen die culturen.
Diaspora Wellhouse richt zich niet op strijd, maar op ruimte geven voor het helen van pijn. We bieden een veilige plek, fysiek en online, waar mensen zich bewust kunnen worden van hun verleden. Waar ze met hulp van professionals aan hun mentale gezondheid en welzijn kunnen werken en een band kunnen opbouwen met gelijkgestemden.
We maken onder andere stiltewandelingen en gaan met elkaar in gesprek over thema’s die ertoe doen. We geloven dat je pijn niet moet omzeilen, maar het ongemak beter aan kunt gaan. Pijn die niet wordt aangepakt, wordt vaak op volgende generaties overgedragen – dat is een krachtig mechanisme.
Het gaat ons er ook om de krachtbronnen van een cultuur te laten zien, de tradities, de rituelen. Die kennis zit in onze eigen gemeenschap en in verhalen, en staat in boeken. Het is een oneindige, mooie rijke bron waaruit we kunnen putten. Als je je geschiedenis niet kent, kun je een deel van jezelf niet benutten, daar zijn we van overtuigd.
Zelf heb ik naast Irene nog een andere naam, Agyeman. Die stamt uit het Asante-koninkrijk en betekent ‘zij die haar plek weer inneemt’. Dat vind ik mooi, want ik blijf een kind van Afrika maar hoor ook hier. De naam Agyeman geeft me kracht om mezelf verder te onderwijzen en anderen te inspireren. Want ja, er is pijn, maar er is ook heel veel moois om te omarmen.”
Meer lezen
- Meer over Diaspora Wellhouse lees je op hun website.
- Niet langer geleefd worden: zo stapte Astrid uit de ratrace.
Tekst Maaike Beekers
