Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: maar ik kan wel wat.
“Bente is verlegen en moet daar iets aan doen.” Woorden van mijn basisschooljuf. “Bente is niet assertief genoeg en moet daar iets aan doen.” Feedback van mijn oude baas bij de supermarkt. “Bente is te gevoelig en moet daar iets aan doen.” Een opmerking van mijn docent op de middelbare school. En nadat ik jarenlang probeerde te werken aan al die punten (want ze zullen wel gelijk hebben): “Bente is opgebrand en moet daar iets aan doen.” De woorden van mijn dokter en psycholoog. Lekker dan.
Als een vis in een boom
Het heeft even geduurd voordat ik doorhad dat introvert of extravert zijn geen keuze is. Je bent het gewoon, en als je het één bent, moet je jezelf vooral niet in allerlei bochten wringen om het ander te zijn. Dat is een beetje hetzelfde als een vis dwingen om in een boom te klimmen. Of van een aap eisen dat-ie voor altijd onderwater gaat leven.
De grap is dat een extravert nooit gevraagd wordt om stiller te worden. Of minder assertief. Of minder aanwezig. Sterker nog: hoe luider hoe beter. Daaruit blijkt maar weer dat wij introverten leven in een wereld van de extravert, en niet andersom. Met al die ‘ga jij je eens lekker aanpassen’-opmerkingen, denk je bijna dat de introvert wat pech heeft gehad met zijn DNA. Want echt heel veel voordelen zijn er niet, toch?
Introvert zijn is best leuk
Ja, dat dacht ik dus ook. Tot ik me erin ging verdiepen. Blijkt dat introvert zijn eigenlijk best leuk is. En handig. En, in sommige gevallen, bijna een superkracht. Vind maar eens iemand die beter kan luisteren dan de stille. Want praten over koetjes en kalfjes laat ik liever achterwege, maar in luisteren ben ik een kei. En áls ik dan eenmaal iets te zeggen heb, dan heb ik daar zo goed over nagedacht dat het meestal best wijs is.
Superveel vrienden heb ik niet (want vermoeiend), maar de mensen die ik om me heen heb verzameld, betekenen de wereld voor me. En dat laat ik ze weten ook. En nog een fijn voordeel van introvert zijn: ik hoef de deur niet uit om op avontuur te gaan. Geef me een boek, een fijne film of laat me alleen met mijn eigen gedachten en ik creëer zo’n levensecht verhaal in mijn hoofd dat het bijna echt lijkt. Creativiteit? Een bijna onuitputtelijke bron. Ik kan dus wel wat.
Best een mooie eigenschap, blijkt, ook al doet de wereld ons soms geloven dat het vooral een handicap is. Als ik terug zou kunnen in de tijd, dan zou ik eens langsgaan bij die basisschool juf, die oude baas en die ene docent. En dan zou ik zeggen, tegen alle drie: ‘Bente is introvert. En die gaat daar helemaal niets meer aan doen.’
- Hier lees je ook de andere columns in deze serie van Bente.
- Nog meer artikelen over mental health lezen.
Tekst en fotografie Bente van de Wouw
