Astrid (47) is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
Vorige week was ik voor Flow op reis, met Irene. We gingen naar New York. Helemaal leuk natuurlijk, want wie had ooit gedacht dat we op 86th street bij Barnes and Noble voor Amerikaanse lezers een verhaal zouden gaan houden over ons blaadje Flow. We hadden een Airbnb geboekt bij een gezellige mevrouw, onze uitspraak Engels geoefend bij leraar Andy, en nog wat afspraken op zak met uitgeverijen.
We reizen vaker samen, en hebben allemaal zo onze eigen aardigheden. Die van mij is altijd dat ik bang ben dat mijn koffer kwijtraakt. Zo gek is dat niet, die van collega Jolanda was deze zomer nog zoek in Italië. Handbagage dus en dat betekent weinig spullen mee. Een prima test voor de ontspuller. Het leuke van op reis gaan, is dan ook dat ik erachter kom dat ik ook nooit zoveel spullen nodig heb om te leven. Eigenlijk is mijn e-reader, telefoon, tekenboekje en oordopjes genoeg. Plus wat kleding, een tandenborstel en een hammam-doek. Die laatste is handig als duizend-dingen-oplossing: van handdoek tot ochtendjas en van laken tot zonnewering of gordijn. Allemaal prima in een klein koffertje te proppen.
Deze zomer kwam de Japanse Aquico even langs bij Flow. We hebben haar vorig jaar in Tokio ontmoet. Ze heeft het Japanse boek over Flow gemaakt en was op doorreis vanuit Australië, richting Maleisië, deed nu drie dagen Amsterdam en zou hierna naar Berlijn, Wenen en Parijs gaan. Ze wandelde onze redactie op met een klein schoudertasje en een vrij kleine zwarte tas. Dat was het, met twee pinken op te tillen: alle bagage voor de wereldreis van drie maanden. We waren diep onder de indruk.
Ook Tammy Strobel noemt in haar boek You can buy happiness reizen met weinig bagage als een van de manieren om er achter te komen wat spullen in je leven betekenen. Ze roemt het vrije lege hoofd dat je krijgt als je op reis bent en zegt dat dat mede komt omdat je letterlijk geen bagage hebt, ofwel die ballast van alle spullen die je thuis in je huis om je heen hebt verzamelt. Zou je dat vrije gevoel ook kunnen krijgen als je letterlijk in een wat leger huis woont?
Afijn, moraal van het verhaal is: juist op reis is het goed nadenken over je spullen, want blijkbaar heb je ze helemaal niet nodig, al die zesduizend dingen die door je huis zwerven. Je kunt best drie dagen, drie weken of zelfs – zoals Aquico – drie maanden zonder en voelt dat zelfs heel lekker. Een ander voordeel van de minikoffer is trouwens dat er geen plek is om souvenirs mee terug te nemen. Dat scheelt weer veel nieuwe zooi en mocht je echt tegen iets aanlopen dat de moeite waard is, doe dan wat Aquico deed toen we haar een stapel paper goodies gaven: laat het opsturen naar je huis.
