Kijk jij ook soms met lichte vertedering in je agenda van 2020? Zo lekker volgeschreven waren die van ons al aan het begin van het jaar.
Onze zomervakanties in Amerika (Astrid) en New York (Irene, inclusief stoelen in het vliegtuig) waren geboekt en stonden erin. Heel veel concerten (Astrid) en een optreden van Doe Maar (Irene) met de jeugdvriendin én de kinderen die nu toch echt die magie moesten begrijpen, een tripje naar Napels (Irene) en Vlieland (Astrid).
Er liep een spannend project op het werk met wat brainstormdagen buiten de deur, en we zouden onze collega’s van de Duitse Flow in Hamburg bezoeken. Een vriendinnenweekend in Frankrijk (Irene) en Duitsland (Astrid). Met sportafspraken, hockey- en voetbalcompetities van de kinderen en etentjes met vrienden waren al heel wat weekenden redelijk vol gepland. En dan nog liepen we af en toe te piepen dat het allemaal tegenzat of dat het leven soms wat saai was.
Beetje bij beetje begon het uitgummen of doorkrassen. In het begin riepen we nog: ha, vandaag zou ik eigenlijk naar <titel van cabaretvoorstelling> gaan, maar daar stopten we op een gegeven moment maar mee. We lieten ons testen. Zaten in quarantaine. Werkten thuis. Piekerden over de pubers. En sliepen wat slechter. 2020 werd het jaar waarin we onszelf opnieuw moesten uitvinden. Dat zal voor jou niet anders zijn geweest.
Terugkijken
Het lijkt wel of we terugkijken naar andere mensen, die Astrid en Irene van begin 2020. Wat waren we eigenlijk verwend. Eraan gewend dat alles geregeld was, te regelen was en zo niet, dan opgelost zou worden. En wat leefden we in de toekomst. Plannen maken, je ergens op verheugen. Terwijl 2020 ons heeft geleerd dat er één ding is waar je mee moet dealen, en dat is het nu. Het leven is niet die horizontale lijn die zich voor je uitstrekt, maar gewoon die verticale lijn van dit moment.
In het begin dachten we vaak: konden we 2020 maar overslaan. Was het maar alvast 2021. Niet-leuke tijden overslaan… waarom willen we dat toch? Ook mindere tijden leveren iets op. Hoe kwetsbaar we ons ook voelen. Hoe spannend en verdrietig het soms ook is, niet-leuke tijden doormaken leert ons iets. Misschien werden we dapperder. Irene begon een studie, Astrid kocht zonder vaarervaring een bootje.
Misschien werden we zachter. Heel hard werken, waarom eigenlijk? Omkijken naar elkaar was belangrijker. Je ouders, je collega’s, je buren. Misschien werden we duidelijker. Ontdekten we andere kanten van onszelf. Deden we nieuwe ervaringen op. We werden buitenmensen. En misschien snapten we gewoon iets meer van waar het in het leven echt om draait: veerkracht en meebewegen met wat er komt. Omgaan met niet-weten. De agenda voor volgend jaar laten we een beetje leeg. Day by day. Het levert andere dingen op. Ook mooi.
- Flow 10 ligt nu in de winkel.
Tekst Astrid van der Hulst en Irene Smit Fotografie Danique van Kesteren
