Bij Flow lezen we graag. In deze blogserie vertellen redactieleden wat ze van een bepaald boek vonden. Deze keer: online editor Bente van de Wouw over Book lovers van Emily Henry.
Koningin van de feelgoodboeken, dat is Emily Henry voor mij. Eerder las ik al haar titels Beach read en People we meet on vacation. Haar boeken voelen een beetje alsof je naar een fijne rom-com kijkt, maar dan op papier. Enige verschil is dat de karakters uit Henry’s titels wél verdieping hebben, iets wat ik vaak mis in andere romantische, luchtige boeken. Book lovers is het derde boek dat ik van haar lees.
Hier gaat het over
Over romantische komedies gesproken: ken je die Hallmark-films en -series die zo rond kerst uitkomen? Het zijn van die cheesy verhalen met vooral heel veel (kerst)sfeer en altijd een goed einde, dat je vanaf het begin trouwens al kunt raden. De auteur kijkt er ook graag naar en ontdekte een patroon: in bijna elke film vindt de hoofdpersoon totaal onverwachts de liefde in een klein dorpje.
Probleem is alleen dat mevrouw of meneer hoofdpersoon al een liefje heeft zitten in de grote stad. Dat liefje is bijna áltijd een vervelend mens dat helemaal niet het beste wil voor het hoofdpersonage. En altijd eindigt die relatie en kiest de hoofdpersoon (lekker voorspelbaar) voor de liefde van zijn leven in dat kleine dorpje.
Henry vroeg zich af: hoe loopt zo’n verhaal af voor dat ‘vervelende mens’ in de grote stad dat zo onaardig lijkt? Wat als het helemaal geen vervelend mens is, maar hij of zij verkeerd begrepen wordt? Krijgen die gedumpte vrouwen en mannen ook nog een happy end? Ze besloot er zelf een verhaal over te schrijven: Book lovers.
Dit vond ik ervan
Als boekenliefhebber was ik meteen geïntrigeerd door de titel. Een boek over boeken? Ja, graag. We volgen literair agent Nora uit New York, die altijd gedumpt wordt door mannen die de andere liefde van hun leven hebben gevonden in zo’n mini-dorpje op het platteland. Samen met haar zus besluit ze voor een vakantie af te reizen naar zo’n zelfde plek, waar ze totaal onverwachts haar vijand tegen het lijf loopt: de gemene redacteur Charlie.
Net als de vorige boeken, vond ik ook de nieuwste titel van Emily Henry vermakelijk. De humor, de foute opmerkingen, de speelse zinnen. Ik vind het knap hoe de auteur het verhaal luchtig en grappig maakt, maar toch serieuze onderwerpen bespreekt. Niet passen in je eigen familie, rouwen om een moeder en ex-geliefde, zelftwijfel. Het is zo’n fijne combinatie van zwaar en licht.
Toch is het mijn minst favoriete boek van haar hand. Misschien omdat het net iets te veel lijkt op Beach read, misschien omdat het verhaal maar een beetje voort leek te kabbelen. Er waren meerdere momenten waarop ik dacht: het boeit me eigenlijk niet. En dat vond ik jammer. De wow-factor die ik wel bij haar andere boeken had, was er niet bij Book lovers. Alsnog blijft het een heerlijk zomerboek voor luie dagen in de tuin, op de bank of op het strand.
Deze zinnen raakten me
- “Sometimes, even when you start with the last page and you think you know everything, a book finds a way to surprise you.”
- “That’s the thing about women. There’s no good way to be one. Wear your emotions on your sleeve and you’re hysterical. Keep them tucked away where your boyfriend doesn’t have to tend to them and you’re a heartless bitch.”
- “That’s life. You’re always making decisions, taking paths that lead you away from the rest before you can see where they end. Maybe that’s why we as a species love stories so much. All those chances for do-overs, opportunities to live the lives we’ll never have.”
- “Those were the endings I found solace in. The ones that said, Yes, you have lost something, but maybe, someday, you’ll find something too.”
Meer lezen
- Zo laat je los (en meer lessen uit de natuur).
- Flow leest: Amalia van Claudia de Breij.
- Flow leest: Buitenleven van Nina Polak.
Tekst en fotografie Bente van de Wouw
