Roufaida maakt – in haar eentje – indiepop in het Engels en Arabisch

Roufaida maakt indiepop met Engelse en Arabische teksten, Noord-Afrikaanse instrumenten en samples uit Riffijnse muziek.

Wat ben je aan het doen?

“Ik bereid me voor op het kunst- en muziekfestival Grasnapolsky. Sinds januari verschijnt mijn eerste album in hapjes op de streamingplatforms – met Don’t bend als eerste single – en uiteindelijk op vinyl. Ik deed alles zelf: ik speelde de instrumenten in, deed de technische kant, het produceren. Solo optreden is ook nieuw voor me. Het voelt alsof ik daarmee toegang kreeg tot een geheim genootschap van muzikanten. Van mensen die overal komen en nergens echt bij horen, behalve bij elkaar.”

Waarom wilde je alles alleen doen?

“Voor een deel was het rebellie. Als vrouw in de muziek merk ik dat mensen er vaak van uitgaan dat iemand anders voor jou produceert. Ik wilde zelf de regie hebben, ook om uit te zoeken wat ik een volgende keer liever uitbesteed – en vooral waar mijn muzikale grenzen lagen. Lange tijd dacht ik dat ik anderen nodig had om een verhaal te vertellen, nu wilde ik kijken of ik het ook zelf kon. Dat was kwetsbaar, maar nodig om te kunnen groeien. Mijn werk klinkt nu meer zoals ik ben.”

Je zingt ook in het Arabisch en je gebruikt Riffijnse samples. Wat betekenen die talen voor je?

“Het zijn de moedertalen van mijn ouders. De klanken herinneren me aan de muziek van de driedaagse autoritten naar Marokko in de zomer. Noord-Afrika kent veel spannende geluiden en instrumenten, zoals de gembi, die een gitaar en percussie-instrument tegelijk is. Toen ik opnieuw ging luisteren naar die muziek, gebeurde er iets: ik herkende een ritme dat ook in mijn lijf zit. Het voelde heel natuurlijk om daar iets mee te doen. Het was een muzikale keuze, geen politieke. Ik liet ook bewust in het midden of het een Marokkaans of westers indiepopalbum werd, ik heb gewoon gemaakt wat ik mooi vond.”

Waar gaat jouw muziek over?

“Over hoop, over kansen. Wij mensen lijken zo verschillend, maar in ons verdriet, onze liefde en eenzaamheid zijn we allemaal hetzelfde. Dit is een grote, best lelijke wereld, iedereen is bezig met zichzelf en zijn selfiecamera. Laten we elkaar liever dragen in plaats van afwijzen, wil ik vertellen als ik voor een zaal speel.”

Hoe markeer je een nieuwe stap voor jezelf?

“Door de natuur in te gaan, te wandelen. Nieuwe ervaringen kunnen daar landen. Stilstaan bij wat je doet is zo belangrijk. Als je alleen maar vooruitjaagt, verlies je het plezier in wat je bereikt.”