Hoe ga je wat bewuster om met de tijd die je op je mobiel doorbrengt? En wat brengt het je? Irene, samen met Astrid oprichter van Flow, schrijft er elke vrijdag over.
De puber (14) hier in huis moet niets hebben van mijn pogingen wat bewuster om te gaan met offline tijd. Prima dat ik mijn telefoon wat vaker weg leg, maar als ik hem vraag hetzelfde te doen, reageert hij vaak met: ‘Maham, je snapt het niet’. En ik worstel een beetje tussen strengere grenzen stellen en hem zelf verantwoordelijkheid geven. Want ja, als hij zijn huiswerk maakt, goede cijfers haalt, ook nog sport en sociaal is, dan gaat het toch misschien gewoon goed? Aan de andere kant zie ik hem maar steeds op dat mobieltje zitten. En maak ik me zorgen dat er nooit een moment stilte is in zijn leven. Dan denk ik aan vroeger, aan al die momenten dat ik me zat te vervelen. Niets op tv, want maar weinig zenders en overdag sowieso weinig te beleven op tv. En de telefoon stond in een hoek en die pakte je niet zomaar, en als ik met mijn nichtje wilde bellen, mocht dat pas na acht uur ’s avonds, want overdag was te duur (of hadden mijn ouders dat verzonnen om te voorkomen dat ik overdag uren ging bellen?). Wat een verschil met nu, waar die berichten en contacten de hele dag doorgaan. Hij is continue via Houseparty (voor wie het niet kent: een app om te video chatten met groepen) aan het kletsen. Hij kijkt allerlei filmpjes over weirdo’s die aan het gamen zijn. En ondertussen volgt hij op de iPad een voetbalwedstrijd. Ik vraag me af of dat nou maar allemaal ongestoord kan in dat hoofd. Zouden de hersenen zich razendsnel aanpassen aan dat dat allemaal kan? Is er iets moois gaande in het hoofd van jongeren en hebben hun hersenen straks allemaal waanzinnig veel interessante nieuwe verbindingen die mijn hersenen niet hebben?
Ik ben de laatste jaren vooral bezig met mediteren. Omdat het hoofd alleen maar altijd te vol zit. En dat mediteren heb ik echt nodig, en doet bewezen iets. Hersenscans wijzen uit dat als je regelmatig mediteert, er minder activiteit is in je amygdala (het deel van je hersenen dat is betrokken bij emotionele reacties) als er negatieve, positieve of neutrale beelden worden getoond. Je wordt dus emotioneel stabieler van mediteren, zou je kunnen zeggen. Ik heb het idee dat mijn zoon het tegengestelde doet, zijn hoofd nooit uit zet en er voortdurend prikkels instopt. Voorlopig kijk ik het aan, doe ik af en toe een halfslachtige poging iets te veranderen (‘Nu even alle mobieltjes weg jongens’) en houd ik vinger aan de pols. En ondertussen ben ik begonnen aan een opleiding mindfulness voor tieners. Want hoe mooi zou het zijn als iedereen straks het vak mindfulness op school krijgt. Als we jongeren niet hoeven te verbieden op hun telefoon te zitten, maar we ze leren hun eigen grenzen te voelen. Ze leren opmerkzaam te zijn en ze leren hoe fijn het is je aandacht soms te focussen op je ademhaling of grote teen. Dat ze gaan merken hoe fijn het voelt af en toe uit te staan. De training (afkomstig uit Engeland) heet .be (spreek uit als dot be) en dat staat voor stop, breath and just be. Mooie lessen. Voor groot en klein.
#Offlineisthenewluxury
