Bente leeft langzaam: ik leerde mezelf om deze reden breien (en jij kunt het ook)

breien

Bente van de Wouw is online editor van Flow en deskundige op het gebied van introversie en slow life. Ze ontdekte dat je geen boerderij met kippen nodig hebt om langzaam te leven. Dat kan ook gewoon – of júist – in het hectische nu. Deze keer: hoe ze leerde breien.

Toen ik in 2018 met een gebroken hart en een paniekstoornis op de bank zat, dacht ik: misschien heb ik ontspanning nodig. Niet lusteloos series bingen en ook niet scrollen op social media of naar podcasts luisteren. Ik zocht een hobby waar ik écht van tot rust zou komen. Iets maken, wilde ik. Met mijn handen zodat ik niet de godganse dag op mijn verstoorde ademhaling en verdriet focuste, maar juist op het werkje voor me. Zou daar een mooi kledingstuk uitkomen, dan was dat een mooie bijkomst.

Bij Weareknitters.nl bestelde ik een beginnerskit voor een sjaal, inclusief patroon, bollen wol en een set breinaalden, en ging aan de slag. In het begin snapte ik er geen hout van en hoewel ik het eindproduct aan mijn moeder had beloofd, zaten er zoveel fouten in dat het achter in de kast belandde (sorry mam). En hoewel project twee, drie en vier ook niet veel voorstelden, bracht dat breien me wel wat ik zocht: ontspanning.

Door te breien, vertraag ik

Zo op ging ik in mijn hobby, dat ik voor even dat gebroken hart en de angst vergat. Als ik dan weer een uurtje wat steken had gebreid, voelde ik me beter. Mijn gebroken hart heelde en de paniekaanvallen verdwenen, maar breien doe ik vijf jaar later nog steeds. Na heel wat thuisonderwijs lukken al die patronen prima en inmiddels heb ik zo’n zes truien en shirts – allemaal draagbaar – in mijn kledingkast hangen.

Het geeft voldoening, dat breien. Zodra ik de naalden in mijn handen heb, laat ik het hectische leven achter me en vertraag ik. Terwijl de stof in mijn handen langzaam groeit tot iets wezenlijks, verwerk ik emoties, gedachten en indrukken en aan het eind van zo’n sessie is mijn hoofd een stukje leger. Wat dat betreft ben ik dus wel dankbaar voor dat liefdesverdriet en die angst. Zonder had ik die breinaalden misschien nooit opgepakt. En dan had ik ook niet ontdekt dat een tikkeltje trager goed voor de ziel (en de kledingkast) is.

breien

Ook beginnen?

Meer lezen

Tekst Bente van de Wouw 
Gepubliceerd op 17 juli 2023

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN