In haar donkere, jongere jaren drong alleen muziek echt bij haar door. Schrijver Tatjana Almuli vertelt hoe muziek in elk deel van je leven voelbaar kan zijn.
Zeventien was ik toen ik mijn profielwerkstuk over de therapeutische kracht van muziek schreef. Het boek Musicofilia van neuroloog Oliver Sacks was mijn bijbel. Hij deed onderzoek naar de invloed van muziek op je hersenen en zenuwstelsel. Voor het eerst voelde ik me begrepen: muziek kan meer zijn dan een bron van plezier. Het heeft invloed op je brein en het reguleren van je emoties en kan daarmee waardevol zijn bij het herstellen van trauma’s.
Tijdens mijn puberteit en adolescentie was mijn binnenwereld grotendeels dichtgemetseld, en muziek was ongeveer het enige wat echt doordrong. Het hielp me om gevoelens beter te uiten. En nog altijd, nu ik gelukkig ook door andere dingen word geraakt, speelt muziek een belangrijke rol in mijn leven. Het activeert iets in mijn hersenen en lichaam wat eigenlijk nergens mee is te vergelijken.
Van rouw tot romantiek
Bijna al mijn kernherinneringen zijn gekoppeld aan muziek. Mijn jeugd: met het hele gezin dansen door de kamer op Manu Chao, mijn eerste tongzoen in een snikhete ordinaire discotheek op de jarennegentigknaller Show me love. De periode rond mijn moeders dood is gekleurd door James Taylors You’ve got a friend: mijn vriendin en ik zongen het tweestemmig op mijn moeders begrafenis, allebei een kraak in onze stem.
Tijdens het schrijven aan mijn eerste boek stond Nina Simone op repeat – steevast raakte ik in een trance bij Sinnerman. De intiemste vriendschaps- en liefdesmomenten had ik in legio concertzalen en op festivals midden in de nacht, of juist brak de volgende ochtend vroeg bij het doorkomen van de zon. Waar we gearmd, soms tot tranen toe geroerd, persoonlijke en collectieve ervaringen en herinneringen deelden. Ik keek vreemden tijdens concerten in de ogen omdat ik wist: jij snapt het, ook bij jou wordt hier nu iets wezenlijks geraakt.
Kippenvel, tintelingen en tranen
Mijn reactie op muziek is vaak fysiek. Kippenvel, een prettige zwaarte in mijn buik, tintelingen in mijn vingertoppen en tenen, tranen over mijn wangen – van pure euforie of van pijn die eindelijk aangeraakt wordt. Muziek laat me herinneringen herleven, doet me beseffen dat ik niet meer zonder iemand kan, wekt energie op tijdens sporten of een belangrijke klus, troost als ik nog niet de woorden kan vinden om te delen. Muziek laat me nog harder rennen, dansen, verbinden, maken, liefhebben, helen, leven. Het is me alles waard.
Meer lezen
- Hier lees je meer columns van Tatjana.
- De kracht van muziek op je brein.
- Waarom zingen goed voor je is (ook als je denkt dat je het niet kunt).
Gepubliceerd op 24 maart 2025
