'Nu is nu. Ik wil niet denken: alweer een jaar voorbij' + nog 4 inzichten van Yvonne Kroonenberg

Welke lessen leerde jij van het leven? In deze rubriek vragen we steeds iemand anders. Deze keer vertelt schrijver Yvonne Kroonenberg wat zij geleerd heeft.

1. Laat de tijd niet voorbijvliegen

“De oudste herinnering die ik heb, was het besef van mijn leeftijd. Ik was jarig en de jongen op wie ik verliefd was, liep voor me uit. Ik zag ’m de hoek omgaan en ik herinner me nog dat ik me ineens realiseerde: ik ben vijf. Twee jaar later, toen ik thuis in de speelhoek zat, dacht ik: ik moet goed onthouden hoe het is om zeven te zijn. Zo heb ik me gaandeweg in mijn leven steeds ingeprent hoe het is om een bepaalde leeftijd te hebben. Op mijn 27e dacht ik: ik had nu ook vijf kinderen kunnen hebben. Veel oude mensen zeggen: ‘De tijd vliegt.’ Maar de tijd mag van mij niet vliegen. Ik wil goed opletten. Nu is nu en vandaag is vandaag – ik wil niet denken: o god, alweer een jaar voorbij.”

2. Niet iedereen houdt van het moederschap

“Terwijl ik een boek schreef over familie, begreep ik ineens dat mijn moeder veel minder aardigheid in het moederschap had dan ik altijd dacht. Wanneer ik uit school kwam, was ze – dacht ik – altijd hard aan het werk. ‘Ik ben thúís,’ riep ik dan, en dan antwoordde ze vanaf boven: ‘Pak maar een appel en een koekje, ik kom zo beneden.’ Als ze beneden kwam, vroeg ze: ‘Hoe was het op school?’ En vervolgens verdween ze in de keuken – daar was ik niet welkom zolang ze aan het koken was. Pas veel later, ik was al in de vijftig, besefte ik: ze had helemaal geen zin in kinderen, ze verstopte zich. En ik wist ook: ik zou hetzelfde gedaan hebben als ik kinderen had gehad.”

3. Verdiep je in mensen

“Tijdens mijn studie psychologie oefenden we gesprekstechnieken. Een ouderejaarsstudent speelde een patiënt die slecht at en slecht sliep en wij moesten ’m ‘genezen’. Dat deden we door hem meteen goede raad te geven, zonder naar zijn achtergrond te vragen. De docent deed vervolgens voor hoe het wel moest en van de ene op de andere minuut snapte ik: wil je de ander begrijpen, dan zul je je in die persoon moeten verdiepen. Die les pas ik nog steeds toe.”

4. Mannen die vreemdgaan verander je niet

“Wanneer vrouwen vreemdgaan is er vrijwel altijd een reden: ze voelen zich veronachtzaamd of miskend of onderschat. Of ze vervelen zich. Bij vreemdgaande mannen is het vaak aanleg, net als bij woelmuizen. De ene soort woelmuis denkt als ie een vrouwtje tegenkomt: ha, een vrouwtje, daar ga ik veel plezier mee hebben – ik blijf haar eeuwig trouw. De andere soort woelmuis denkt: ha, een vrouwtje, daar ga ik veel plezier mee hebben – zouden er nog meer van dat soort vrouwtjes zijn? Het verschil zit ’m in de hormoonhuishouding. Je kunt niet alle mannen op deze manier indelen, maar wel veel. En denk niet bij de tweede soort dat ie wel verandert, want dat doet hij niet. Hij gaat niet vreemd om je te pesten: hij is gewoon nieuwsgierig en voordat ie het weet staat hij met z’n broek op zijn enkels.”

5. Alles wat je begrijpt, is beter te hanteren

“Als mensen lelijk doen, zijn ze vaak angstig. Je ziet het soms bij ouderen: dan zorg je als (klein)kind goed voor je bejaarde ouders of opa en oma, en dan doen ze helemaal niet aardig terug. Het heeft geen zin om te zeggen: ‘En ik kom nog wel helemaal naar je toe met lijn 15 en dan doe je zo’ – dat helpt niets. Maar door te weten dat er angst achter zit, lijd jij minder én kun je degene die lelijk doet geruststellen. Wanneer leeftijdgenoten onaardig tegen je doen en je begrijpt niet waarom, zijn ze vaak jaloers. Alles wat je begrijpt, is beter te hanteren.”