Bente van de Wouw van @tobehonestnl is eerlijk over het leven zoals het is. Deze keer: wat ik eerder had willen weten over hoogsensitief zijn.
Vaak ben ik er blij mee, met deze eigenschap. Omdat ik intens kan genieten van de kleine dingen, omdat ik goed op mijn instinct kan vertrouwen en omdat ik een rijke belevingswereld heb.
Soms ook kan ik die eigenschap wel de nek omdraaien. Als ik weer overprikkeld raak van een draaiende vaatwasser, niet kan slapen omdat mijn brein overuren maakt of als ik de emoties overneem van een ander (houd die boosheid/zenuwen/onrust lekker bij je alsjeblieft, dank je wel).
Nu kan ik uren nadenken over de voors en tegens en ze allemaal tegen elkaar afwegen. Punt is dat hoogsensitiviteit en ik nou eenmaal een paar zijn, tot de dood ons scheidt. Niks aan te doen dus, of ik het nou leuk vind of niet.
En hoewel ik er nu steeds beter mee om leer gaan, zijn er toch wat dingen die ik eerder had willen weten. Dan was ik misschien wat minder op mijn bek gegaan, een tikkeltje zorgelozer geweest. Misschien. Afijn.
Wat ik eerder had willen weten over hoogsensitief zijn
- Blijk ik dus helemaal niet anti-sociaal te zijn. Als ik na een schooldag liever met een boek op de bank zat, had dat niks te maken met niemand willen zien. Wel met een lege batterij die weer opgeladen moest worden. Had ik dat geweten, dan had ik mezelf misschien minder gedwongen om toch van die bank af te komen voor dat ene feestje waar ik geen zin in had.
- Huilen is niet voor watjes. Ik voelde me vaak nogal een huilebalk. Omdat ik niet als aansteller gezien wilde worden, slikte ik die tranen (en andere emoties) gewoon in. Nu weet ik dat die tranen gewoon rijkelijk mogen vloeien, en dat dat juist hartstikke sterk is. Hoera!
- Het is niet erg om weinig vrienden te hebben. O wat heb ik me hier lang rot over gevoeld, dat ik een handjevol vriendinnen had terwijl mijn zus een hele schoolbus vol leek te hebben. Intussen heb ik geleerd dat ik meer waarde hecht aan één diepe connectie dan verschillende oppervlakkige relaties.
- Rust nemen is net zo belangrijk als gas geven. Had ik hem maar, die handleiding ontprikkelen 101 toen ik nog jong was. Toen wist ik niet eens wat een teveel aan prikkels met me deed, nu weet ik precies wanneer ik even een wandeling moet maken of mijn oordopjes in moet doen.
- Noise-cancelling koptelefoons zijn je beste vriend. Magisch hoe ze allerlei lawaai weg weten te filteren. Mijn ergernissen aan geluiden zijn met vijftig procent gedaald dankzij die dingen.
- Je groeit er niet overheen. Vroeger werd er vaak tegen me gezegd: als je nou wat vaker iets gaat ondernemen, dan ga je het misschien wel leuk vinden. Of: probeer gewoon eens te wennen aan die prikkels. Nu lach ik heel hard om die uitspraken, omdat ik weet dat het zo niet werkt. En dus hoef ik mezelf niet meer te dwingen om op dat ene feestje te blijven als de geluiden me te veel worden. Dan zeg ik gewoon doei en duik ik vroeger mijn bed in dan gepland.
- Je mag dus gewoon vragen of die tv wat zachter mag. Hiermee probeer ik te zeggen: als je mensen laat weten hoe je in elkaar steekt, zullen ze er sneller rekening mee houden. Mijn ouders en vrienden kijken niet meer raar op als ik eerder wegga van een feestje of een etentje. En laatst zette mijn vriend de autoradio uit omdat hij wist dat het voor overprikkeling zou zorgen. Had ik nooit verteld over mijn eigenschap, dan had hij ook niet kunnen ruiken dat dat nodig was.
Meer lezen
- Op haar account @tobehonestnl schrijft Bente over hoogsensitief zijn en andere onderwerpen rondom mental health.
- Bente schreef ook een boek over de zoektocht naar zichzelf: Onderweg.
Tekst en fotografie Bente van de Wouw
