De kunst van het verdwalen

Goed verdwalen is intens leven, vindt journalist 
Chris Muyres. Een pleidooi voor zo af en toe de weg kwijtraken, letterlijk en figuurlijk.

Gek genoeg heb ik na een bijzondere reis naar New Orleans het verdwalen langzaam 
uit mijn systeem laten glippen. En het gemis daaraan begint de laatste tijd weer op te spelen, merk ik. Want ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik heb het gevoel dat het hele leven steeds meer een Verkade-album wordt. Alles lijkt meer en meer geformatteerd te zijn 
als invuloefening: school, werk, maatschappij, leven…

De vraag is nu: hoe slaag je erin om in een overgeorganiseerde wereld nog te dwalen en verdwalen? Filosoof en voormalig Denker des Vaderlands René ten Bos: “Als je je onttrekt aan het systeem, er niet in mee kunt of er gewoon niet in past, wordt dat gezien als falen, 
als mislukken. Dat is een heel verkeerde benadering. Ieder mens is bang om als mislukking gezien te worden. Daarom is er een angst om andere keuzes te maken, terwijl die je misschien veel meer brengen dan het volgen van de uitgestippelde lijntjes.”

Ten Bos meent dat het onderkennen van je angst de eerste stap is op weg naar vruchtbaar verdwalen. De Amerikaanse schrijver en essayist Rebecca Solnit denkt er net zo over. In haar boek A field to guide to getting lost schrijft ze: ‘De angst om fouten te maken kan zelf een enorme fout worden, eentje die je ervan weerhoudt om te leven.’