Leven zonder haast in Indonesië

In Indonesië kun je gerust een uurtje later komen. Of twee. Of verstek laten gaan als het regent. ‘Elastieken tijd’, heet dat. Journalist Caroline Buijs sprak met vrouwen in Jogjakarta.

Rita Sri Suwantari is naast reisleider ook tolk/vertaler voor antropologen en journalisten en 
in het laagseizoen docent Engels. Ik spreek haar tussen 
de tjirpende krekels in de tropische tuin van mijn hotel 
in Jogjakarta, waar ze per motor naartoe komt. Door haar werk als reisleider heeft Rita vrienden in Nederland en bezoekt ze ons land vaak: ze heeft dus een aardig beeld van hoe wij in het Westen met onze tijd omgaan.

“Het valt me op dat jullie altijd zo veel willen plannen,” lacht Rita. “Zelfs in het weekend en op vakantie. Ook de toeristen die ik hier in Indonesië begeleid, hollen van bezienswaardigheid naar bezienswaardigheid. Wij doen dat anders. Vrije tijd plan je niet, die vul je spontaan in. 
Ik denk ook dat we meer tijd nemen om thuis niets te doen. Een agenda heb ik daarom niet, mijn vrienden ook niet, waardoor afspraken spontaan ontstaan.”

Rita vertelt dat ze in Nederland weleens zenuwachtig wordt als een afspraak officieel in de agenda wordt opgeschreven. “Ik ben ook altijd gefascineerd door jullie verjaardagskalender die op de wc hangt: een verjaardag vieren we hier niet zo expliciet als bij jullie en zeker niet van tevoren gepland met een uitnodiging. Wat niet wil zeggen dat we nooit iets vieren: op Java kennen we selamatan, een ceremonie op bijvoorbeeld de sterfdag van een familielid.”