Online editor Bente van de Wouw komt in een wereld van extraverten uit de kast als introvert en schrijft erover (met een knipoog). Deze keer: ‘onbeschoft’ zijn (maar we bedoelen het echt niet zo).
Het is negen uur ’s avonds en ik wel net naar bed gaan als ik een appje krijg van een vriendin. Ik lees het en denk: ik ben nu te moe om te antwoorden, ik app haar morgen wel terug. Drie weken later. Ik sta onder de douche als ik plotseling een mini-hartaanval krijg. Die vriendin, die heb ik niet meer geantwoord. Na heel wat gevloek bedenk ik hoe ik in godsnaam moet uitleggen dat er zo veel tijd overheen is gegaan.
Als ik eindelijk iets terugstuur (de druppels druipen nog van mijn haar) krijg ik een minuut later al een antwoord: ‘Geeft niet! De vorige keer deed je er vier weken over, dus dit valt nog mee.’ Oeps.
Geef me maar een oude Nokia
Het is één van de dingen die me als introvert soms onbeschoft doen lijken: ik ben niet goed in appen. Het kost me zo veel energie, dat constante heen-en-weer-geapp, dat ik soms het liefst overga op een oude Nokia zonder toeters en bellen. Als je me nodig hebt, bel dan maar gewoon (maar liever niet). Een groepsapp? Prima als je me ervoor uitnodigt, maar deelnemen doe ik niet. Ik ben die gluurder die wel alles leest, maar nooit meepraat.
Mijn vrienden en familie nemen het godzijdank voor lief onder het mom ‘iedereen heeft wel wat’. En zo zijn er nog meer van die dingen die introverten doen maar niet zo bedoelen. We komen soms onbeschoft over op de gemiddelde extravert, maar heus, we zíjn het niet.
4x we bedoelen het echt niet zo
- We gaan op slot tijdens een gesprek
Gebeurt regelmatig als je met ‘één van ons’ aan het praten bent. Het ene moment luisteren we nog, het andere moment gaat de blik op oneindig en zijn we niet meer in deze dimensie. Het lijkt bijna alsof we je niet meer interessant vinden, of dat we ons stierlijk vervelen, maar ik kan je op een briefje geven dat het niet aan jou ligt. Waarschijnlijk is onze sociale batterij gewoon op, bedenken we wat we willen antwoorden of zijn we gewoon moe. - We zijn koele kikkers
Maar eigenlijk helemaal niet. We komen alleen zo over, omdat we je waarschijnlijk niet goed genoeg kennen om meer van onszelf te durven laten zien. Geef ons de tijd en we warmen op, beloofd. - We verdwijnen van de aardbodem
En dat doen we niet expres. Hoor je een paar weken niks van ons? Dan zijn we waarschijnlijk onze sociale batterij aan het opladen, wat cruciaal is om in een wereld van extraverten overeind te blijven. Echt, het is jouw schuld niet. We vinden je hartstikke aardig, maar laat ons nu even met rust. We komen vanzelf bij je terug. - We lijken nooit af te kunnen spreken
Het lijkt soms een onmogelijke taak om iets af te spreken met een introvert. En als het al gelukt is, is er een grote kans dat je afspraak wordt afgezegd. Behoorlijk onbeschoft, we weten het, maar we beloven dat het niets met de vriendschap te maken heeft. Wél met het feit dat sociale ontmoetingen ons bakken met energie kosten, en soms komen we er (te laat) achter dat we geen ruimte meer overhebben voor nog een sociale activiteit. Sorry. We bedoelen het echt niet zo.
Meer lezen
- Hier lees je ook de andere columns in deze serie van Bente.
- Nog meer artikelen over mental health lezen.
Tekst en fotografie Bente van de Wouw
