Dagboek van een introvert #8: prikkels (en de zege van noise-cancelling koptelefoons)

Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: prikkels (en de zege van noise-cancelling koptelefoons).

Het is zondag en ik zit in een restaurant met een vriendin. Ze is iets aan het vertellen over haar werk en ik probeer te luisteren. Dat lukt alleen niet echt, want ik hoor zo veel rumoer om me heen dat ik me niet kan focussen.

De ober lijkt een wedstrijdje ruim-je-vaatwasser-zo-lawaaiig-mogelijk-in te spelen. Aan het tafeltje naast me voert iemand een luid gesprek inclusief grote handgebaren en ergens in de hoek van het restaurant zit een kind te blèren.

Er is zo veel afleiding dat ik me niet meer kan focussen op het verhaal van mijn vriendin. Ik knik en ik lach op de juiste momenten, stel af en toe een vraag en doe moeite om bij de les te blijven.

De drang om te huilen

Voor haar moet ik er heel normaal en relaxed uit hebben gezien, maar vanbinnen merk ik dat mijn systeem oververhit raakt. Ik voel dat ik chagrijnig word. Dan komt er lichte paniek en de drang om te huilen, en als we om de rekening vragen, kan ik alleen nog maar denken: haal. me. hier. weg. nu.

Wat is er mis met me? Dacht ik vaak nadat ik compleet gestrest terugkwam van een lunch of een feestje. Ik snapte niet waarom ik plotseling de drang kon hebben om te huilen terwijl ik niet verdrietig was. Waarom ik soms ergens tegenaan wilde meppen ook al had ik geen reden om boos te zijn. Waarom ik af en toe de behoefte had om heel hard weg te rennen van een drukke plek. Inmiddels weet ik dat het alles te maken heeft met overprikkeling.

Flitsende lichten

Een televisie die te hard staat, het zoemende geluid van een vaatwasser, luide gesprekken, een drukke verkeersweg. Het is me al snel te veel. En ook meldingen van mijn telefoon, een overvloed aan advertenties op websites (en op straat) en flitsende lichten kunnen ervoor zorgen dat ik in standje paniek wil vluchten naar stilte. Een hele uitdaging, want in een wereld waar tegenwoordig altijd en overal prikkels zijn, is het als introvert nog best moeilijk om die rust ook echt te vinden.

Gelukkig heb ik de afgelopen jaren heel wat manieren gevonden om als introvert een plekje te vinden in deze lawaaiige wereld. Op een zondag niet meer naar een druk restaurant gaan (en heel hard wegrennen als je een buggy of kinderstoel ziet) is er één van.

Ook deze tips helpen me om die vervelende prikkels te doseren en weer op te laden, zodat ik gewoon weer naar mijn vriendin kan luisteren zonder van binnen over de rooie te gaan.

Niet meer over de rooie gaan met deze tips

Koop een koptelefoon met noise-cancelling en neem hem overal mee naartoe. Voor mij de uitvinding van de eeuw. Merk ik dat ik overprikkeld raak, dan zet ik gewoon dat ding op, luister ik naar wat pianomuziek en trek ik me even terug. Bijkomend voordeel: mensen laten je vaker met rust als je een koptelefoon op je hoofd hebt. Bonus!
Zet de meldingen van je telefoon uit en probeer alleen op vaste momenten je berichten te checken. Geeft mij enorm veel rust en een minder gejaagd gevoel. Hebben mensen me écht nodig, dan kunnen ze altijd bellen (niet dat ik dan opneem, maar goed).
Ga nooit in het weekend naar de stad als het niet hoeft. En als je gaat, doe het dan vroeg. Minder mensen = minder snel overprikkeld. Zelfde geldt voor boodschappen doen.
Maak ruimte voor mijmer-momentjes. Wij introverten verwerken prikkels en gebeurtenissen op een veel dieper niveau dan extraverten. Juist in mijmer-tijd kunnen we dat volle hoofd van ons een beetje opruimen. Ik vind het fijn om te mediteren en maak het liefst drie korte wandelingen per dag.
Een tip die ik ooit kreeg van mijn therapeut en die ik nog steeds toepas als het me even teveel wordt: ga twintig minuten (of voor mijn part vijf) op de grond liggen en doe even helemaal niets behalve ademen. Het is moeilijker dan je denkt, maar het geeft zó veel rust.
Leg aan je vrienden en familie uit dat je soms even tijd voor jezelf nodig hebt. En dat het niet persoonlijk is als je een avondje bankhangen verkiest boven een drankje doen. Jij moet ook opladen, en het is niet egoïstisch om daar de ruimte voor te nemen.
Zoek een balans tussen prikkels vangen en rust nemen. In een drukke werkweek probeer ik mijn sociale contacten miniem te houden. Heb ik het even wat rustiger op werk, dan plan ik juist leuke dingen met anderen in.