Een clubje
Ik heb een nieuw sportachtig clubje. Het laat zich een beetje moeilijk uitleggen, maar het heet Ballet Body, en is een soort combi van ballet, pilates en yoga. De bonus is de muziek tijdens de les, fijn klassiek vaak.
Als ik iets nieuws heb, grapt Irene vaak: “En? Moet je er iets voor kopen?” Ja, je moet er inderdaad iets voor kopen. Ik dacht aan de zwarte balletschoentjes van onze juf, een Zweedse schone die vroeger bij balletgezelschappen zat. De juf had ook een prachtige balletachtige top aan, daar zag ik mezelf ook wel in trouwens.
Mijn valkuil met een nieuwe sport/hobby is het shopelement dat eraan vastzit. Als je hier door het huis gaat, kom je van alles tegen dat herinnert aan mijn goede bedoelingen, maar vooral aan het voortijdige einde ervan.
Je kunt niet zeggen dat ik niet open sta voor nieuwe dingen in het leven. Ik omarm elke hobby vol enthousiasme. Zo staat er op zolder een gloednieuwe naaimachine. Ik ging een seizoen op bloedserieuze naailes, maar na twee rokjes en een tasje haakte ik af. Van de naaimachine als technisch object werd ik heel a-relaxed. Ernaast staat een tas vol haakwol, haakboeken en drie metallic gekleurde haaknaalden. Ik pakte ‘s avonds toch liever een boek dan mijn haakpatroon. Rennen dan. Nog voor ik de kilometer zonder ademnood kon afleggen, had ik al een renjasje, schoenen, ding-voor-om-je-arm-voor-iphone, zweetdoorlatend shirt en ren-petje gekocht. Nee, dan Irene, die mocht van zichzelf pas iets aanschaffen na iedere mijlpaal in het rennen, als een soort van beloning. Een gedachte die mij volkomen vreemd is.
Door naar: tekenen. O boy, daar kun je je helemaal gek aan kopen. Daar staat een hele plank in de kast vol mee. Dit is zo’n beetje de enige hobby die ik volhoud, dus niet erg. Hebben we nog: de door-de-duinen-fiets-fiets. Hierbij horen zaken als: fietsslot, fietstas (de hippe en dus dure variant) een jasje die je aan doet op zo’n door-de-duinen-fiets-dag, thermosfles voor onderweg. Dan sla ik even over: meditatiekussen (mediteren) yogamatje en doek (bikramyoga), zwemschoentjes (voor zwemmen in de duinen) en meer van dat soort blije aankopen voor bezigheden die nooit echt van de grond kwamen.
De hobby als spullenkiller. Maak een rondje door je huis en je komt ongetwijfeld links en rechts ook van die spullen tegen. Maar wees niet te streng voor jezelf. Ooit had je een leuk plan. Daar ging het om. Van mezelf moet ik nu als blogjes schrijver voorlopig nog even in mijn multifunctionele yogabroek naar mijn ballet-dinges-avond. Tot ik zeker weet dat het dit keer echt raak is.
Astrid (47) is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
