Tip van de psych: 'Je kunt niet alle ballen hooghouden'

Ruby Wijdenbosch is online editor voor Flow en duikt graag in de menselijke psyche aan de hand van interviews en haar eigen gesprekken met psychologen. Om de week deelt ze een tip van de psych. Deze keer: 2.910.538 ballen in de lucht.

Schuldgevoel is mijn tweede naam. Daarna volgen angst en people pleasen. Nu zorgen die namen ervoor dat ik graag veel ballen hooghoud, en het liefst ook allemaal tegelijk, want je bent een millennial (met lamme armen) of je bent het niet. Fulltime werken, daarnaast zorgen voor een opgeruimd huis, blije katten, familie opzoeken, een gevulde koelkast, socializen met vrienden, de selfcare-to do’s et cetera.

Helaas duurt een week(end) vaak te kort en lukt het niet altijd alles te fiksen. Ben ik bij vrienden, voel ik me rot over de katten. Lig ik op een yogamat, had ik ook geld kunnen verdienen. Werk ik flink door, had ik ook die mental health-wandeling kunnen maken.

‘Hoe is het nu met je?’

Dat eeuwige streven naar een balans, maakte dat ik voor de zoveelste keer op rij onzichtbaar (ik huil niet bij de psych, want dat is zo ongezellig) instortte na haar tweewekelijkse “Hoe is het nu met je?” Met rood aangelopen hoofd en trillende lip van de ingehouden tranen piepte ik dat ik die figuurlijke pijn in mijn armen zo zat was.

“Probeer te stoppen met streven naar die perfecte balans, want die is er niet. Soms neemt het een nou eenmaal de overhand. Soms zie je meer vrienden dan familie, heb je niet gewandeld, geyogaad of gekookt, en soms werk je meer of minder dan je bedoeling was.”

Ik voelde een tenenkrommende maar gegronde c’est la vie-achtige opmerking aankomen. Die kwam niet, maar het was wel zo’n beetje de conclusie. Zo simpel kan het soms blijkbaar zijn.

Alle ballen verzamelen?!

De aanvullende tips van de psych: zorg voor reserveruimte. Want als je tien ballen hooghoudt en er komt ineens een onverwachte bij (ziek huisdier, tegenslag op werk, kapotte wasmachine), dan is de kans groot dat je ze allemaal laat vallen.

Door structureel een of meerdere ballen neer te leggen, houd je wat ruimte over voor dit soort verrassingen. “En probeer bij chaos in je hoofd voor de verandering eens níét de momenten voor jezelf te schrappen, maar juist andere dingen,” voegde ze er nog aan toe.

C’est la vie

Soms is er geen wondermiddel of gouden tip voor al die eerstewereldproblemen, maar gewoon een inzicht dat je eigenlijk ook zelf wel had kunnen bedenken. Toch fijn om het dan even van een prof te horen.

Sinds ik maar maximaal drie avonden in de week plannen maak, en de rest gebruik voor de dagelijkse selfcare-onzin, het tevreden houden van mijn katten en voorbereid zijn op eventuele onverwachte gekkigheid, ben ik ook van die lamme armen af. C’est la (belle) vie.