Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: managing editor specials Caroline over Vel van de Vlaamse Sabien Clement en Mieke Versyp.
Graphic Novels: ik hou ervan. Door de combinatie van tekst en beeld, maar vooral omdat er denk ik geen regels zijn: graphic novels voelen daardoor soms vrijer dan een roman. Door de juichende recensies werd ik nieuwsgierig naar Vel.
Hier gaat het over
Esther en Rita – allebei in een andere levensfase – kruisen elkaars pad in een tekenatelier. Ze zijn verbonden als tekenares en model, een relatie die draait om kwetsbaarheid en lichamelijkheid, om kijken en bekeken worden. Esther lukt het niet om zich te binden, Rita heeft een moeilijke verstandhouding met haar puberdochter.
Dit vond ik ervan
Vel is een boek dat je langzaam leest en waaraan je weer opnieuw begint als je het uit hebt. Omdat er zo veel te zien is: geen een bladzijde lijkt op de ander. Tekenstijlen – aquarel, potlood, collage – wisselen elkaar af. Ik las het boek ook langzaam omdat de teksten soms op poëzie lijken.
En omdat het verhaal je raakt: het gaat onder meer over liefdesverdriet, over je soms onmachtig voelen in het contact met je kinderen, over gezien willen worden, over bang zijn om gekwetst te worden en ook weten dat je daar niet aan ontkomt wil je voluit kunnen leven. Ik vond het een prachtig boek, het raakte me, en het is eigenlijk een boek dat je niet kunt navertellen of uitleggen maar dat je zelf moet lezen.
Deze zinnen raakten me
- ‘Je hoeft niet alles alleen te dragen, Ekstertje.’
- ‘Tja, relaties zijn ingewikkelde en slordige dingen.’
- ‘Je hoeft niets te vrezen. Kind. Je bent oneindig sterk.’
- ‘Geniet ervan, mijn dochter. Het leven is te kort voor spijt of excuses. En nog een goede raad van uw moederkelief: gooi uw pantser af.’
Meer lezen
- Flow leest: Mirjam over De heks van Limbricht.
- Flow leest: Hoe je van je dochter moet houden.
- Flow leest: Ik zal je nooit meer.
Tekst en fotografie Caroline Buijs
