Waarom minder mediteren soms beter werkt

Marije: waarom ik minder ben gaan mediteren

Op vakantie krijg je vaak nieuwe ideeën: wat ga je anders doen als je weer thuis bent? Coördinerend einderedacteur Marije ging minder mediteren.

Tijdens onze laatste lange vakantie verbleven mijn man en ik tien dagen in een voormalig klooster voor een individuele retraite. We leefden er lekker los en langzaam: een vast programma was er niet, dus we bekeken gewoon per dag (of per uur) waar we zin in hadden.

Mediteren als ochtendritueel

Het enige georganiseerde – maar geheel vrijblijvende – onderdeel was vier keer per week een meditatie van twintig minuten om acht uur ’s ochtends. Van tevoren wist ik niet of ik zo vroeg mijn warme bed zou verruilen voor de kapel, maar al snel werd het een fijn ochtendritueel.

Even niets anders dan de stilte, nergens naar hoeven streven, alleen opmerken hoe het voelt in mijn lijf en in mijn hoofd. Ik merkte weer hoeveel verschil dat kan maken, de dag beginnen zonder oordeel. Natuurlijk kun je dat ook alleen doen, maar in een groep is de rust en ruimte zo voelbaar.

Het enthousiasme komt en gaat

Mediteren gaat bij mij altijd een beetje in vlagen: zo was ik er enthousiast over tijdens mijn mindfulness– en compassietraining, en schoof ik in lockdowntijd elke doordeweekse ochtend aan bij een vriendin die online meditaties organiseerde.

Maar altijd verslapte het weer. Gek eigenlijk, dat je weet dat je ergens baat bij hebt, maar je toch weer laat inhalen door andere ‘belangrijke’ dingen in het leven.

Neem het wat ruimer

Wat ik nu probeer, is het begrip meditatie wat ruimer te nemen. Ik kan ook een paar minuten uit het raam staren bijvoorbeeld, bewust mijn tanden poetsen of een trage wandeling maken in de natuur.

Nu ik minder naar de strenge perfectionist in mezelf luister die vindt dat ik elke ochtend op een matje moet gaan zitten, voelt het niet meer als een (zoveelste) to do.