Schrijver Tatjana Almuli pretendeerde dat ze de wereld aankon, tot ze alleen nog maar rouwde om haar moeder. Nu gaat ze haar gevoelens niet langer uit de weg. Deze keer: “Alles wat vroeger een hobby was, is werk geworden.”
Als kind had ik meerdere hobby’s: iedere week haalde ik een stapel verse boeken bij de bieb en verslond ze van kaft tot kaft. Vanaf het moment dat ik kon schrijven, schreef ik talloze schriften vol. Dagboeken, korte verhalen, gedichten, songteksten. En ik zong. Altijd, overal.
Het ging zo ver dat ik in mijn tienerjaren tweewekelijks zangles nam en van school spijbelde omdat ik wilde repeteren met een bandje. De hoogtepunten in mijn tienerjaren waren opvoeringen in de Westerkerk en het Muziekgebouw aan het IJ in Amsterdam.
Emoties eruit zingen
Zingen maakte me vrolijk, ik kreeg er energie van en kon geraakt worden. Als puber kropte ik emoties eerder op dan dat ik ze aanging of doorleefde, behalve tijdens het zingen.
Na de middelbare school volgde ik een vooropleiding theater. Ik wilde zingen, maar had me nooit toegelegd op muziektheorie en bespeelde geen instrument, dus het conservatorium was te hoog gegrepen. Tijdens audities aan de toneelschool kwam ik tot de laatste ronde, maar aangenomen werd ik niet.
Ik kap ermee
Mijn wereld viel in duigen. Deze afwijzing voelde erg persoonlijk: ik had te weinig talent en was niet goed genoeg. Abrupt stopte ik met zanglessen en eigenlijk ook met voluit zingen. Waar het jarenlang iets was geweest waar ik plezier en voldoening uit haalde, had ik ergens onderweg mijn zangkunsten opgehangen aan kwaliteit en een bepaald niveau waaraan ik moest voldoen.
Ik heb dat jarenlang niet zo onder woorden kunnen brengen, totdat ik zo’n jaar geleden stuitte op een essay in The New York Times. Daarin wordt het hebben van hobby’s bepleit. Voor velen van ons draait het leven om zo productief mogelijk zijn.
Daar kun je geld mee verdienen!
Hobby’s voelen als zonde van je tijd. Of erger nog: hobby’s zijn gedegradeerd tot weer een weg naar loopbaanontwikkeling, waardoor dingen die we ogenschijnlijk voor de lol doen, veranderen in meer werk. (Hou je van borduren? Je zou je creaties op Etsy moeten verkopen!)
De strekking van het stuk resoneerde: het is tijd om hobby’s te ontdoen van productiviteit. Hobby’s kunnen je er ook aan herinneren dat werk niet alles is en je gewoon mag zíjn. Ik herkende me in het artikel; alles wat vroeger een hobby was, is werk geworden (ik lees en schrijf voor de kost) óf heb ik laten gaan omdat het me niet genoeg opleverde.
Just for fun
Na het lezen voelde ik pas hoe erg ik zingen miste. Dus kocht ik een ukelele, omdat het al van jongs af aan mijn droom is om mezelf tijdens het zingen te kunnen begeleiden. Via YouTube leerde ik vijf basisakkoorden en ineens had ik toegang tot een arsenaal aan liedjes om te zingen en spelen.
Eerlijk is eerlijk: het was even wennen om als volwassene op een doordeweekse avond gewoon een potje te gaan zingen. Maar inmiddels voelt het weer als mijn tweede natuur en ben ik opnieuw zanglessen gaan volgen. Just for fun. En fun it is!
Zingen hoeft geen verdienste te worden, het is geenszins gekoppeld aan mijn werk. Het mag simpelweg dienen als ontspanning en plezier. En dat is zo’n verademing – ik raad het iedereen aan.
Meer lezen
- Hoe kunst je dichterbij jezelf kan brengen, volgens Tatjana.
- Tip van de psych tegen het ‘ik word geleefd’-gevoel (+ hobbytips).
- Een slechte dag? Deze hobby maakt hem beter, volgens onderzoek.
Tekst Tatjana Almuli Fotografie Danique van Kesteren
Gepubliceerd op 9 augustus 2023
