Hoe ga je om met verandering? 5 tips

Moeilijke dingen in het leven zijn er altijd, maar hoe ga je daarmee om? In deze serie vertellen redactieleden hoe zij dat doen. Deze keer: coördinerend eindredacteur Marije over omgaan met verandering.

Wie bij Flow werkt, ziet vaak mooie quotes voorbijkomen – over dat alles stroomt en in beweging is bijvoorbeeld (de credits gaan naar filosoof Heraclitus). Kan ik me helemaal in vinden, maar toch wil ik stiekem dat alles blijft zoals het is. Want verandering, niet weten wat er gaat gebeuren en de controle kwijt zijn, is eng.

Twee maanden geleden kwam ik dat tegen in het kwadraat: ik onderging een grote knieoperatie en mijn hoofd draaide meteen overuren. Hoeveel pijn heb ik straks? Wanneer mag ik naar huis? Durf ik wel hulp te vragen? Hoe moet dat met mijn werk als ik er zo lang niet ben? Enzovoort, enzovoort.

Toch merkte ik ook deze keer dat de realiteit veel milder is dan dat wat mijn hoofd ervan maakt. En dat het soms ook wat kan opleveren als je een stukje uit je comfortzone stapt. Ik leerde dat ik best op mezelf kan vertrouwen, dat er heel veel lieve mensen om me heen zijn en dat Flow echt wel doordraait zonder mij. En ja, er waren (en zijn) ook dagen waarop ik in de weerstand zit, geen zin heb in al dat geploeter en geklooi, terug wil naar hoe het was. Speciaal voor die wiebelmomenten verzamelde ik wat tips.

Zo ga ik om met verandering

Neem je gedachten niet te serieus

In haar boek Leven met je lijf schrijft Liselotte Delwel: ‘pijn is wat je direct meemaakt, en lijden is wat je verstand ervan maakt’. Ai, heel herkenbaar. Toch jammer dat je deze bonus er, naast de pijn zelf, ook nog bij krijgt. Volgens Delwel heb je over je gedachten geen controle, maar kun je wel kiezen of je ernaar luistert of niet. Het helpt om je verstand een naam te geven, het hare heet bijvoorbeeld Amy.

Wanneer ze merkt dat Amy ergens het een en ander over te melden heeft, geeft ze haar kort de ruimte (‘O, je vindt dat ik me aanstel met mijn klachten? Prima, ik heb je gehoord meid, dan ga ik nu weer verder met mijn dag.’), maar ze gaat vooral niet in op haar argumenten. Dat wint ze toch niet, omdat Amy altijd weer met nieuwe, negatieve gedachten komt. Als je dat eenmaal doorhebt, kun je andere keuzes maken en je verstand minder de baas laten zijn.

Gewoon leven is genoeg

Voor het eerst in mijn leven stond ik langere tijd buitenspel, en dat vond ik best moeilijk om te accepteren. Werken, doelen bereiken, een deadline halen… het hoort zo bij mij. Een Instagram-vriendin schreef: ‘We denken dat we niets waard zijn als we niet werken of produceren, maar dat is natuurlijk niet zo. Een boom mag nog steeds bestaan, ook al ademt en groeit ie gewoon. En that’s it.’

Stel piekeren uit

Soms beland ik in een fractie van een seconde in de piekerbubbel – en ga ik van de simpele constatering dat het vandaag nog niet lukt om met één in plaats van twee krukken te lopen, naar het doemscenario dat ik voor altijd afhankelijk ben van anderen. Wat helpt, is tegen mezelf zeggen dat ik deze gedachten voor nu loslaat – en dat mijn brein hier morgen om vijf uur even over los mag gaan. Negen van de tien keer ben ik het dan allang weer vergeten.

Denk niet te ver vooruit

Hoe ik me over drie maanden zal voelen? Geen idee. Het heeft dan ook weinig zin om hier hele scenario’s over uit te werken om maar de controle te willen houden. Steeds vaker lukt het om te denken: oké, dit kan ik nú aan en als dat morgen niet zo is, dan kijk ik morgen wat ik nodig heb. Er is een liedje van Fia waarin ze zingt: ‘And I am giving up the need to know it all before. I am mastering the art of letting go.’

Vier kleine successen

Als ik een vergrootglas leg op wat ik allemaal nog niet kan, voel ik me somber. Maar denk ik terug aan hoe ik mezelf op dag twee nauwelijks in een rolstoel kon wurmen en vandaag voor het eerst alleen naar de fysiotherapeut fietste, dan zit daar een wereld van verschil tussen. En dan voelt het al lichter en voel ik me zelfs trots: we doen dit toch maar even samen, mijn lichaam en ik.