Grote klussen uitstellen

Uitstellen: waarom doen we dit vaak met grote of belangrijke klussen? Journalist Fleur Baxmeier stapt steeds in dezelfde valkuil.

Toen ik dertien jaar geleden mijn nieuwe huis ging bezichtigen, was het eerste wat ik dacht: perfect, maar die keuken moet eruit. Er verstreken jaren waarin ik vaak dacht aan de nieuwe keuken, maar hij is er nog steeds niet. Hoe pak ik dat slimmer aan?

De nieuwe-keuken-die-maar-niet-kwam werkte verlammend op alle fronten, maar actie ondernemen, ho maar. Een bekend fenomeen, dat ook wel the importance trap wordt genoemd. “Het is familie van uitstelgedrag, met als verschil dat dit geen vervelend klusje is dat je op de lange baan schuift,” zegt Paul Loomans, zenmonnik en schrijver van Ik heb de tijd. “Bij the importance trap gaat het juist om taken die je zo belangrijk vindt dat je wacht totdat alle winden goed staan, elke omstandigheid perfect is en jij alle kennis in huis hebt voordat je eraan begint. Je wilt volledig ingedekt zijn voordat je de eerste stap zet, waardoor je in een soort impasse terechtkomt, terwijl je wel voortdurend denkt dat je het moet gaan doen. Het is zo’n algemeen probleem dat vrijwel iedereen zal herkennen.”

Volgens Lomans heeft het te maken met de tijd waarin we leven, een tijd waarin er veel meer dan vroeger informatie op ons afkomt met grote snelheid en in kleine eenheden. Neem de hoeveelheid e-mails die dagelijks binnenkomt. Er zijn altijd wel een paar mailtjes die nog enige vorm van aandacht behoeven. “Als je focus op de kleinere taken ligt, zul je nooit aan die ene grote taak toekomen. Het is daarom belangrijk dat je proactief en niet reactief bent. Stel: je staat op en je wilt vandaag je administratie doen, maar je haalt eerst je mail binnen. Dan ben je eigenlijk al verkocht en reactief bezig, want je gaat die mailtjes lezen en beantwoorden. Vervolgens komen daar weer reacties op, waardoor je op je stoel blijft zitten en je alleen nog maar laat leiden door je inbox.”