Dagboek van een introvert #20: de vlag uithangen (en nog meer dingen die ik doe als ik alleen thuis ben)

Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: de vlag uithangen (en nog meer dingen die ik doe als ik alleen thuis ben).

“Maar ga je je dan niet vervelen?” vraagt mijn moeder me. Het is vrijdagochtend en mijn ouders staan op het punt om een weekend weg te gaan. Noodgedwongen (stomme huizenmarkt), woon ik alweer anderhalf bij ze in huis en slaap ik als volwassene opnieuw in mijn eigen tienerbed. Wekenlang heb ik uitgekeken naar deze vrijdag. Misschien ben ik nog wel enthousiaster voor hun weekendje naar zee dan zij.

Ondertussen vraagt mam zich hardop af of ik me wel ga vermaken. “En als je je eenzaam voelt, kun je altijd appen hè!” zegt ze nog voordat ze de auto instapt. Ik mompel iets van “ja is goed,” geef een laatste knuffel en zwaai ze uit. Voordat ze goed en wel de oprit af zijn gereden, ben ik alweer binnen met de voordeur potdicht. Vervelen, ik? Dit wordt het beste. Weekend. Ooit.

Hallo, volle batterij

Zodra ik alleen thuis ben, hang ik de metaforische vlag uit. Niet omdat ik het huis op stelten kan zetten met feestjes en vrienden en harde muziek, wel omdat ik eindelijk de rust heb waar ik zo naar verlang.

Geen stofzuigende huisgenoot om zeven uur in de ochtend, mijn eigen programma’s kijken op televisie, een boek kunnen lezen zonder om de drie seconden gestoord te worden. Waar de meeste mensen gillend gek zouden worden van 48 uur geen mensen zien, voel ik mijn sociale batterij al vollopen bij het idee. Wat ik doe met al die alleen-tijd? Nou, dit dus.

7x dingen die ik doe als ik alleen thuis ben

Leesmarathons. Het liefst drie uur achter elkaar. Dat boek is ineens een stuk boeiender als je niet om de minuut wordt gestoord.
Gek dansen in de woonkamer. Gordijnen dicht, koptelefoon op en losgaan. Jammer eigenlijk, dat ik niet van feestjes houd. Mijn meesterlijke danspasjes zouden er zeer gewaardeerd worden.
Hardop zingen. Vals.
Luisteren naar de stilte. Geen geluid van die verschrikkelijke stofzuiger, geen kletterende pannen, geen kwetterende ouders. Niets beters dan het geluid van niks.
Cruesli eten als diner. In mijn pyjama met vlekken. Zonder iemand die me veroordeeld.
Vieze borden opstapelen in de gootsteen zonder gelyncht te worden. De afwas doe ik straks wel. Of niet. Ha.
Doelloos door het huis lopen en als een wijze filosoof reflecteren op mijn leven. Want zonder al die prikkels, heb ik daar eindelijk ruimte voor.