Online editor Bente kan zich zo verkneukelen over reality-tv. Toch zette ze zichzelf op mediadieet en stopte ermee. Dit gebeurde er.
Donderdagavond is favoriet, ik kan me er kinderlijk op verheugen. Na het avondeten zet ik de televisie aan en kijk ik naar De bachelor of een ander smulprogramma.
Vaak kijkt mijn vriend een paar minuten mee. Maar zodra iemand zijn stem verheft of gemeen roddelt, verlaat hij hoofdschuddend de kamer. Waarop ik de tv nog wat harder zet.
Je bent wat je eet: of ik het daar helemaal mee eens ben, weet ik niet. Maar als het op consumeren van media aankomt, knik ik hard van ja.
Daarom probeer ik ’s avonds steeds minder Netflix te kijken of urenlang doelloos op mijn telefoon te scrollen, maar pak ik een boek of een tijdschrift. Met zo veel informatie die elke dag op ons afkomt, zet ik mezelf op mediadieet, voor mijn eigen gemoedsrust.
Reality-tv: hoe meer drama hoe beter
Maar van één ding kan ik geen afscheid nemen: reality-tv. Daar smul ik van, hoe meer drama hoe beter. Denk Married at first sight, Temptation island, Love is blind. Het zijn de suikerrijke koeken die mijn mediadieet om zeep helpen, maar ik grijp er iedere keer weer naar.
Mijn vriend snapt niks van ‘die onzin’ en zelf weet ik ook niet precies waarom ik zo graag naar deze programma’s kijk.
Al ben ik niet de enige, getuige de kijkcijfers. Volgens onderzoekers van de Universiteit Twente is de charme ervan dat we ons superieur voelen aan de deelnemers, wat een lekker gevoel zou geven.
Mediapsycholoog Mischa Coster gelooft dat er soms sprake is van leedvermaak – al gaat het ook om emotie, om meeleven met anderen. Volgens hem identificeren we ons met de kandidaten en voelen we met hen mee, of winden we ons juist op over hoe belachelijk hun gedrag is als we onszelf er niet in herkennen.
Het leven is al serieus genoeg
Dat komt me heel bekend voor. Ik geef het niet graag toe, maar het is waar: regelmatig zit ik te snikken omdat iemand kampt met angst (herkenbaar). Of erger ik me aan meneer X die voor de zoveelste keer een misstap begaat (hoe kún je).
Als ik het vraag aan vriendinnen die kijken, blijken ze het vooral prettig vermaak te vinden: het leven is al serieus genoeg. Ook in die verklaring kan ik me wel vinden. Want na een paar weken mediadieet waarin ik alleen documentaires en artistieke films kijk, vind ik het toch een saaie boel worden.
Ik zeg tegen mezelf dat het mijn brein ten goede komt en dat ik tijd overhoud, die ik weer kan gebruiken om in mijn dagboek te schrijven.
Maar de donderdagavonden verliezen toch een beetje hun glans, en ik merk dat ik me minder verkneukel. Reality-tv voegt misschien weinig toe, maar ik geniet er wel van. Dat lijkt me een groot goed, zo leuk is de wereld waarin we leven nou ook weer niet.
Dus als mijn vriend zich op donderdag tijdens het avondeten hardop afvraagt voor wie de bachelor uiteindelijk gekozen heeft (zelfs hij is stiekem nieuwsgierig naar de afloop), zet ik de televisie zo snel als ik kan op mijn favoriete zender.
Meer lezen
- Lees ook welke lessen Bente leerde van haar kitten.
- Slow tv: dit is het en waarom we het zo fijn vinden om naar te kijken.
- Stoppen met alcohol: dit is hoe je het makkelijker volhoudt.
Gepubliceerd op 26 februari 2025
