Mogen ze uit, die geluiden? Sorry jongens, maar ik merk dat ik steeds minder verdraagzaam wordt als het gaat om geluiden om me heen. En dan vooral als het gaat om mensen die een mobieltje bij zich hebben dat voortdurend piept van de binnenkomende berichtjes. Ligt het aan mij of is het gewoon asociaal als mensen hun mobiel niet op stil hebben staan? Ik erger me er mateloos aan, want op het moment dat ze reageren op die piepjes maken ze dus (misschien onbewust, maar toch) een keuze dat de ander belangrijker is. Vinden ze dat ons gesprek stilgelegd kan worden omdat er misschien elders iets interessanters, spannenders of mooiers gebeurt. Hoe raar is het toch dat we dat gewoon zijn gaan vinden? Als kinderen door een gesprek van twee volwassenen gaan tetteren, zeggen we: je moet even wachten op je beurt. Maar het mobieltje heeft blijkbaar het recht overal doorheen te gaan. Neurowetenschapper Daniel Levitin zei ooit tegen onze journalist Jocelyn: “Je bent misschien geneigd te denken dat het onbeleefd is om niet meteen te antwoorden, maar draai het eens om. Hoe onbeleefd is het eigenlijk meteen een antwoord te verwachten? Om te verwachten dat je meteen voorrang krijgt op alles wat de ander doet? We moeten weer leren meer respect te krijgen voor elkaars tijd.”
Mooi gezegd door meneer Levitin. Ik heb dus tegenwoordig standaard mijn geluiden van whatsapp en sms uit staan. En hoop dat dat de nieuwe norm wordt. Zijn jullie het ermee eens of begin ik nu een chagrijnige betweter te worden?
In 2015 interviewden we Daniel Levitin over zijn boek Een opgeruimde geest – Omgaan met de stortvloed aan informatie die dagelijks op je afkomt (uitgeverij Atlas Contact). Je kunt er hier meer over lezen.
#offlineisthenewluxury
