Maaike Beekers is managing editor van Flow en kijkt graag met een open blik naar de wereld. Om de week deelt ze wat ze leerde van een gesprek, boek of desnoods haar dwerghamster. Met deze keer de les: het leven vieren.
Vorige week was ik op vakantie. Een paar dagen naar de Champagne-streek met mijn liefjes. Dat hebben we geweten. Alles, maar dan ook alles draait om de bubbel in die omgeving.
Een glas bij een stuk taart
De hellingen waren bezaaid met niet zo indrukwekkende stronkjes waar later druiven aan zouden komen voor een wel zo indrukwekkend drankje. Op elke hoek van de straat werd een glas brut geschonken, óók gewoon bij een stuk taart op het mini-terras van de bakker.
We deden gezellig mee, nu we er toch waren. Het beviel ons wel dat er hier niks nuffigs leek te kleven aan de godendrank. Zelfs de glazen waren bescheiden: geen flûtes, of geslepen kristal, maar een klein glas op een iets verhoogde poot. Soms handbeschilderd met schattige bloemen, of een druivenblad, een soort theekopje maar dan anders.
Waarom wachten om het leven te vieren?
Eigenlijk vond ik er wel een les in schuilen. Waarom eerst wachten tot het eind december is, of tot er mensen gaat trouwen? Waarom niet gewoon doordeweeks met elkaar klinken, en het leven vieren?
Dus ja, er gingen wat dozen de kofferbak in. Gekocht bij een jonge boer in de buurt van ons verblijf, die zelf de flessen bottelde, keerde, etiketten erop plakte. Om dan ’s avonds, voordat-ie aan tafel
ging met zijn ouders, één glas champagne te drinken. Een soort schouderklopje aan zichzelf: goed gewerkt, morgen weer een dag.
Meer lezen
- Hier vind je de eerste column in deze serie.
- Wat Maaike leerde van Bassie.
- Maaike: zo overwon ik mijn uitstelgedrag.
Tekst Maaike Beekers Fotografie Danique van Kesteren
Gepubliceerd op 11 mei 2023
