Schrijver Mojdeh (35) groeide op met het idee dat diens lichaam niet voldeed aan het schoonheidsideaal. Hoe vond Mojdeh de weg naar zelfacceptatie?
Hoe is de relatie met je lichaam?
“Best goed. De balans tussen eten en bewegen voelt natuurlijker dan vroeger, ik ben ook minder obsessief bezig met mijn uiterlijk. Toen ik opgroeide, was het schoonheidsideaal superdun. Als dik persoon had ik heel lang het gevoel dat ik niet goed genoeg was met een lichaam dat afweek van de norm. Gelukkig zijn er tegenwoordig andere voorbeelden op social media: dikke ballerina’s, schaatsers, muzikanten en activisten. Ik zie en voel nu dat je ook een hartstikke leuk en succesvol leven kunt leiden als je dik bent.”
Is er nog meer veranderd?
“Hoe ouder ik word, hoe meer ik inzie dat uiterlijk maar een klein deel van je bestaan is. Wat me heeft geholpen met mijn weg naar zelfacceptatie is de ontdekkingstocht naar mijn geaardheid. Ik ben queer en identificeer mezelf sinds kort als non-binair. In het hokje ‘vrouw’ heb ik me nooit thuis gevoeld. Ik was bezig met voldoen aan het heersende schoonheidsideaal en onbewust ook met aantrekkelijk zijn voor mannen. Toen ik verder ging nadenken over mijn gender en erachter kwam dat ik me helemaal niet per se vrouw voel, kon ik vastgeroeste denkbeelden over wat schoonheid inhoudt steeds beter loslaten.”
Hoe kleed je je het liefst?
“Vroeger liep ik regelmatig in strakke kleding waarin ik me helemaal niet mooi of comfortabel voelde. Ik dacht: in wijdere kleding denken ze dat ik nóg dikker ben. Ik denk nu steeds na over wat voor mij werkt en waar ik mij goed bij voel. Mijn haar kort knippen is een belangrijke stap geweest in mijn proces van zelfacceptatie en bevrijding. Toen het eenmaal kort was, kreeg ik niet alleen ontzettend veel complimenten van queer vrouwen, ook voelde ik me meer dan ooit mezelf.”
Hoe verhoud je je tot seksualiteit?
“Toen ik voor het eerst verliefd werd op een vrouw vond ik dat best lastig en daar schrok ik van: ik was toch zo ruimdenkend? Deels was het iets cultureels, ik kende geen queer Iraniërs. In mijn hoofd bestonden ze niet en dus voelde ik me weer een uitzondering. Mijn moeder reageerde meteen heel oké toen ik vertelde dat ik queer ben, maar haar goedkeuring veranderde niet direct mijn eigen gedachten en gevoelens. Ik had het idee dat ik niet cool genoeg was om queer te zijn. Met de tijd en dankzij de juiste mensen om me heen liet ik dat los.”
Doe je aan sport en wat doet dat voor je?
“Voorheen sportte ik vanuit het idee dat ik moest afvallen. Nu beweeg ik vooral omdat ik het leuk vind. Het helpt me om beter verbinding met mijn lichaam te maken. Van buikdansen krijg ik veel energie en tijdens de lessen ben ik totaal niet bezig met hoe ik eruitzie. Iedereen is daar welkom: ongeacht niveau, conditie en lichaamsbouw. Je mag gewoon alle tijd en ruimte nemen om te oefenen en aan je techniek te werken, het gaat vooral om plezier maken.”
Hoe zorg je voor je lijf en ontspan je?
“Me echt ontspannen vind ik nog moeilijk. Mijn hoofd staat constant aan en mijn gedachten vliegen alle kanten op. Tegenwoordig probeer ik vooral te accepteren dat dit is wie ik ben. Laatst las ik: ‘Geef jezelf ruimte in je planning om te falen.’ Dat is mijn nieuwe levensles geworden in mijn weg naar zelfacceptatie. Het is oké als iets niet lukt. Ook al moet ik dan misschien terugkomen op een opdracht, mis ik een deadline of zeg ik een evenement af. We leggen onszelf vaak zo veel druk op. Het geeft lucht om te denken: de wereld vergaat niet als ik een keer iets niet op tijd afkrijg of eens wat minder hard werk.”
Fotografie Tatjana Almuli
Gepubliceerd op 21 maart 2025
