Marije van der Haar is coördinerend eindredacteur van Flow en veellezer. Ze zit in een leesclub en staat iedere ochtend eerder op om tijd te maken voor een (luister)boek. Hier tipt ze persoonlijke pareltjes die haar zijn bijgebleven of waar ze zich op verheugt. Deze keer: Café Morgen van Renée Kapitein.
Hier gaat het over
Ooit was het een bruin café – compleet met gokkast en kleedjes op tafel – waar de buurt samenkwam. Nu zijn er speciale biertjes, verse koffiebonen, stronken gember en pakken melk zonder melk. In Café Morgen (omdat alles altijd morgen nog kan) tref je mensen van diverse pluimage. Achter de toog staat Loes, die zich na het verstikkende gevoel van haar carrière op een kantoor eindelijk op haar plek voelt – maar altijd moet uitleggen dat dit geen tussenstation voor haar is. Ze praat met iedereen. Met Buurvrouw bijvoorbeeld, die vaak een wijntje te veel drinkt, in herhaling valt en terugdenkt aan de tijd dat ze niet zo alleen was. Piloot, die niet uitgepraat raakt over de anderhalf jaar dat ze in Nairobi woonde (al pretendeert ze dat het veel langer was) om de wereld te redden. Tracey, die worstelt met haar genderidentiteit en wegloopt tijdens een date op de Women’s March. En Roos, die haar leven met man, hond en drie dochters overpeinst – en na een paar uur in een kroeg met onbekenden beseft dat ze zich in tijden niet zo levendig heeft gevoeld. Oké, wil je nog wat drinken?
Dit vond ik ervan
Tijdens het lezen van dit boek was het alsof ik zelf op een kruk aan de bar zat. Het is voelbaar hoe de gesprekken na een drankje of wat warriger worden, maar ook eerlijker en echter. De stijl is even wennen: veel korte zinnen, veel herhalingen en het perspectief wisselt voortdurend. Maar als je kunt meegaan in het ritme, leest dit verhaal als een trein. Dit is dan ook een fijn boek voor als je even in een leesdip zit. Sommige verhaallijnen kwamen binnen, zoals de band die barvrouw Loes heeft met haar moeder. Ze weet dat ze te streng is voor haar en doet echt haar best (en andersom trouwens ook), maar toch blijven de gesprekken oppervlakkig. En als Loes nog iets lekkers neemt, voelt ze de blik van haar moeder, die elk dieet heeft geprobeerd dat er bestaat. Of Roos, die nu ze een huisje-boompje-beestje-leven leidt niet meer weet wat voor vrouw ze is. Die niet alleen wat energie kwijt is en wat grijze haren rijker, maar ook haar minder leuke kanten niet meer kan vinden: egocentrisme, ongeduld, cynisme. Sommige personages had ik graag nog iets beter willen leren kennen, maar de vluchtigheid past ook bij de sfeer van een café. Het is eigenlijk precies zoals in het openingsliedje van Cheers, de serie die zich afspeelt in een bar in Boston: ‘Where everybody knows your name, and they’re always glad you came. You wanna go where people know, people are all the same. You wanna go where everybody knows your name.’
Deze zinnen raakten me
1. ‘De contradictie van mijn moeder: er moet altijd genoeg te snacken zijn, maar je mag er nooit te veel van eten.’
2. ‘Stilzitten. Stil zijn. Stil Loes, STIL. Ik kocht een betere koptelefoon. Luisterde podcasts tijdens het werk, of cafégeluiden, harde hiphop, meditatieve techno, brown noise. Afrikaanse pop die ik niet verstond. Het hielp niet.’
3. ‘En ze vroeg zich af: wanneer ben je wat je doet? Wanneer wordt je echte zelf overschreven door het zelf dat je de hele tijd bezig bent te zijn?’
Over het boek
Café Morgen, Renée Kapitein (Ambo|Anthos)
Meer lezen
- Lees hier nog meer boekentips van Marije.
- Petra geeft boeken uit die inspireren om te wandelen of fietsen.
- Samen lezen in stilte: een silent reading party.
Tekst Marije van der Haar Fotografie Danique van Kesteren
Gepubliceerd op 18 juni 2023
