De twijfels slaan toe bij Astrid. Want hoe leuk is een leeg huis? Elke dinsdag schrijft Astrid – samen met Irene de oprichter van Flow – op ons blog over de zin en onzin van ontspullen.
Jij wilt natuurlijk weten hoe het er nu voorstaat in mijn huis, na een week of 15 stukjes schrijven over ontspullen. Collega’s informeren er ook wel eens naar. Daar word ik dan een beetje zenuwachtig van, want schrijven is wat anders dan doen. Ik heb wel veel opgeruimd, maar er komt met dezelfde onrustbarende snelheid ook weer troep bij. En soms slaat dan de twijfel ook toe. Twijfel 1 is: hoe leuk is een leeg huis?
Riep ik niet altijd: een vol levendig huis laat zien dat er geleefd wordt, en dat het uit elkaar knalt van geluk. Want troep wordt veroorzaakt door spelende kinderen, huppelende hondjes, verharende katten, feestjes die worden gegeven, legosteentjes die over de hele vloer verspreid liggen, herinneringen die zich nestelen in je kasten en op je planken. Troep roept: hier woont een gezellige bende mensen, en als er niets beweegt dan wordt er niet geleefd.
De andere twijfel is creativiteit. Wordt uit de chaos niet veel moois geboren? Hadden we niet ooit in Flow een verhaal over dat je in de rommel altijd wel iets vindt waar je dan weer iets mee kunt? Een andere leuke opmerking vond ik in een column van auteur Maartje Wortel. Haar opa zei altijd over lege opgeruimde huizen: hier wonen mensen die blijkbaar niets spannenders te doen hebben.
Ontspullen riekt ook een beetje naar huishouden. En daar ben ik niet goed in. Mijn moeder zal de eerste zijn om dat te beamen. Ik mis een beetje dat schoonmaak gen. Diepe buiging voor mensen die snappen wanneer en hoe je de ramen zeemt, maar ik weet het niet. Een kast vol krakend linnengoed, mooie stapels en netjes gevouwen. Jaloers… Mij lukt het niet. Kortom, we zijn in week 15 en de twijfel slaat toe. Gelukkig is het kerstvakantie. Dan mag het een ongeorganiseerde bende zijn. Tegen uitvallende kerstbomen, teveel feestjes en volle koelkasten is nu toch geen kruid gewassen.
