Angela Koster deelt sinds het plotselinge overlijden van haar zus Diana, korte gedichtjes over rouw op haar Instagram-pagina. Journalist Mirjam Rosema-Verhulst put nu troost uit deze versjes én uit Een boek om van te rouwen dat Angela onlangs uitgaf.
Het was een nacht begin november. Ik lag in het donker te turen en ik voelde m’n warme tranen langs m’n oren richting het kussen lopen. Overdag stond ik in de overlevingsstand en nadat ik eerst als een blok in slaap viel, werd ik elke nacht rond drie uur wakker. En al in het donker starend kwamen de zorgen, het verdriet, het afscheid nemen en het op voorhand rouwen. Als het ’s nachts stil was in huis en ik een rustige diepe ademhaling naast mij hoorde, ging mijn gevoel aan.
Die nacht wist ik dat mijn lieve schoonmoeder over een paar dagen zou overlijden. De datum en het tijdstip stonden al vast. Elke dag werd de steen in mijn maag zwaarder. Al twee weken maakten we er overdag samen met haar nog het beste van, maakte ik herinneringsdozen met de kinderen en zorgde ik dat m’n schoonvader een gezonde maaltijd at. Overdag was ik de stabiele basis voor mijn man, kinderen en schoonouders, maar zo in het donker, gevangen onder het dekbed wist ik me geen raad.
Troost
En ineens dacht ik aan Angela. Ik interviewde haar twee jaar geleden voor Margriet over het plotselinge overlijden van haar zus Diana, en ik herinnerde me dat ze gedichtjes schreef. Met fijngeknepen ogen tegen het felle schijnsel van m’n telefoon zocht ik haar Instagram-pagina op. Ik scrolde langs alle korte gedichtjes en werd helemaal kalm. Waar ik eerder verdrietig zou worden van dit soort woorden, brachten ze me nu troost.
wat ik nog zeggen wou
is niet
hoeveel ik van je hou
of dat ik je zo mis
maar dat er
nog zoveel liefde over is
Dit is een van de vele rake gedichtjes. Hoewel Angela het overlijden van haar zus niet zag aankomen – en er geen tijd was geweest voor afscheid – en wij juist tot in den treure afscheid aan het nemen waren – en m’n schoonmoeder er zelfs nog was, las ik precies wat ik ook voelde. De liefde en de pijn spat er vanaf. En… Ik was even niet alleen met mijn verdriet.
Een boek om van te rouwen
Een week na de crematie van mijn schoonmoeder mailde ik Angela om te delen dat ik troost vond in haar gedichtjes. Nog een paar dagen later lag Een boek om van te rouwen in m’n brievenbus. Een dagboek met aan de hand van Angela’s gedichtjes in het kort haar verhaal. Over hoe ze zich toen voelde, hoe ze ermee omging, of hoe ze het achteraf misschien anders had kunnen aanpakken. Dit samen met de mooie collage art en de ruimte om zelf notities, gedichtjes of gevoelens op papier te zetten, maakt het een heel fijn schrift.
Meer lezen
- Van een vriendin kreeg Mirjam het boekje Ik zal altijd, van Toon Tellegen thuisgestuurd. Een boekje vol korte troostende verhalen vanuit een muis, eekhoorn, kikker en andere bosdieren.
- Flow schreef vaker over rouwen.
- Vijf boeken over groot verdriet en rouwen.
- Op Rouwigschrijft.nl vind je Een boek om van te rouwen en ansichtkaarten met Angela’s gedichtjes erop.
- Hier vind je het interview met Angela.
Tekst en fotografie Mirjam Rosema-Verhulst
