Bente van de Wouw van @tobehonestnl is eerlijk. Over miserabele momenten, therapiesessies, spring-een-gat-in-de-luchtdagen en het leven zoals het is. En ze maakt er illustraties over. Deze keer: het hoeft niet nu.
Ik word er een beetje zenuwachtig van, van al die prikkels die ons plotseling weer om de oren vliegen nu alles weer een beetje normaal wordt. Het lijkt alsof iedereen wat in te halen heeft. Ik hoef Instagram maar te openen of ik zie vrienden en vreemden op terrassen zitten, naar bioscopen gaan en andere dingen doen die plotseling weer mogen. Echt een grote vriendenkring heb ik nou ook weer niet, maar als ik niet oplet, slipt mijn agenda sneller dicht dan ik zou willen.
Zenuwachtig word ik daar dus van. Want hoewel ik eigenlijk blij zou moeten zijn dat al deze dingen weer kunnen, vind ik het vooral overweldigend. Dat rustige leven beviel me eigenlijk wel, en ik ben gewend geraakt aan dat tekort aan prikkels. Als ik heel eerlijk ben, hoef ik dat terras eigenlijk helemaal niet op, vind ik een lege agenda eigenlijk best fijn en raak ik meteen overprikkeld als ik door een drukke straat loop.
Veranderd als mens
Nu voelde ik me eerst schuldig over mijn gebrek aan enthousiasme voor het heropenen van de wereld. Voelde ik een enorme druk om ook de afgelopen anderhalf jaar eens flink in te halen (en dat als bewijs dan weer op Instagram te plaatsen). Toen herinnerde ik mezelf eraan dat we net uit een pandemie komen, er eigenlijk nog in zitten. Dat het leven zoals we gewend zijn totaal overhoop is gehaald, en dat we als mens daardoor ook veranderd zijn.
Waar we een jaar geleden konden genieten van elke weekenddag een diner met vrienden, staat het ons nu misschien niet meer aan. Worden we nu gelukkig van een boswandeling in plaats van een dagje winkelen. Zitten we liever met een boek op de bank in plaats van met een drankje op de barkruk. Of niet, dat kan ook.
Punt is dat we onszelf niet meer in het hokje van ’toen’ hoeven te plaatsen. Dat is wat ik mezelf in ieder geval probeer te vertellen. Laten we alle veranderingen gewoon nemen zoals ze komen. Hebben we zin in die barkruk in de kroeg, dan gaan we dat doen. Krijgen we al de kriebels bij het idee, dan doen we het even lekker niet. We hebben met zijn allen genoeg meegemaakt om onszelf nu niet te hard te pushen. Het hoeft niet nu, en misschien wel nooit. En dat schuldgevoel gooi ik ook meteen lekker het figuurlijke raam uit. Het is goed zoals het is, wat dat ook mag zijn.
- Meer columns van ‘Bente is eerlijk’ lezen.
- Haar illustraties vind je op haar Instagram-account.
Tekst en illustratie Bente van de Wouw
